بهر آزادی قدس از کربلا باید گذشت، زمزمه‌های دلاوران ایران بود در دوران دفاع مقدس، کربلا کربلا ما داریم می‌آییم هم نوحه‌ای بود که محقق شد.
کربلا اکنون میعادگاه عاشقان اباعبدالله است، عاشقانی که برای رسیدن به آن ۸ سال دوران دفاع مقدس را پشت سر گذاشتند و اکنون عزتمندانه راهی آن سرزمین خورشید می‌شوند تا عشق خود را به معشوق هدیه دهند.
کربلا آزاد شد، عاشورا اکنون بر بلندای جهان خودنمایی می‌کند، آنگاه که شیعیان برای راهی شدن به سرزمین موعود سر از پا نمی‌شناسند، جهانیان را خیره نظاره خود کرده است.
اربعین حسینی تجلی بروز عشق به مظلومیت و حقانیتی است که ۱۴۰۰ سال است بر تارک دنیا می‌درخشد.
پرچم عشق ما شیعیان از همه برافراشته‌تر است، سایه این پرچم بر سر عاشقان پهن است به اندازه طول تاریخ تا رستاخیز.
اربعین تجلیگاه روز عاشورا است در میان همه آنچه که برای فراموشی رستاخیز کربلا می‌شود.
میلیون‌ها عاشق در جست ‌و جوی حقیقت اند، حقیقتی که قرن‌ها است در کربلا است و اکنون با شور و شوق مردم ایران اسلامی ، جان گرفته و می‌رود تا همه گیر شود.
راهپیمایی شورانگیز اربعین اکنون به یک منبر بزرگ برای عاشقان حق و حقیقت مبدل شده و پا منبری‌های آن هر روز و هر سال افزون می‌شود. رسانه‌ای عظیم که هیچ هماوری هم ندارد.
دیگر، نگاه‌ها تنها به شیعیان نیست، از هر کوی و برزنی با هر دین و مسلکی به این رستاخیر عظیم انسانیت با تبلور قیام حسین (ع) راهی کربلا میشوند.
اکنون زمان جبران است، زمان جا ماندن و جا گذاشتن نیست، گلوی یزیدیان در دستان یاران حسین (ع) است راه نفس آنها را بسته، فشار بر گلوی یزدیان زمان را باید افزود تا جان ظالمام گرفته شود.
این بار را نخواهیم گذاشت قافله بدون سالار بماند، نمی‌گذاریم کاروان اسرای کربلا به سوی شام روانه شود. شام را از چنگ جرامیان در آوردند مدافعان حریم و حرم. که اگر نبودند این جانبازان عاشق، اربعین نبود و راهپیمایی شکوه عزت و سربلندی برپا نمی‌شد.
فرصت نمی‌دهیم، درنگ نمی‌کنیم و شک به دل راه نمی‌دهیم، حسین اباعبدالله(ع) لبیک میخواهد، عاشقان خود را به قافله لبیک رسانده اند، خیل عظیمی از عالم قدسی مقابل عالم شیطانی صف کشیده اند، یاران به یاری آمده اند، با قلب و عقل و اشک خود راهی شده اند برای یاری حق.
ندای هل من ناصر ینصرنی ۱۴۰۰ سال در دنیا طنین انداز بود؛ به گوش می‌رسید، اما شنیده نمی‌شد، صدای کربلا با قیام ایران اسلامی شنیده شد. فرصت گرانی است که سربازان قیام مقدس، از دست نخواهند داد آن را، شور تاریخی مانده از کربلا به ظهور مهدی موعود(عج) متصل است.
عاشورا و اربعین معجزه‌ای است که پاک دلان را به سوی خود می‌خواند، همچون آهن ربا، می‌رباید آن‌هایی را که حتی کور سویی از نور در دلشان روشن است، دیگر در تاریکی نیست که نتوان دید و نشناخت، تلألو نور حسین (ع) را همگان می‌بینند کافی است با چشم دل دید. این نور به مهدی موعود به یادگار مانده از حسین بن علی (ع) می‌رسد.
می‌خواند، صدا میزند، آغوش گشوده است برای عاشقانش، نمی‌خواهد همچون بار گذشته، جا مانده از قافله باز هم باشد، میخواهد کشتی نجات را از یاران پر کند. هیچکس جا نماند.
اگر حسین (ع) را جست و جو کنیم در خود، به مهدی موعود (عج) خواهیم رسید، قیام اباعبدالله به قیام مهدی فرزند زهرا (س) متصل می‌شود، نوید آن روز را میدهد که ظالمان از دم تیغ شمشیر عدالت خواهند گذشت و مظلومان عالم را دست محبت و رحمت بر سر می‌کشد.
در آن زمان است که یزیدیان زمان آن هنگام را به یاد خواهند آورد که شقاوتمندانه خون می‌ریختند و بر پیکر مظلومان قهقهه مستانه میزدند.
دوران سروری و آقایی برای مظلومان فرا رسیده است، نصرت نزدیک است، آنقدر نزدیک که می‌توان آن را مانند نسیم بهاری بر روی گونه‌های نحیف مظلومان احساس کرد، جنس این نسیم نصرت، ناب است. ناب باید به سراغش رفت. منتظران خوب می‌دانند که چگونه به استقبال آن بروند، نباشد و نشاید که از این قافله جا بمانیم.

^{نویسنده: محمد صفری}