دولت گرچه ماه‌های پایانی خود را سپری می‌کند و به سرعت به پایان کار خود نزدیک می‌شود اما چرا در این روزهای حساس واکنش‌هایی نشان می‌دهد که حساسیت برانگیز است؟
مجلسی که روی کار آمده است،‌پیگیر است،‌ مانند مجالس گذشته نیست که سعی داشت تمام قد در خدمت دولت باشد که به همین خاطر نیز لقب وکیل الدوله با مجلس الدوله گرفته بود!
عمق همراهی مجلس گذشته با دولت تدبیر و امید تصویب ۲۰ دقیقه‌ای برجام در مجلس شورای اسلامی بود که کمیسیون برجام در آن زمان روزها و ساعت‌ها بر روی توافق هسته‌ای کار کرده بود و همه ایرادات و روزنه‌های نفوذ آن را در آورده بود اما در کمتر اس ۲۰ دقیقه در مجلس پیشین تصویب شد.
مشکل اکنون دولت با مجلس شورای اسلامی مسئله بودجه است،‌ بودجه‌ای که در سال‌های گذشته به راحتی در مجلس تصویب می‌شد و کمترین تغییرات را به خود می‌دید.
در طول ۷ سال گذشته بودجه‌ای دولت به مجلس داده بود اجرا شده است، اگر بودجه‌های سال‌های گذشته دولت تدبیر و امید کارایی داشت، اوضاع اقتصادی کشور اکنون به اینگونه نبود که همگان آن را تجربه می‌کنند.
تیم دولت همواره از نوسانات قیمتی در دولت پیشین به عنوان ابزاری برای پیشبرد برنامه‌ها و اهداف خود بهره می‌بردند و از آن برای تخریب دولت گذشته استفاده می‌کردند در حالی که واقعیت اقتصادی آن دوران به شکلی که اکنون دولت تدبیر و امید دچار آن است، ‌نبود.
دولت قبل هر چه بود تمام شد و این دولت نیز رو به پایان است،‌کافی است که مسئولین کنونی به میان افکار عمومی بروند و از نقطه نظرات مردم نسبت به خود و دولت پیشین آگاه شوند.
دولت احمدی نژاد دارای ایراداتی بود که کسی نمی‌تواند منکر آن باشد،‌ اما آیا نوسانات قیمتی در آن دوران با حال حاضر قابل مقایسه است؟
بودجه سالانه برای اداره کشور است،‌ به همین خاطر باید به گونه‌ای تدوین و تنظم شود که مشکلی برای مردم ایجاد نکند. دولت معتقد است که اقدامات اقتصادی او از بالا رفتن نرخ دلار تا ۵۰ هزار تومان و تورم بیش از ۶۰ درصدی جلوگیری کرده است،‌در حالی که همین دولت در زمان تبلیغات انتخاباتی نگران آن بود که اگر رقیب پیروز شود دلار به ۵ هزار تومان خواهد رسید و از همین موضوع برای هراس مردم بهره برد.
دلار اکنون در کانال ۲۰ هزار تومان است که البته تجربه فراتر از ۳۰ هزار تومان را نیز در سابقه خود دارد.آیا گزاره‌ای که دولت درباره دلار ۵۰ هزار تومان داده هشدار است یا تهدید؟
بودجه‌ای که دولت به مجلس فرستاده و اصرار بر آن دارد تا بدون آن که تغییر و اصلاحی در آن صورت گیر اجرا شود، از نظر نمایندگان مجلس بودجه‌ای غیر قابل اجرا، شلخته و غیر واقعی است و حتی کارشناسان اقتصادی نیز چنین نظری دارند.
تعابیری که دولت درباره اقدام مجلس بر روی بودجه به کار می‌برد، تعابیری از روی عصبانیت است، زمانی که آقای روحانی از عبارت چهار عمل اصلی در ریاضی برای مجلس به کار می‌برد، نفی مجلس برای اثبات خود است که البته در اینگونه اظهار نظر نیز هیچگونه توجیه علم اقتصادی در آن دیده نمی‌شود.
یا در باره وضعیت بورس که این روزها شرایط بسیار نامناسبی دارد و دولت اصرار دارد که مجلس در این زمینه دخالت نکند، در حالی که مجلس شورای اسلامی نگران اوضاع و شرایطی است که اقدامات و تصمیمات دولت باعث بروز مشکلات اقتصادی در کشور شده است.
رئیس کمیسیون اصل نود مجلس در باره وضعیت بورس گفته؛ برای ما محرز شده است که دخالت‌های شخص رئیس جمهور و دفتر ایشان بورس را به این وضعیت نابسامان کشانده است.اصرار و تأکیید دولت بر سیاست‌های اقتصادی خود چه دلیلی می‌تواند داشته باشد در حالی که چند ماه دیگر از عمر این دولت باقی است؟برخی اعتقاد دارند که دولت می‌خواهد زمین سوخته تحویل دولت بعدی بدهد که با توجه به روندی که در اقتصاد دیده می‌شود ناگفته پیدا است.
نگاه دولت همچنان به بیرون است، پرونده انتخابات آمریکا سرانجام با تحلیف جو بایدن پایان یافت و دولت اصرار بر برجام و نتایج آن دارد که بیش از ۵ سال است هیچ حاصلی برای جمهوری اسلامی ایران نداشته است.
سخنگوی کاخ سفید گفته است که ایران باید به برجام بازگردد همه تعهدات خود را اجرا کند آنگاه آمریکا در این باره تصمیم خواهد گرفت که تعهدات خود را اجرا کند یا نه!
انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ نقطه هدف آمریکا و اروپا است، به این معنی که آنها سعی خواهند کرد دولتی بر سر کار بیاید که گرایش غربی داشته باشد.
وزیر خارجه انگلیس گفته؛ دولت جو بایدن تا انتخابات ریاست جمهوری ایران فرصتی مناسب دارد، این فرصت چیست؟ آیا غیر از آن است که گوشه‌ای از در باغ سبز را نشان دهد تا بار دیگر فریبی که ایران بر سر برجام خورد، در انتخابات سال ۱۴۰۰ نیز همان فریب تکرار شود؟ 

^{نویسنده: محمد صفری}