روز یکشنبه اعضای شورای شهر تهران یک فوریت لایحه اخذ عوارض تردد شبانه وسایل نقلیه باری در محدوده «کامیون ممنوع» را تصویب کردند.
محسن پورسیدآقایی که فاجعه هفت‌خوان از شاهکارهای دوران مدیریت او بر راه‌آهن است، از زمانی که به شهرداری تهران نقل مکان کرده، تمام تلاش خود را نه صرف راحت کردن حمل و نقل شهری که کسب درآمد برای شهرداری کرده است. کاری که نشان داده از پس آن به خوبی برمی‌آید و هروقت یکی از طرح‌های درآمدزای او نقش بر آب می‌شود، او و همکارانش دور یک میز جمع می‌شوند و چاره‌ای دیگر برای کسب درآمد از جیب مردم می‌اندیشند. «بارانه» با این اسم با مسمایش هم جدیدترین ورژن کاسبی از جیب مردم است.
ظاهرا او از شیوه خالی کردن جیب مردم (ببخشید اجرای طرح بارانه) راضی نیست. چراکه در جلسه شورا با بیان اینکه می‌بایست کامیون‌ها برای هر تردد در سطح شهر بارانه بگیرند اما ابزار عملیاتی برای الزام نداریم، گفته «الان دو ماه است که مصوبه شورای شهر در مورد اخذ بارانه ابلاغ شده، اما رانندگان کامیون‌ها اقدام جدی برای دریافت بارانه نمی‌کنند و فقط روزی ۱۰۰۰ کامیون بارانه می‌گیرند. برای الزام کامیون‌ها به دریافت بارانه پیشنهاد دادیم که عوارض جدید اخذ شود، به این ترتیب که اگر کسی بارانه نگرفت، عوارض تردد شبانه در محدوده مرکزی شهر از وی اخذ می‌شود.»
با رأی اکثریت، یک فوریت لایحه اخذ عوارض تردد شبانه وسایل نقلیه باری در محدوده کامیون ممنوع پایتخت، تصویب شده و امروز قرار است این طرح در صحن پارلمان شهری تعیین تکلیف شود.
حالا نکته‌ای که جای نگرانی دارد، اینجاست که مگر کامیون‌های باربری حق تردد در سطح شهر را در طول روز دارند که حالا عزیزان بهشت‌نشین می‌خواهند از کامیون‌داران برای تردد در شهر عوارض اخذ کنند؟ مگر چندین و چند ماه نیست که با همکاری دستگاه‌های مسئول در وزارتخانه‌های صاحب قدرت، قشر زحمت‌کش رانندگان کامیون آنقدر فشارها را تحمل کردند که دست آخر مجبور به اعتصاب شدند و نماینده آنها را هم به زندان انداختند؟
چرا «برخی‌ها» به دنبال آن هستند تا به هر وسیله لج مردم را درآورند؟ چرا برخی مسئولان این روزها همه فکر و ذکرشان و همه نیرو و انرژی‌شان را صرف این می‌کنند که مردم را خسته و عصبانی و ناامید کنند؟
راستی کمی عجیب نیست که همه این فشارها در روزهایی که به چهل‌سالگی پیروزی انقلاب نزدیک‌تر می‌شویم به لحاظ کمی و کیفی بیشتر می‌شود؟
آقایان سرِ گردنه شب‌های پایتخت، خداقوت! خسته نباشید. خیلی خسته نباشید!