بندر بیروت با انفجاری به وسعت انفجار بمب اتم چنان لرزید که جهانی را به لرزه درآورد. انفجاری با صدها کشته و هزاران مصدوم و صدها هزار آواره که به اذعان مقامات لبنانی و آگاهان اقتصادی پیامدهای آن تا سالها میتواند برجای بماند و لبنان همچنان از پس لرزههای به لرزه در آید. نکته قابل توجه آنکه یکی از واکنشهای صورت گرفته در قبال این انفجار اعلام برگزاری نشست پاریس برای حمایت از لبنان بوده است. حال این سوال مطرح است که آیا این نشست میتواند گره گشای وضعیت بحرانی لبنان باشد؟ پاسخ به این پرسش از چند منظر قابل توجه است. نخست آنکه نشستهای کمک به لبنان صرفا معطوف به بحران کنونی نبوده است چنانکه در سال ۹۸ نشست گروه بینالمللی حامی لبنان در پاریس برگزار شد و در فروردین ۱۳۹۷ نیز نشست سدره با محوریت لبنان در فرانسه برگزار و حاظران به پرداخت ۱۱ میلیارد دلار به لبنان متعهد شدند. به اذعان مقامات لبنانی هیچ کدام از این وعدهها اجرایی نشده و نشستهای مذکور صرفا یک ژست سیاسی بوده است که حاصلی برای لبنان نداشته است. دوم آنکه میزبان این نشست فرانسه است. فرانسهای که چندی پیش لودریان وزیر خارجه اش در سفر به لبنان انجام اصلاحات سیاسی و اقتصادی به خواست فرانسه، خلع سلاح مقاومت با تغییر ماموریت نیروهای سازمان ملل ( یونیفل) از حفظ صلح به خلع سلاح مقاومت، قطع روابط با سوریه و مشارکت در تحریمهای سزرا علیه دمشق، تشکیل دولت به خواست فرانسه با محوریت ۱۴ مارس، را شرط اجرای تعهدات فرانسه و حتی صندوق بینالمللی پول در قبال لبنان معرفی کرد. مکرون رئیس جمهور فرانسه نیز در حالی پنجشنبه به لبنان سفر کرد که در کلامی تهدید آمیز یک ماه به لنبان فرصت داد تا تمام خواستههای فرانسه را اجرا نماید در غیر این صورت او بازخواهد گشت و پاسخی سخت به بیروت خواهد داد. رفتار فرانسه نشان میدهد که نه به دنبال حل بحران لبنان بلکه به دنبال استعمار و استثمار آن است و نشستهای مذکور نیز صرفا ابزار فشاری برای تحقق این امر است. سوم آنکه حاضران در نشست پاریس شامل کشورهایی مانند آمریکا و سعودی هستند که جز ویران سازی و سلطه بر لبنان کارکردی نداشتهاند و در همین انفجار بیروت با جوسازی رسانهای علیه حزبالله به دنبال منافع خویش به جای یاری به لبنان بودهاند.
با توجه به این حقایق میتوان گفت که نشست پاریس نمیتواند گرهگشای مشکل لبنان باشد چرا که بانیان نشست خود ریشه بحران لبنان هستند و نمی توانند نقش ناجی را ایفا کنند. آنها به دنبال بهرهگیری از این نشست برای اعمال فشار بر لبنان هستند تا استعماری نوین را بر این کشور که با رویکرد به مقاومت سعی در رسیدن به استقلالی پایدار دارد را رقم زنند.
نویسنده: قاسم غفوری