در حالی اتحادیه اروپا ادعای حمایت از کودکان را سر می دهد و با نام حمایت از حقوق کودکان در امور سایر کشورها دخالت می کند که آمارها نشان می‌دهند که تعداد کودکان فقیر در ایتالیا تنها ظرف ۱۰ سال گذشته سه برابرشده است.
سازمان «نجات کودکان» با انتشار گزارشی در این باره اعلام کرد که تنها در سال ۲۰۱۸ بیش از یک میلیون و ۲۶۰ هزار کودک، فقر کامل را در ایتالیا تجربه کرده‌اند. "میشله پروسپری"، یکی از اعضای موسس «نجات کودکان» می گوید: بحران اقتصادی تاثیر مستقیمی بر فقر کودکان در این کشور داشته است. از ایتالیا با جمعیتی بالغ بر۶۱ میلیون نفر به عنوان سومین اقتصاد برتر منطقه پولی یورو یاد می‌شود.
در این گزارش آمده است که ۵۶۳ هزار نفر از این کودکان فقیر در جنوب ایتالیا زندگی می کنند.
شمار کودکانی که در فقر کامل زندگی می کنند در سال ۲۰۰۸ میلادی، همزمان با آغاز بحران اقتصادی، ۳۷۵ هزار نفر بوده و در سال ۲۰۱۸ با افزایش ۱۲.۸ درصدی مواجه شده است. ۵۰۸ هزار نفر از «کودکان فقیر» در شمال و ۱۹۲ هزار نفر در مرکز ایتالیا زندگی می کنند. به گزارش یورونیوز، همچنین از هر هفت کودک ایتالیایی یک نفر به دلیل فقر دست از تحصیل می کشد. ایتالیا رکورددار کودکان فقیر در قاره سبز است.
لازم به ذکر است شمار کسانی که در ایتالیا در فقر زندگی می‌کنند به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۰۶ رسیده است و دولت در واکنش به این وضعیت وعده اقدامات عاجل داده است. ایستات- دفتر آمار ایتالیا اعلام کرد با وجود آن که ایتالیا چهارمین سال متوالی رشد مثبت اقتصادی خود را تجربه می کند، تا پایان سال گذشته ۵.۱ میلیون نفر از اتباع این کشور در فقر مطلق زندگی می کرده‌اند. این میزان که معادل ۸.۴ درصد از کل جمعیت این کشور است بیش از ۷.۹ درصد سال ۲۰۱۶ است.
ایستات فقر مطلق را شرایطی تعریف کرده است که افراد قادر به خرید کالا و خدمات مورد نیاز خود نباشند. ایتالیا در سال ۲۰۱۴ موفق شد از رکود طولانی مدت حاکم بر اقتصاد خارج شود اما این گزارش نشان می‌دهد بهبود وضعیت اقتصادی فایده ای برای فقرا نداشته است. سال گذشته نرخ رشد تولید ناخالص داخلی ایتالیا ۱.۵ درصد بود که قوی‌ترین رشد از سال ۲۰۱۰ محسوب می‌شود. مبارزه با فقر همواره یکی از اصلی‌ترین وعده‌های انتخاباتی جنبش ۵ ستاره برای رسیدن به قدرت در این کشور بوده است که این ماه با ائتلاف با حزب لیگ دولت جدید تشکیل داد. دی مایو- رئیس این جنبش و معاون نخست وزیر ایتالیا گفت: تداوم اوضاع به این شکل غیر ممکن است و دستمزد شهروندان باید فورا افزایش یابد. به گفته ایستات، شمار افرادی که کمتر از نصف میانگین کشوری درآمد دارند نیز به ۹.۴ میلیون نفر معادل ۱۵.۶ درصد جمعیت این کشور افزایش یافته است. این پدیده بیشتر در جنوب ایتالیا گسترده است منطقه ای كه بیش از ۱۰ درصد از خانواده ها در شرایط فقر بسر می برند. این در حالی است كه در سال ۲۰۱۶ میلادی ۸.۵ درصد خانواده ها در جنوب چنین شرایطی داشتند. فقر مطلق حتی در مراكز و در حومه های شهرهای شمال ایتالیا كه صنعتی بشمار می رود، وجود دارد . ایستات همچنین به افزایش 'فقر نسبی' در ایتالیا اشاره كرد و یادآورشد كه در سال ۲۰۱۷ میلادی سه میلیون و ۱۷۱ هزار خانواده معادل ۹ میلیون ۳۶۸ هزار نفر دچار فقر نسبی بودند. مقصود از فقر نسبی آن دسته از خانواده هایی است كه شامل دو نفر بوده و هزینه ماهانه آنها برابر و یا كمتر از ۱۰۸۵ یورو است. این رقم به عنوان هزینه متوسط ماهانه سرانه در ایتالیا در سال ۲۰۱۷ درنظر گرفته شده است. در سال ۲۰۱۶ هزینه متوسط ماهانه برای فقر نسبی ۱۰۶۱ یورو بود. فقر نسبی همانند فقر مطلق میان خانواده هایی كه شامل ۴ عضو و یا بیشتر بیشتر می شوند، بالاتر است.
بر این اساس، خطر فقر نیز با افزایش مشاغل موقت، بی ثبات و نیمه وقت در ایتالیا، حتی شهروندان شاغل این كشور اروپایی را نیز تهدید می كند. پدیده موسوم به فقیران شاغل (working poor) یعنی افرادی كه با وجود داشتن شغل نیز در خطر قرار گرفتن در زیر خط فقر قرار دارند، با رشد مشاغل موقت، بی ثبات و نیمه وقت، گسترش پیدا كرده است. به عقیده موسسه آماری یوروستات، ۱۱.۷ درصد از شاغلین در ایتالیا، معادل دو میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در خطر فقر قرار دارند كه ۲.۱ درصد بالاتر از متوسط اروپایی آن (۹.۶ درصد) است. یك اتحادیه كارگری این كشور نیز در مطالعاتی ضمن تایید رشد این پدیده اعلام كرد كه حدود چهار میلیون و ۵۰۰ هزار شاغل در ایتالیا از این وضع رنج می برند.
نسبت شاغلین در خطر فقر در ایتالیا، در میان كشورهای اتحادیه اروپا در میزان بالایی قرار دارد و فقط كشورهای رومانی، یونان، اسپانیا و لوكزامبورگ، وضعیت بدتری از ایتالیا دارند.
یوروستات ادامه داد: خطر فقر بستگی به نوع قرارداد شاغلان نیز دارد و برای آن دسته از افرادی كه نیمه وقت كار می كنند، نسبت به شاغلان تمام وقت، دو برابر است و نسبت به آنهایی كه شغل موقت دارند، به سه برابر می رسد. مردهای شاغل بیشتر از زنان در خطر فقر قرار دارند و خطر فقر حتی ۷.۵ درصد از كارمندان با قرارداد نامحدود را نیز تهدید می كند.