طی روزهای اخیر اتهامات انگلیس علیه روسیه شدت گرفته است چنانکه دومینیک راب، وزیر امور خارجه انگلیس، روز پنجشنبه ادعا کرد که روسیه تلاش کرده تا در نتیجه نتایج انتخابات پارلمان بریتانیا تاثیر گذاشته و فعالانه اسناد دولتی خاصی را به طور غیرقانونی بدست آورده و آنها در دسترس قرار داده است. در همین حال رسانههای انگلیسی دیروز ادعا کردند که بر اساس یک تحقیق ۱۸ ماهه از سوی کمیته امنیت و اطلاعات پارلمان انگلیس، روسیه ممکن است در دو مساله همه پرسی بریگزیت و استقلال اسکاتلند دخالت کرده باشد. این اتهامات در حالی از سوی روسیه رد شده است که این سوال مطرح می شود که دلیل رویکرد تقابلی انگلیس علیه روسیه چیست؟ بخشی از این رویکرد را در تحولات داخلی انگلیس میتوان یافت آنجا که دولت در مقابله با کرونا ناتوان بوده و به دنبال راهی برای انحراف افکار عمومی به مسائل حاشیهای است. از سوی دیگر تظاهرات ضد نژادپرستی این کشور را نیز فرا گرفته که دامنه آن به سرنگون کردن مجسمههای سران نژادپرست انگلیس همچون چرچیل و تاچر رسیده است. این سناریو مطرح است که انگلیس با دشمن سازی خارجی نظیر ادعاها علیه چین و روسیه به دنبال توجیه فضای امنیتی و سرکوب اعتراضات و نیز دشمن سازی بیرونی برای کاهش اعتراضات داخلی است. نکته دیگر آنکه سیاستهای انگلیس معمولا با سیاستهای آمریکا همسو است و این رفتار لندن علیه روسیه را میتوان همراهی با واشنگتن و ترامپ دانست که برای کسب آرای انتخاباتی سیاست چین هراسی و روسیه هراسی را در پیش گرفتهاند و انگلیس مکمل این نقش را ایفا میکند. ایجاد هراس از روسیه در حالی که انگلیس به دلیل بحران داخلی توان ایفای نقش جهانی را ندارد از ابعاد این سیاست میتواند باشد بویژه اینکه بسیاری از کشورهای اروپایی نیز به احیای روابط با روسیه گرایش یافتهاند. به هر تقدیر رفتار انگلیس علیه روسیه را میتوان برگرفته از مشکلات داخلی این کشور دانست که با سیاست تهدید و هوچی گری جهانی به دنبال حاشیه کردن این بحرانها و تاثیرگذاری بر نظام جهانی است.
نویسنده: فرامرز اصغری