حوزه دیپلماسی کشور طی هفته‌های اخیر اقدامات قابل توجهی صورت داده که شاید کمتر طی سالهای گذشته مشابه آن دیده شده بود...
حوزه دیپلماسی کشور طی هفته‌های اخیر اقدامات قابل توجهی صورت داده که شاید کمتر طی سالهای گذشته مشابه آن دیده شده بود. اعزام ۵ نفت کش حامل سوخت به ونزوئلا که فاز جدید روابط ایران و آمریکا لاتین را به همراه داشته است،
سفر ظریف وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران به عراق و در پی آن سفر مصطفی الکاظمی نخست وزیر عراق به تهران، امضای قرارداد دفاعی میان ایران و سوریه در سفر سرلشگر باقری رئیس ستاد کل نیروهای مسلح به دمشق، سفر ظریف به روسیه برای رساندن نامه روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران به پوتین همتای روسش و نیز فراهم سازی مقدمات تمدید توافق ۲۰ ساله ایران و روسیه، اعلام توافق ۲۵ ساله میان ایران و چین و نیز سفر عراقچی معاون حقوقی وزارت امور خارجه به افغانستان برای پیگیری تعاملات دوجانبه محورهای این دیپلماسی را تشکیل می‌دهد. نگاهی بر آنچه ذکر شد بیانگر یک نکته اساسی است و آن اینکه حوزه دیپلماسی ایران که سالها حول محور برجام و رسیدن به تعامل با غرب بوده با چرخش به سوی مولفه‌‌ای منطقه‌ای و حوزه روابط موثر ایران یعنی شرق و آمریکای لاتین گرایش یافته است. دیپلماسی که از چند منظر قابل توجه است. نخست بعد امنیتی این رویکردهاست چنانکه از یک سو روابط همه جانبه با سوریه، عراق و افغانستان گامی مهم در مبارزه با تروریسم است و روابط با چین و روسیه تقویت کننده ظرفیت‌های دفاعی ایران در برابر تهدیدات احتمالی آمریکاست.
نکته دیگر آنکه در حوزه اقتصادی، کشورهای منطقه همچون عراق و سوریه و افغانستان به دلیل ویرانه‌های برجای مانده از جنگ ظرفیت‌های بالای برای مشارکت اقتصادی ایران دارند و چین و روسیه نیز به عنوان قدرت‌های نوظهور اقتصادی می‌تواند در تعاملات دوجانبه دستاوردهای اقتصادی بسیاری برای کشور رقم زنند. اهمیت این روابط زمانی آشکارتر می‌شود که اروپا و آمریکا در حالی به تعهدات برجامی خود عمل نکرده اند که حتی با اعمال فشار به کشورهای دیگر به سنگ اندازی اقتصادی علیه ایران می‌پردازند که نمود آن اقدام غیرمسئولانه کره جنوبی در عدم پرداخت میلیاردها دلار طلب ایران است. در همین حال این روابط پیامی آشکار برای اروپا و آمریکایی است که با سیاست در خلاء نگاه داشتن برجام به دنبال گرفتارسازی ایران در بازی زمان بوده‌اند تا در نهایت تحت فشارهای اقتصادی، سیاسی و امنیتی ایران را تسلیم سازند. دیپلماسی جدید ایران این پیام را داشته که ایران حاضر به سکون و معطل ماندن در برابر وعده‌های غرب نمی‌باشد و بعد از اجرای ۵ گام تعلیق تعهدات هسته‌ای فاز جدید عدم اطمینان به ادعاهای غرب را برداشته و آن دیپلماسی فعالی است که حلقه ابتدایی آن عراق، سوریه، افغانستان و چین و روسیه و ونزوئلا می‌باشد. این دیپلماسی همان دیپلماسی است که به دور از نگاه به غرب برای تامین منافع و استمرار استقلال و آزادی کشور گام برمی‌دارد.

^{نویسنده: قاسم غفوری}