برگزيده شدن رئيس‌‌جمهور در انتخابات يک موضوع مهم است و معرفي وزرا براي تشکيل کابينه موضوع مهم ديگري است که همواره مورد توجه صاحب‌نظران و نخبگان سياسي ـ‌اقتصادي و فرهنگي قرار داشته است. همواره در انتخابات رياست جمهوري مردم با انتخاب خود، رئيس‌جمهوري را از ميان چند نامزد برگزيده‌اند، حال اين انتخاب و اين رويکرد مردم به فرد برگزيده، از چه راه‌هايي صورت گرفته است، مهمترين بخش آن به نوع تبليغ، گفتمان و جنس معرفي نامزد باز مي‌گردد. شايد در مواردي بوده است که نخبگان و فرهيختگان با فردي موافق يا مخالف بوده‌اند اما او برخلاف ديدگاه صاحب‌نظران و تحليل‌گران، از سوي مردم برگزيده شده يا نشده باشد. نکته مهم در اين بحث انتخاب مردم است. نظام اسلامي با ساز و کار احراز صلاحيت نامزدهايي که ثبت نام کرده‌اند اين فرصت را به مردم مي‌دهد که از ميان آنها، فرد قابل و مورد اعتماد و تاييد خود را انتخاب کنند.
اين انتخاب را هم نه مي‌توان مطلق خوب دانست نه مي‌توان مطلق بد. در تاريخ جمهوري اسلامي نمونه‌هايي داريم که پس از انتخاب رئيس‌جمهوري، ماهيت فرد برگزيده شده روشن گشته و روي واقعي خود را نشان داده است، بني‌صدر نمونه کاملي از اين اتفاق است. مردم او را انتخاب کردند و پس از مدتي، عملکرد او باعث شد تا مردم از او رويگردان شوند و ديگر او را نخواهند.
اکنون که رئيس‌جمهور منتخب زمينه استقرار را در حال آماده کردن است، تشکيل و معرفي کابينه او براي همه از ويژگي به سزايي برخوردار گشته است.
جمهوري اسلامي ايران پس از گذشت ۳۴ سال از پيروزي انقلاب ديگر از دوران آزمون و خطا گذشته است و مرحله مهمتري را سپري مي‌کند.
در دولت گذشته هر چند شايد بتوان اين اتفاق را تا حدي مثبت ارزيابي کرد اما در بسياري از وزارتخانه‌ها، افرادي معرفي شدند که سوابق اجرايي روشن و ماندگاري نداشتند و تنها جوان بودند. همين اتفاق باعث شد تا عملکرد آن وزارتخانه آنگونه که بايد، نباشد.
به مانند مربي يک تيم مي‌ماند که او را انتخاب کرده‌اند تا با چينش و انتخاب دقيق بازيکنان خود، با توجه به داشته‌‌ها، يک تيم قدرتمند را به ميدان بفرستد تا بتواند نتيجه مطلوب و ايده‌آل را بگيرد.
نخستين نکته و ويژگي کابينه و تک‌تک وزراء، تجربه و تخصصي است که آنها بايد در اين زمينه داشته باشند.
تخصص و تجربه اجرايي و مديريتي، بدون شک لازمه يک وزير است علاوه بر اين که وزير موردنظر از خلاقيت و استعدادهاي قابل استفاده و درک هم برخوردار باشد و تنها به عنوان يک مهره و نفر به ايفاي نقش نپردازد. در کنار اين مهم، تعهدي است که يک وزير کابينه براساس ايدئولوژي نظام اسلامي بايد، داراي آن باشد امتزاج تخصص و تعهد قابليت‌هاي وزير را افزايش مي‌دهد و او را کاربردي‌تر خواهد ساخت. نمونه‌هاي زيادي را مي‌توان در کابينه‌هاي گذشته در دولت‌هاي مختلف يافت که نداشتن هر يک از آن ويژگي‌ها و حتي دربرنداشتن هر دو ويژگي، چه آسيب‌هايي را به کشور وارد کرده است.
اکنون که در فصل مباحث انتخاب و معرفي کابينه قرار داريم، گمانه‌زني‌هايي در اين باره از سوي رسانه‌ها و برخي شخصيت‌هاي کشور صورت مي‌گيرد که نشان ازاهميت اين موضوع دارد.
نکته مهمي که در اين مبحث ديده مي‌شود، سعي در عدم دخالت و تحميل فرد به عنوان وزير احتمالي به دولت آينده است. اينگونه رفتار تبعات خود را دارد که بايد به همين خاطر از آن دوري کرد.
اين حق رئيس‌جمهور است که وزراي خود را انتخاب کند، اما با رصد گفتماني که درباره وزراي آينده انجام مي‌شود، مي‌تواند از آن براي چيدن کابينه‌اي کارآمد با قابليت‌هايي که بتواند امور کشور را سروسامان دهد، بهره ببرد.
اکنون کشور نيازمند، افرادي است که با عقلانيت و درايت بتوانند در سمت وزارت، مشکلات و مسائلي را که پيش آمده از مقابل بردارند و توقعات مردمي که به رئيس‌جمهوري منتخب راي داده‌اند، برآورده سازند.
واکنش مردم در راي به آقاي روحاني را شايد بتوان در اين خواسته خلاصه کرد، آرامش در کشور، امنيت اقتصادي، حل مشکلات معيشتي مردم و رعايت اخلاق، ان‌شا‌الله اينگونه باشد.