سوريه در روزهاي اخير با انفجارهاي خونيني همراه بوده است كه صدها شهيد و زخمي بر جاي گذاشته است. همزمان آمريكا به شدت به دنبال آتش بس است كه سوريه آن را مشروط به عدم حمايت مالي و تسليحاتي از تروريست‌ها كرده است. همزمان گزارش‌هايي درباره نقض حقوق بشر توسط روسيه در سوريه مطرح شده است كه گزارش عفو بين الملل از آن جمله است. حال اين سوال مطرح مي‌شود كه چرا انفجارهاي تروريستي بارديگر شدت گرفته در حالي كه تحركات رسانه‌اي و سياسي غرب نيز در قبال سوريه تشديد شده است.
هر چند كه دشمنان سوريه تلاش دارند تا اين امور را نشانه برتري خود عنوان دارند اما مجموع اين اقدامات در حوزه رسانه‌اي نشانه شكست دشمنان سوريه و بيانگر دستاوردهاي عظيم ارتش اين كشور است. حاميان منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي تروريست‌ها براي متوقف سازي ارتش سوريه به حربه آتش بس روي آورده در حالي كه ضمانتي براي عدم حمايت تسليحاتي و مالي از تروريست‌ها نمي‌دهند. نكته قابل توجه در رفتار اين كشورها آن است كه از يك سو ادعاي نقض حقوق بشر در سوريه را سر مي‌دهند و در عين حال حاضر به پايان دادن به حمايت‌هاي خود از تروريست‌ها نمي‌باشند و همچنان به حمايت از آنان ادامه مي‌دهند كه درخواست براي اجراي آتش بس خود نمودي از اين مسئله است. ادعاهاي محافل رسانه‌اي و سياسي غرب در باب وضعيت حقوق بشر در سوريه فرافكني براي پنهان سازي نقش خود در كشتار بشريت و مردم سوريه است. گزارش‌هاي منتشره درباره كشتار مردم عراق و سوريه در حملات ائتلاف آمريكايي نشان مي‌دهد كه آمريكا و متحدانش عاملان قتل‌عام غير نظاميان هستند و رفتارهاي آنها چندان تفاوتي با گروه‌هاي تروريستي نمي‌كند.
آنچه در برآيند رفتاري آمريكا در منطقه مشاهده مي‌شود آن است كه آمريكاي شكست خورده در تجربه گزينه نظامي مستقيم، استفاده از رژيم صهيونيستي و گروه‌هاي تروريستي اكنون ورود مستقيم بازوي بحران ساز جديد خود يعني تركيه و عربستان را آزمايش مي‌كند در حالي كه ايستادگي سوريه و متحدانش ابهامات بسياري را در تحقق اين طرح ايجاد كرده است. برخي رفتارهاي پاندولي آمريكا در ايجاد بازي چند جانبه در قبال كشورهاي منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي از جمله برخي رويكردهاي ادعايي در باب نزديك‌تر شدن ديدگاه آمريكا با ايران و روسيه در قبال سوريه را نشانگر عدم اطمينان آمريكا به گزينه سعودي- تركيه‌اي و رويكرد آمريكا به گزينه‌اي‌ جديد براي حفظ موقعيت خود در منطقه است در حالي كه در ظاهر ادعاي تعامل جهاني براي حل بحران سوريه را مطرح مي‌سازد در حالي كه همزمان با مانع‌تراشي بر سر مبارزه سوريه و متحدانش با تروريسم به استمرار بحران در منطقه دامن مي‌زنند.