۱- مجلس یازدهم تازه در آغاز راه است. بخش عمده نمایندگان سابقه حضور در پارلمان را نداشته‌اند. با آیین نامه آشنایی کامل ندارند و چه بسا برخی نیز از تأثیر کلام و رفتار خود به عنوان نمایندگان مردم غافل باشند.
برخی فکر میکنند اگر خبری را که هنوز نه به بار است و نه به دار در شبکه اجتماعی اعلام کردند و در این امر از دیگران سبقت گرفتند کار خوبی کرده‌اند.
بماند که اساساً بعضی در همان فضای قبل از نمایندگی گرفتار مانده‌اند و باید زمان بدهیم تا خود را در صحن مجلس بیابند و به جای شعارهای کم مشتری دنبال بهره ‌گیری از اختیارات گسترده مجلس در اداره امور کشور و ارتقاء آن به رأس امور باشند.
۲- رقبای سیاسی هم در همین یکی دو ماه برای مجلس کم نگذاشته‌اند. تلاش آن ها بهره‌ گیری از «تئوری انگ» و زدن برچسبی به مجلس یازدهم است که همیشه بر پیشانی آن بماند. هر چند در این امر موفق نخواهند شد اما، مواردی را هم داریم که دوستانمان در مجلس بهانه و دستاویز لازم را برای آن‌ها فراهم کرده‌اند که باید احتیاط بیشتری صورت گیرد.
این احتیاط نه برای جلوگیری از طعن و فرصت طلبی مخالفان سیاسی، بلکه برای حفظ مردم و نیروهای انقلابی که به این مجلس رأی داده اند، ضروری است. نمایندگان، هیأت رئیسه و رئیس مجلس باید مراقب باشند در بزنگاه‌ها با اتخاذ تصمیمات درست، امید افزایی کنند، نه این که خدایی ناکرده با خطاهای تاکتیکی و راهبردی، خود را از چشم نیروهای انقلابی بیندازند. اتفاقی که برای برخی از جلوس کنندگان بر همان صندلی‌ها افتاده است.
۳- درست است که نمایندگان هر یک هویت و شناسنامه‌ای مستقل دارند و نباید رفتار و مواضع آن‌ها را به کلیت مجلس سرایت داد، اما فراموش نکنیم تک تک افراد هستند که یک هویت واحد را می‌سازند و پازلی از یک تابلوی بزرگ را تکمیل می‌کنند.
هیأت رئیسه مجلس باید در چارچوب وظایف خود مراقبت‌های لازم را داشته باشد و خیرخواهانه موارد لازم را به نمایندگان متذکر شود. 

^{نویسنده: بیژن مقدم}