تا انتخابات مجلس شورای اسلامی فرصت زیادی باقی نمانده است و بسیاری از نامزدهای انتخابات برای رأی آوردن دست به کارهایی می زنند که ناروا است.
یکی از ضعف های بزرگ قانون انتخابات در ایران ضعف شدید در بخش نظارت بر تبلیغات نامزدهای انتخابات، چه در انتخابات مجلس چه در انتخابات ریاست جمهوری یا مجلس خبرگان و شوراهای اسلامی است.
شیوه تبلیغات انتخاباتی با اخلاق سیاسی در جمهوری اسلامی ایران سازگاری ندارد و در هر دوره حال و اوضاع آن نیز وخیم تر می شود.
برخی در این بزنگاه با وعده های فریبنده و دهان پر کند وارد میدان میشوند و سعی دارند با اینگونه تبلیغات دل مردم را ببرند، برخی دیگر در میتینگ های تبلیغاتی خود سعی دارند با هزینه های سنگین شوی تبلیغاتی راه بیندازند و آن را تبدیل به یک مراسم جشن و عروسی کنند، برخی هم با چاپ پوسترها و بنرهای گران قیمت و نصب آنها در سطح شهر خودنمایی می کنند.
اما دراین میان دریغ از ان که این نامزدهای انتخابات مجلس شورای اسلامی که اینگونه به تبلیغ خود می پردازند، سخنی بگویند و به گونه ای تبلیغ کنند که واقعی و حقیقی باشد و بتواند گرهی از مشکلات کشور را بگشاید.
یک نامزد انتخابات مجلس شورای اسلامی، در تبلیغات انتخاباتی خود در ستاد انتخاباتی جشنی را برپا می کند که هزینه زیادی برای آن صرف شده، جشنی که از سوی افکار عمومی به یک جشن عرسی تعبیر شده است.
کاندیدایی دیگر در یکی از شهرستان ها ستاد تبلیغات صلواتی برپا کرده و غذای رایگان به مردم می دهد و یک گوینده نیز اعلام می کند ستاد تبلیغاتی کباب خوران دکتر...
آن دیگری جالب تر است، نماینده بر روی یک صندلی نشسته، هوادارن دور او حلقه زده اند و به زبان محلی آواز می خوانند و دست این نامزد را بالا می برند، به گمان این که پیروز انتخابات است. چنین افرادی که اینگونه تبلیغات می کنند از هر ابزاری برای رسیدن به جایگاه و صندلی خانه ملت استفاده می کنند.
آیا این نامزدها به عواقب رفتار تبلیغاتی خود نیز می اندیشند؟ آیا می دانند که افکار عمومی درباره آنها چه فکری خواهند کرد؟ یا مردمی را که نمک گیر خود می کند، پس از انتخاب شدن آیا بار دیگر به آنها توجه خواهد داشت و در پی تحقق وعده های داده شده به آنها خواهد بود؟
قطعاً زمینه تبلیغات انتخاباتی نامزدهای مجلس شورای اسلامی، ریاست جمهوری و شورای شهر یک بازنگری جدی و عمیق نیاز است تا از تبلیغات کوچه بازاری جلوگیری شود. چنین تبلیغاتی نمی تواند باعث شناخته شدن واقعی یک چهره انتخاباتی شود و تنها مردم را فریب داده و برای خود رأی جمع می کند.
چنین روش های تبلیغات کوچه بازاری بیشتر در شهرستان ها دیده می شود، چرا که در یک حوزه انتخابیه کوچک با اینگونه روش های تبلیغاتی سخیف، یک نامزد رأی می آورد و پس از ورود به مجلس، هر آنچه که وعده داده بود، فراموش می کند، وعده هایی که در حوزه اختیارات یک نامزد مجلس شورای اسلامی هم نبوده است.
به نظر می رسد برای اصلاح قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی و حتی ریاست جمهوری یک نهاد و سازمان بیرونی باید برای اصلاح آن ورود کند، چرا که قانون اصلاح قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی که در خانه ملت بررسی و مسکوب گذاشته شد، چه دلیلی برای این تصمیم وجود داشت؟
نمایندگانی که برای خود می خواهند تصمیم بگیرند و قانونی تصویب کنند، ملاحظاتی را در نظر می گیرند که باعث می شود تا سهولتی یا رانتی در قانون وجود داشته باشد.
بهترین روش می تواند سپردن اینگونه امور، به یکنهاد دیگر باشد نهادی که اشراف کامل بر موضوع دارد و با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز کاملاً آشنا است و می تواند بدون در نظر گرفتن ملاحظه، قانون اصلاح قانون انتخابات مجلس را به سرانجام برساند.
ادامه روند کنونی در زمینه تبلیغات انتخاباتی که اکنون تنور آن داغ است، باز هم باعث خواهد شد افرادی وارد خانه ملت شوند که تنها در اندیشه آن هستند تا ۴ سال را در این مسند مستقر شوند و از امتیازات آن بهره ببرند و باز هم یک مجلس ناکار آمد را شاهد خواهیم بود که نه تنها گرهی نمی گشاید، بلکه خود معضلی می شود برای کشور که در سخنان روز سه شنبه رهبر معظم انقلاب اسلامی به آن اشاره شد، آنجا که گفتند؛ «مجلس خود باخته باشد، تأثیر منفی بلند مدت دارد.»
 
^{نویسنده:اتاق خبر ۲۴}