فردا بزرگترین دربی فوتبال ایران و آسیا برگزار می‌شود. دیدار دو تیم استقلال و پرسپولیس در کانون توجه‌هات قرار دارد و حدود یکصد هزار تماشاگر به ورزشگاه آزادی می‌آیند و بسیاری از مردم در ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس و حتی ایرانیان مقیم آمریکا و سایر نقاط جهان این بازی را از تلویزیون تماشا می‌کنند. برخلاف دربی‌های فصل گذشته در دربی این فصل فاصله دو تیم در جدول لیگ زیاد نیست و استقلال با یک امتیاز بیشتر نسبت به پرسپولیس در رده دوم جدول و یک پله بالاتر از سرخپوشان قرار گرفته است. همین مسئله حساسیت دربی ۷۷ را دو چندان می‌کند. پرسپولیس اگر بتواند استقلال را شکست بدهد، در صورت توقف فولاد مقابل ذوب آهن می‌تواند صدرنشین شود و استقلال هم همین شرایط را دارد و در صورت پیروزی در دربی صدرنشین خواهد شد البته به شرط توقف فولاد.
از نظر فنی استقلال بازیکنان باتجربه‌تر و ملی‌پوشی دارد. جواد نکونام، خسرو حیدری، پژمان منتظری، امیرحسین صادقی و آندرانیک تیموریان در پست‌های خود بهترین هستند. مهدی رحمتی هم دروازه‌بانی است که فقط نامش در فهرست تیم ملی نیست وگرنه او هم یکی از بهترین‌هاست.
در پرسپولیس اما عنصر جوانی بیشتر است. پیام صادقیان، خانزاده، کفشگری از بازیکنان جوان سرخپوشان هستند که هیچ دربی‌ای را تجربه نکره‌اند. البته بازیکنانی مثل محمد نوری، غلامرضا رضایی، رضا حقیقی تجربه دربی دارند ولی به اندازه ملی‌پوشان آبی‌پوش با تجربه نیستند.
از یک هفته قبل تب دربی در فوتبال ایران شروع شده و کم کم به اوج می‌رسد. همه چیز مثل دربی‌های قبل است؛ هیجان، کری خوانی هواداران دو تیم و بازتاب زیاد دربی پایتخت در رسانه‌ها، آن هم در حالی‌که همه می‌دانند که دربی از نظر فنی بازی زیبایی نیست اما بازهم هر چه به روز دربی نزدیک می‌شوند هیجان و تب فوتبال بالاتر می‌رود و برای هم کری می‌خوانند، اگر چه در باطن انتظار دیدن یک بازی با کیفیت را ندارند.
همه می‌‌گویند دربی پایتخت زیبا نیست. دو تیم برای نباختن بازی می‌کنند تا بردن؛ زیرا سنگینی باخت در دربی چند برابر تلخی شکست در مسابقه‌های معمولی است اما ای کاش زیبایی‌های فنی این مسابقه حداقل به اندازه بازی‌های معمولی لیگ بود. ای کاش استرس فراوان بازیکنان و مربیان بر روی عملکرد آنها تاثیر نمی‌گذاشت.
دربی ۷۶ که آخرین نبرد دو تیم در روز ششم بهمن ماه سال ۹۱ در تهران برگزار شد یک بازی سرد و کم هیجان از نظر فنی بود و بدون گل هم به پایان رسید. آن هم در حالی‌که پیش از آن دربی هم بازیکنان و مربیان و مدیران دو باشگاه حسابی برای هم کری خوانده بودند. اما این بازی آنقدر سرد و بی‌روح و خواب‌آور از کار درآمد که تماشاگران در پایان مسابقه به کنایه شعار تبانی تبانی سر دادند!
مهم‌ترین نکته بازی که در پایان مسابقه بحث و جدل زیادی را بین مدیران و بازیکنان دو تیم پیش آورد؛ یکی دو صحنه مشکوک به پنالتی بود و بس!
امیر قلعه‌نویی بعد از آن مسابقه گفت: سرعت بازی بد نبود اما انتظار می‌رفت با این همه بازیکن خوب یک تیم برنده می‌شد تا همه لذت می‌بردند. در مجموع برای ما بد نبود هم نباختیم و هم در صدر ماندیم. این یک امتیاز خوب بود. از بازیکنان تشکر می‌کنم. یکسری تغییرات داشتیم که فشار حملات پرسپولیس را بگیریم.
یحیی گل‌محمدی سرمربی وقت پرسپولیس هم بعد از مساوی مقابل استقلال اظهار داشت: بازی را خوب شروع کردیم و خوب هم تمام کردیم. در طول ۹۰ دقیقه اکثر دقایق بازی دست ما بود و از بازیکنانم تشکر می‌کنم چون امروز یکی از بازی‌های خوب خود را به نمایش گذاشتند و در حمله و دفاع خوب شروع کردند و می‌توانستیم برنده بازی باشیم اما در دقایق آخر بی دقت بودیم.
بنابراین هر دو مربی هم از مساوی راضی بودند و هم آرزو می‌کردند که بهتر بود بازی برنده داشته باشد! به نظر می‌رسد در دربی ۷۷ هم همین شرایط تکرار شود. هیجان کاذب، استرس فراوان، شور و نشاط هواداران، کری خوانی مدیران و در آخر سر یک مسابقه‌ای که از نظر سطح فنی و کیفیت حتی پایین‌تر از لیگ برتر ایران است.
امیدواریم دربی ۷۷ حداقل شاهد گفتار و رفتار تکراری بازیکنان، مربیان و مدیران دو باشگاه در میدان مسابقه و پس از پایان بازی نباشیم.
ای کاش امیر قلعه‌نویی و علی دایی که هر دو از بزرگان فوتبال ایران هستند به جای فرو رفتن در پیله احتیاط و کری خوانی قبل و بعد از بازی در میدان عمل نشان بدهند که واقعا برای پیروزی و کسب سه امتیاز بازی می‌کنند نه برای نباختن و حفظ رکوردهایشان!
بزرگترین تفاوت دربی ایرانی با دربی‌های مطرح جهان سطح نازل کیفیت فنی آن است، وگرنه از نظر توجه رسانه‌ای، تعداد تماشاگران حاضر در ورزشگاه، بینندگان تلویزیونی با بزرگترین دربی‌های جهان قابل مقایسه است اما افسوس که در این ویترین زیبای فوتبال ایرانی کالای با کیفیتی دیده نمی‌شود.
امیدواریم فردا بازیکنان و مربیان دو تیم استقلال و پرسپولیس به احترام هواداران و تماشاگران بی‌شمار دربی و به خاطر فوتبال به جای رفتار و گفتار و بازی تکراری و بی‌خاصیت، فوتبالی ارایه بدهند که در شان این توجه رسانه‌ای و اقبال عمومی باشد.
فوتبال ایران یکی از تیم‌های حاضر در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل است بنابراین باید به همه دنیا نشان بدهیم که بازیکنان با کیفیتی داریم و در دربی فقط به تعداد تماشاگرانش ننازیم و به زیبایی بازی و کیفیت خوب بازی هم بتوانیم ببالیم.
دریافت صفحه با کد QR