شکايت عليه اداره فدرال زندانها به دليل راه‌اندازي اين زندانها
آوون توييتي و ديگر زندانيان اين زندانها در سال‌هاي گذشته اداره فدرال زندانها را بار‌ها متهم کرده‌اند. آنها مي‌گويند واحدهاي ويژه برخلاف قانون آمريکا تاسيس شده‌اند و به صورت جدي حقوق بشر را نقض مي‌کنند. برخلاف زندانيان عادي که مرتکب جرم‌هاي سنگين مي‌شوند و به زندانهاي فدرال فرستاده مي‌شوند، زندانيان واحدهاي مديريت ارتباطات به هيچ وجه نمي‌توانند به شواهدي که بر اساس آنها محکوم شده و به اين واحد‌ها فرستاده شده‌اند، دسترسي داشته و به آنها اعتراض کنند.
توييتي مي‌گويد او به دليل اعتراض به سياست‌هاي اين زندانها، چند ماه بيشتر از محکوميتش در بند بوده است.
آلکسي آگاتوسلئوس، وکيل مرکز حقوق بشر، در اظهارنظري درباره اکثريت مسلمان در اين زندانها گفته است: «ما از اين نگران بوديم که آنچه در اين زندانها رخ مي‌دهد، گونه‌اي از تبعيض نژادي و نيز الگويي براي تهديد زندانيان مسلمان در ديگر زندانها باشد.»
وي مي‌گويد: «جمعيت مسلمانان در زندانهاي واحد مديريت ارتباطات، ۱۰ برابر ديگر زندانها است. در زندانهاي ديگر تنها ۶ درصد زندانيان مسلمان هستند، در حالي که در اين زندانها بين ۶۶ تا ۷۲ درصد زندانيان را مسلمانان تشکيل مي‌دهند.» [۱۷]

هراس از اقامه نماز جماعت
مسئولين زندان ترااوت برپايي نماز جماعت در اين زندان را به يک بار در هفته محدود کرده‌اند. [۱۸]
کن فاک، وکيل اتحاديه آزادي‌هاي مدني در اينديانا درباره زندان ترااوت مي‌گويد: «مسلمانان در اين زندانها اجازه هرگونه فعاليت دسته‌جمعي به غير از نماز خواندن و دعا کردن را دارند. اين اقدام نقض صريح قانون آزادي مذهبي افراد است. طبق قانون در موارد مربوط به اعتقادات و مراسم مذهبي افراد، دولت مي‌بايست حداقل رفتارهاي بازدارنده را به کار گيرد. مشکل ما با اين زندانها اين است که چرا اين زندانيان مي‌توانند هر کاري بکنند، اما نمي‌توانند با هم نماز بخوانند. حتي در مواردي که دو زنداني براي اقامه نماز با هم به سلول خود مي‌روند نيز مجازات مي‌شوند.» 

زندانياني که پس از آزادي نيز در اسارت به سر مي‌برند
راديو ملي عمومي آمريکا در تحقيقاتش درباره زندانيان آزاد شده از دو واحد مديريت ارتباطات متوجه شد که در چهار سال گذشته، بيش از ۲۰ مورد زنداني از اين دو واحد آزاد شده‌اند. از بين اين افراد ۳ مورد به کشورهاي خود بازگردانده شده‌اند و نام سه مورد ديگر که عليه يک زنداني در دادگاهي در گوانتانامو شهادت داده بودند، به صورت نامشخصي از ليست زندانيان حذف شد و سرنوشت آنها نامعلوم است.
اينکه چگونه نظارت بر روي زندانياني که از اين زندان آزاد مي‌شوند، ادامه پيدا مي‌کند، يک راز است. اما دو زنداني سابق اين زندان به راديو ملي گفته‌اند که پس از آزاد شدن، چندين بار توسط ماموران اف‌بي‌آي مورد بازجويي قرار گرفته‌اند.
آوون توييتي که سه سال آخر محکوميت ۲۷ ساله خود را در زندان واحد مديريت ارتباطات در ترااوت سپري کرده است، پس از آزاد شدن از زندان از انجام هرگونه مصاحبه‌اي خودداري کرد و ادعا کرد که بدون وکيل مصاحبه نمي‌کند. اما يک زنداني ديگر علت اصلي مصاحبه نکردن وي را چنين عنوان کرد: «آنها جاسوساني را در اختيار دارند تا مطمئن شوند که با اعمال فشار کافي به زندانيان از اظهارنظر آنها هنگام خروج از زندان جلوگيري کنند. به همين دليل زندانيان ديگر نمي‌توانند با افراد ديگر در مورد زندگي خود در اين زندانها صحبت کنند و مسلمانان ديگر را از سرنوشتشان در اين زندانها آگاه کنند.»
احمد بلال مي‌گويد: «چند ماه پس از آزاد شدن از زندان دو مامور به سراغم آمدند و سوالاتي پرسيدند. آنها به من گفتند مي‌خواهند مطمئن شوند که در هيچ فعاليت راديکالي شرکت نمي‌کنم. آنها همچنين با لحن طعنه‌آميزي به من گفتند که راحت باشم، زيرا اصلا به صورت ۲۴ ساعته مرا زيرنظر ندارند!!»
آوون توييتي پس از آزاد شدن از زندان از انجام هرگونه مصاحبه خودداري کرده است.
در يکي از موارد ديگر، انعام آرنات که پس از آزاد شدن از زندان به فروش ماشين در منطقه شيکاگو مي‌پرداخت، درخواست کرد مرخصي سه‌ماهه به وي اعطا شود تا وي بتواند براي انجام فعاليت‌هاي تجاري خانوادگي به بوسني، ترکيه و عربستان سعودي برود. قاضي با درخواست وي مخالفت نکرد، اما دستور داد که براي کسب اطمينان تمامي مکالمات وي شنود شود.
مارک هم، استاد جرم‌شناسي دانشگاه ايالتي اينديانا مي‌گويد: «اين تجمعات مذهبي مي‌توانند بسيار اغواکننده باشند. ممکن است در اين جلسات بخش‌هايي از قرآن انتخاب شود و آنها را چنان متحد کند که عليه افراد بي‌دين قيام کنند.»