شواهد و اسناد شکنجه در آمريکا شامل اسنادي است که سوء رفتار نيروهاي دولتي آمريکا با زندانيان هم در داخل مرزهاي آمريکا و هم در خارج از آن را در بر مي‌گيرد. پس از آنکه آمريکا در سال ۲۰۰۶ توجهي به نگراني‌هاي سازمان ملل درباره شکنجه در زندان گوانتانامو نکرد، دادگاهي بلندپايه در انگليس اعلام کرد تعريفي که آمريکا از شکنجه و مصاديق آن به کار مي‌برد با تعاريف تصريح شده اکثر کشور‌ها مطابقت ندارد. اين در حالي است که اعلاميه جهاني حقوق بشر (۱۹۴۸) که آمريکا در تهيه پيش‌نويس آن مشارکت کرد تمامي انواع شکنجه را ممنوع مي‌کند. آمريکا همچنين يکي از اعضاي امضاءکننده کنوانسيون منع شکنجه و رفتار يا مجازات خشن، غيرانساني يا تحقيرکننده مصوب ۱۰ دسامبر ۱۹۸۴/ قطعنامه شماره ۴۶/۳۹ مجمع عمومي سازمان ملل متحد قدرت اجرائي کنوانسيون، است.
اما بشنويد از زندان ابوغريب. در زمان صدام، اين زندان در ۲۰ مايلي غرب بغداد قرار داشت و يکي از بدنام‌ترين زندانهاي دنيا بود؛
شکنجه، اعدام‌هاي هفتگي و شرايط زندگي دشوار از جمله موارد سوء رفتار با زندانيان در اين دوران بود.
اما پس از اشغال عراق توسط آمريکا اتفاقاتي رخ داد که به جرأت شايد روي دوره قبل را نيز سفيد کرد. در دوره جديد کساني که در اين زندان جان سپرده‌اند حرفهايي براي گفتن دارند که بسيار قابل تامل مي‌باشد.
به گزارش وبسايت انجمن مدافعان حقوق بشر، روزنامه آمريکايي واشنگتن‌پست اخيرا ترجمه رسمي انگليسي سوگندنامه‌هاي اين زندانيان را منتشر کرده است. برخي از اسامي موجود در اين اسناد به خاطر اينکه قربانيان آن‌ها در معرض خشونت جنسي قرار گرفته‌اند، پاک شده‌اند.
نوري سمير قنبر الياسر، درباره جنايت‌هايي که عليه وي در اين زندان انجام شده است، چنين مي‌گويد: «آنها دو تا سه روز ما را بدون لباس نگاه داشته و سپس از ما فيلمبرداري کرده‌اند.» وي ادامه مي‌دهد: «شب اول که ما را برهنه کردند از ما خواستند روي دست‌ها و زانويمان بايستيم و سپس ما را به صورت يک توده روي هم ريختند و شروع به گرفتن عکس از ما کردند.»
حيدر صابر العبودي نيز به انجام اعمال شنيع مشابهي گواهي داده است. وي نيز در شرح جزئيات شکنجه خود به برهنه کردن بدن خود توسط سربازان آمريکايي اشاره مي‌کند و مي‌گويد هميشه در هنگام انجام اين کار سربازان زن نيز حضور داشتند. سربازان آمريکايي که در ميان آنها زني به نام «مايا» حضور داشته است از العبودي و ساير زندانيان خواسته‌اند روي دست‌ها و زانو‌هايشان راه بروند و مانند سگ پارس کنند.
شلعان سعيد شاروني نيز ضمن اشاره به راهبردهاي تحقير جنسي که قبلاً به آن اشاره شد مي‌گويد آن‌ها زنداني‌ها را در سرد‌ترين هوا با بدن برهنه به بيرون محوطه مي‌آوردند و سپس از طبقه دوم بر روي آن‌ها آب مي‌ريختند. طبق شهادت شاروني، يکي از زندانيان کم سن و سال زندان ابوغريب بر اثر اين شکنجه‌ها گريه کرده و گفته است که قلبش درد مي‌کند. مقامات زندان چند پزشک را براي معالجه وي آورده‌اند اما پس از اطمينان از اينکه وي مشکلي ندارد، مجدداً شروع به ضرب و شتم وي کرده‌اند.
اظهارات فوق يک از هزاران بود. اين جنايات در تناقض آشکار با کنوانسيونهاي بين‌المللي مي‌باشد. اين برخورد‌ها اصول اساسي برخورد با زندانيان را نابود مي‌کند چرا که بايد با احترام مقتضي نسبت به حيثيت و ارزش ذاتي آنان به عنوان انسان رفتار شود. همچنين در رفتار با زندانيان نبايد هيچ تبعيضي بر اساس‌ نژاد، رنگ، جنسيت، دين، افکار سياسي يا افکار ديگر، منشا ملي يا اجتماعي، اعمال شود. حتي تاکيد مي‌شود که به عقايد ديني يک زنداني تا جايي که شرايط محيط اقتضاء دارد احترام گذارده شود.
کليه زندانيان بايد حق شرکت در فعاليت‌هاي فرهنگي و آموزشي به منظور رشد و توسعه کامل شخصيت انساني خود داشته باشند، نه اينکه با اين قبيل اقدامات شخصيت فرد متهم را زير سوال ببرند.
جزو حداقل معيار برخورد با زنداني داشتن سلولي براي خواب است، حتي براي اجراي اين امر نيز تعهداتي از قبيل اتاق مناسب و شرايط بهداشتي مطلوب انديشيده شده است.
هيچ زنداني نبايد از طريق حبس در فضاي بسته يا کاهش جيره غذايي مجازات شود مگر اينکه پزشک، زنداني را معاينه و کتبا گواهي آورده باشد که وي براي تحمل آن مناسب است.
در زمينه اخلاق زندانبانان نيز بايد اين نکته را يادآور شد که تمامي کاركنان زندان بايد همواره چنان رفتار کنند و وظايف خود را انجام دهند که با کار خود و جلب احترام زندانيان براي هميشه روي آنان تاثير بگذارند.
در پايان از دولت آمريکا انتظار مي‌رود که براي برون‌رفت از اين موضوع چاره بينديشد. اين مورد مي‌تواند شامل مديريت زندان با پيش‌بيني‌هاي لازم براي گزينش دقيق هر رده از کارکنان تا اداره درست زندا ن‌ها که به درستکاري، انسانيت و توانايي حرفه‌اي نياز دارد باشد.
دولت آمريکا بايد به منظور پيشگيري از وقوع هر گونه شکنجه، مقررات بازجويي، دستورالعمل‌ها، شيوه‌ها و عملکرد‌ها و همچنين آيين بازداشت و رفتار با اشخاص زنداني را مورد بازبيني منظم قرار دهد.