محتوای این یادداشت‌ها نه قصد محاکمه کسی را دارد و نه می‌خواهد گذشته‌ها را نبش قبر کند که رئیس قوه مقننه با دو کلمه حرف به‌اصطلاح حساب البته نه از نوع گل آقایی بلکه از موضع قدرت پیرامون انتخاب رئیس دیوان محاسبات گفتند: گذشته‌ها گذشته! اما از حق نگذریم قوه مجریه هم طی این سال‌ها گرد پیری به خود گرفته که از خواص آن می‌توان به نوعی کوتاه آمدن در برابر فشارها اشاره کرد!
در ذهنمان مرور می‌کنیم ورود کابینه یازدهم را به پاستور که چگونه پرانرژی و مملو از انگیزه‌هایی بودند که گرم نشده عرق کردند و به نوعی چایمان تبدیل گردید. شاید همه این‌ها براثر تلاش‌های خستگی‌ناپذیر و شبانه‌روزی در اواخر سال ۹۱ و اوایل سال ۹۲ بود تا اصلاحات بتواند قاطعانه وارد میدان شده و روی دوکابینه نهم و دهم را به‌گونه‌ای کم کند اما متأسفانه این ایدئولوژی هم پس از چند صباحی خسته شد و سعی کرد بقیه راه را تا پایان دولت دوازدهم لنگان‌لنگان طی نماید که خدا خدا می‌کرد مشکل تازه‌ای همچون برجام، زلزله، سیلاب و انفجار قیمت ارز و طلا پیشامد نکند. گویا قسمت چنین بود که امتحانی سخت‌تر از همیشه پیش پای این دولت در آخرین ماه‌های اقتدار قرار گیرد که البته بسیار مشکل و شدت و حدت آن غیر قابل انکار می‌باشد اما بازهم می‌شود همین مسئله به ظاهر لاینحل را که نوعی معادله چند مجهولی به نظر می‌رسد به گونه‌ای تبدیل به فرصت نمود و به واسطه آن تمامی نمرات منفی خواسته و ناخواسته گذشته را از کارنامه دولت‌های یازدهم و دوازدهم حذف کرد.
برای انجام این مهم هیچ پیشنهادی در چنته ما نیست بلکه نوعی کلی‌گویی است تا شاید یکی از مشاوران بی‌شمار در عرصه قوه مجریه پس از سال‌ها حقوق‌های نجومی گرفتن بتوانند حق مطلب را ادا و با یک محاسبه منطقی راه گریز از این گرفتاری را برای دولت اصلاحات پیدا کنند و اجازه دهند حرف‌ها یک کاسه شود و برای چند ماه باقیمانده همه مسئولیت‌های تصمیم‌گیری نهایی بر دوش کسی باشد که در اولین ماه صدارت در سال ۹۲ یکی از مجلات وابسته تصویر ایشان را با لباس و کلاه و ردای امیرکبیر روی جلد خود چاپ نمود که امروز دیدیم «میان ماه من تا ماه گردون/ تفاوت از زمین تا آسمان است». شاید بهتر باشد این روزها را که رئیس‌جمهور در قرنطینه پاستور طی می‌کند و تنها متکی به مشاهدات روال ویروس کرونا از طریق مجازی است بیش از گذشته به رصد حرف‌هایی که از سوی سخنگویان و اعضاء کابینه مطرح می‌شود توجه بیشتری داشته باشد که اگر کارساز نیست باعث دوگانه اندیشی در جامعه نشود تا نداند قول و حرف چه کسی را بپذیرد زیرا مردم هم همچون مسئولان و بخصوص وزارتخانه‌های بهداشت، درمان، علوم و فناوری، وزارت نیرو و ستاد ملی مقابله با کرونا مانده‌اند که کدام را بپذیرند و زندگی خود را با آن منطبق نمایند. گفتیم که قصد موشکافی و یا مو از ماست کشیدن را نداریم اما ما هم به‌عنوان یک شهروند ساده قلم به دست هر لحظه در صدد افزایش داشته‌های خود هستیم و دلمان به آن خوش است که کلام‌ها واحد باشند. در اینجا بد نیست به چند مورد متضاد در گفته‌های مسئولان اشاره شود تا شاید برای پایان بحث «میان ماه من تا ماه گردون» حسن ختام باشد. وزیر نیرو می‌گوید: مردم سعی کنند که در مصرف آب صرفه‌جویی شود اما وزیر بهداشت تأکید بر آن دارد تا مرتباً دست‌ها آنهم حداقل به مدت ۲۰ ثانیه شسته و دوش حمام گرفته شود؟! وزیر اقتصاد توصیه مؤکد دارد به منظور رونق بخشیدن به جامعه، بازارها باید باز و فعال باشد اما ستاد ملی مقابله با کرونا مصرانه از مردم می‌خواهد تا از خانه‌ها خارج نشوند؟! دکتر مینو محرز عضو برجسته کمیته فنی ستاد ملی مقابله با کرونا با برگزاری هرگونه اجتماع و مراسمی چه کوچک و چه بزرگ ازجمله کنکور موافق نبوده اما رئیس‌جمهور و وزیر بهداشت معتقد بودند کنکور و مراسم‌های مذهبی در دهه محرم باید انجام شود؟! حالا قضاوت با آحاد جامعه است که این تحلیل تفکرات به چه سرانجامی می‌رسد؟!
نویسنده: حسن روانشید
دریافت صفحه با کد QR