پیش‌نوشت نخست: بر خود لازم می‌دانم از زحمات و تلاش‌های جناب حجت‌الاسلام تقوی در دوران مسئولیت ریاست شورای سیاستگذاری ائمه جمعه تشکر و قدردانی کنم.
پیش‌نوشت دوم: نگارنده بیش از دو دهه قبل جزو مخاطبان خطبه‌های جناب حجت‌الاسلام حاج‌علی‌اکبری در نماز جمعه شهرستان دماوند بوده است.
حکم روز گذشته مقام معظم رهبری در تغییر و ترمیم ساختار شورای سیاستگذاری ائمه جمعه می‌تواند سرآغاز یک اتفاق میمون و مبارک در تریبونی باشد که می‌تواند همچون دهه‌های ابتدایی انقلاب به جایگاهی اثربخش و مهم‌تر از آنچه که اکنون هست تبدیل شود.
بدون تعارف، متاسفانه طی سال‌های اخیر نماز جمعه‌های سراسر کشور آن پویایی و طراوت قبل را نداشته است. برای این اشکال می‌توان دلایل متعددی را بیان کرد، اما شاید مهم‌ترین آنها می‌تواند چنین باشد:
۱- تریبون نماز جمعه قرار نیست تنها برای بخشی از جامعه فرصت اعلام موضع را بیان کند. نمازجمعه نهادی فراتر از جریانات سیاسی کشور است و متعلق به همه اقشار جامعه است. ضمن احترام به ریاست عزیز گذشته، اما در گذشته رفتارهای جناحی یا باب میل برخی جریانات خاص و محدود، یکی از بزرگ‌ترین ضربه‌ها را به این نهاد مقدس وارد کرد.
۲- نمازجمعه جایی است که قرار است به عنوان رسانه‌ای قوی و موثر هم بر مخاطب درونی اثرگذار باشد و هم در مقابل دشمنان و مخالفان نظام اسلامی پاسخی محکم و مستدل داشته باشد طبیعتا در شرایط کنونی کشور و قدرت رسانه‌های مختلف لزوم بازنگری در این جایگاه نیز ضروری است.
۳- استفاده از خطبای مسلط، مطلع و جوان‌تر (با حفظ شأن و جایگاه شیوخ و موسپید کرده‌های عزیز) یکی از اقداماتی است که نیاز آن به شدت احساس می‌شود.
۴- نمازجمعه قرار نیست مقری برای جلسات هفتگی باشد و با فعال شدن ائمه جمعه سراسر کشور می‌توان از آن یک «جناح فرهنگی مومن انقلابی» ساخت. کاری که متاسفانه در گذشته به میزان لازم به آن پرداخته نشده است.
در این‌باره سخن بسیار است و انشاءالله به آن باز هم خواهیم پرداخت، اما ما بسیار امیدواریم که این تریبون مهم باز هم همچون گذشته «دژ مستحکم» و «سنگر اسلامی» هم «وحدت‌آفرین» باشد و هم «دشمن‌شکن».

_{نویسنده: مهدی رجبی}