بسم ربّ الکعبه
حاجیان در حَرم امن نفس‌نفس می‌زدند
لب‌های تشنه در گرمای حجاز ۵۰۰۰ حاجی طعم بوسه بر حجرالاسود این خال لب یار را می‌چشند
مکر و حیله فرزندان ابوسفیان کار خودش را کرد
هزاران خانواده ضجه می‌زنند
یک امت به عزا می‌نشیند
پیکر‌های مطهر هنوز دست فرزندان ابوسفیان و ابن‌سعد است.
زخم زبان ابن‌مرجانه بر جگر داغدیده زینب کبری‌(س) به وسیله لشکر سایبری حزب بهايیان نمک می‌شود بر زخم خانواده‌هاي داغدار: «که دیدید خدا چه به روزتان آورد». و این تنها صدای زینب‌(س) است که تاریخ را مي‌شکافد و در جواب ابن مرجانه مي‌فرماید: «ما جز زیبایی نمي‌بینیم»
اما همه مدعیان حقوق بشر خفه شده‌اند بوق‌هایی که برای مرگ ندا آقا‌سلطان در یک لحظه ۲ میلیارد انسان را پای رسانه‌ها میخکوب کردند ندایشان در نمی‌آید.
بیش از یکصد دوربین از زوایای مختلف این کشتار فجیع را ثبت کرده‌اند اما دریغ از پخش یک فریم فیلم.
بوزینه‌هاي بوسفیانی مست از به بارنشستن مکرشان مي‌رقصند و رجز مي‌خوانند که: «بعد از یمن ... ایران».
معاویه هم پس از به بارنشستن مکرش به دست ابن‌ملجم احمق در به شهادت رساندن امیرالمومنین‌(ع) سرمست از پیروزی می‌رقصید، اما امیرالمومنین‌(ع) با تمام وجود فرمود: «به خدای کعبه رستگار شدم».
بی‌خبرانِ ره عشق چه مي‌فهمند که علی‌(ع) و دخترش چه دیدند که با گفتارشان مستی از سر قاتلان پراندند و امروز پژواک زمزمه امیر‌المومنین(ع) از زبان مبارک نایب امام عصر‌(عج) روحی فدا رعشه به اندام مفتیان و شاهزادگان ميهمان‌کش انداخت، گویی در یک لحظه دیدند «ریاض»شان خاکستری خواهد شد بر سرشان. و اینک زوزه‌کشان سر تعظیم در مقابل ملت ایران فرود آوردند.

_{ابوالقاسم طالبی}