شبه جزیره کره را میتوان یکی از مناطق بحران خیز طی چند دهه اخیر دانست چنانکه از زمان جنگ دو کره در دهه ۱۹۵۰ تاکنون دو کرده در وضعیت جنگی قرار دارند. هر چند که مذاکرات بسیاری میان دو کشور صورت گرفته اما تا به امروز به نتیجه مطلوبی دست نیافته و هر از چند گاهی شعلههای تنش میان طرفین زبانه میکند. نکته قابل توجه در تحولات این منطقه آنکه یک مسئول در ستاد مشترک ارتش کره جنوبی اخیر اعلام کرده است که اگر پیونگیانگ از پرندههای بدون سرنشین برای پخش کردن بروشور در مرز استفاده کند، سئول نیز مجبور به اقدام نظامی خواهد شد. پیش از این نیز رسانه دولتی کره شمالی (KCNA) گزارش داد که پیونگیانگ در اقدامی تلافیجویانه، حدود سه هزار بالن را آماده کرده که قرار است تقریبا ۱۲ میلیون برگ بروشور تبیلغاتی علیه کره جنوبی را مرز دو کشور پخش کنند.
به دنبال تشدید تنشها در شبه جزیره کره بعد از افزایش فعالیتهای تبلیغاتی ضد پیونگ یانگ در مناطق مرزی، کره شمالی هفته قبل دفتر ارتباطات هماهنگی بین دو کشور در منطقه صنعتی کائه سونگ را منفجر کرد. حال این سوال مطرح است که ریشه آغاز دور جدید بحران در روابط دو کشور چیست؟ و آیا این تقابلها به جنگ منجر خواهد شد؟
چنانکه ذکر شد بخشی از این وضعیت را در تنهای سنتی میان دو کشور میتوان جستجو کرد بگونهای که طرفین با کوچکترین تحولی به صف آرایی در برابر یکدیگر میپردازند. برخی این صف آرایی را برگرفته از برخی تحرکات در ساختار سیاسی کره شمالی میدانند چنانکه در واکنش به تحرکات کره جنوبی، کیم یوجونگ خواهر کیم جونگ اون رهبر کره شمالی بود که نسبت به اقدام نظامی در صورت جلوگیری نکردن کره جنوبی از انتشار اوراق و بالن های تبلیغاتی علیه پیونگ یانگ هشدار داد.
برخی نیز بر این امر تاکید دارند که دو کره به نوبه خود به دنبال صلح و ثبات هستند اما دخالتهای آمریکا موجب نزاع میان طرفین میشود. اکنون نیز این سناریو مطرح است که ترامپ رئیس جمهور آمریکا که برای فرار از بحرانهای داخلی و نمایش قدرت در انتخابات آتی نیازمند امتیازاتی از کره شمالی است، به دنبال ایجاد فضای تنش در شبه جزیره است تا از یک سو سئول را وادار به افزایش سهمش در هزینههای نیروهای آمریکا در کره جنوبی نماید و از سوی دیگر کره شمالی را به مذاکره و امتیازان دادن سوق دهد. به هر تقدیر هر کدام از این سناریوها که مطرح باشد یک اصل وجود دارد و آن اینکه احتمال درگیری و جنگ گسترده میان طرفین دور از ذهن است و بیشتر آنها در حال قدرت نمایی هستند چرا که هر کدام از پیامدهای فاجعه آمیز تقابل نظامی آگاه بوده و خواستار ورود به آن مرحله نیستند.
نویسنده: علی تتماج