همزمان با اعلام سازش امارات با رژیم صهیونیستی و خیانت‌های پی در پی امارات به فلسطین و جهان اسلام و جهان عرب، منابع خبری از طرح واحد ابوظبی و تل‌آویو مبنی بر ایجاد پایگاه مشترک در یمن خبر داده‌اند.
محل پایگاه‌های مشترک آنها در منطقه سفطری در یمن عنوان شده است. حال این سوال مطرح است که چرا چنین طرحی اجرا می‌شود و چه اهدافی را دنبال می‌کند؟ بخشی از این طراحی واحد را در تقلای امارات برای فرار از شکست در جنگ یمن می‌توان جستجو کرد. امارات و عربستان با حمایت غرب در حالی کشتار و ویران سازی در یمن را از سال ۲۰۱۵ آغاز کردند که به رغم جنایات گسترده نتوانسته‌اند مقاومت یمن را بشکنند. بر این اساس بخشی از این همکاری را می‌توان تقلای امارات برای فرار از شکست در جنگ یمن دانست که محور آن را نیز مقابله با مقاومت یمن با محوریت انصارالله تشکیل می‌دهد. نکته دیگر آنکه امارات و رژیم صهیونیستی طرحی مشترک را دنبال می‌کنند و آن بهره گیری از آبراه‌ها است. از یک سو امارات بندرهای استراتژیک یمن همچون پریم را تهدیدی برای دوبی می‌داند و سعی می کند با سلطه بر این مناطق مانع از قط شدن یمن گردد. از سوی دیگر طرحی از سوی رژیم صهیونیستی سالهاست که پیگیری می‌شود مبنی بر بهره گیری از تجارت دریایی. شیمون پرز رئیس سابق صهیونیست‌ها در دهه ۱۹۹۰ عنوان می‌کند که دریای سرخ بهترین مرکز برای تجارت تل آویو است و این رژیم باید برنامه‌ای کلان در این حوزه داشته باشد. روند تحولات سالهای اخیر همچون وام بانک جهان به رژیم صهیونیستی برای توسعه بحرالمیت و نیز روابطی که این رژیم با برخی کشورهای همسایه دریای سرخ و مدیترانه در آفریقا برقرار کرده را می‌توان در این چارچوب دانست. با توجه به موقعیت استراتژیک یمن در تنگه باب المندب و جزایر استراتژیکی که در دریای سرخ دارد، تسلط بر این کشور هم برای امارات و هم برای صهیونیست‌ها دارای اهمیت است لذا طرح مشترک آنها برای سلطه بر جزایر و مناطقی از یمن را در این چارچوب می‌توان دانست. در اصل پایگاه‌های مطرح شده برای هدفی بلند مدت طراحی شده که بخشی از آن در قبال یمن بوده و بخش بلند مدت آن نیز برای سلطه بر کل دریای سرخ و تبدیل این منطقه به مرکز تجارت است چنانکه طی سالهای اخیر امارات و عربستان با انتقال لوله‌های نفتی به دریای سرخ به دنبال کاهش وابستگی به تنگه هرمز هستند که البته بر اساس طرح آمریکا در نهایت این خط لوله‌های به منافع رژیم صهیونیستی متصل خواهد شد. 

^{نویسنده: علی تتماج}