غرب آسیا در روزهای اخیر با تحولات قابل تاملی همراه بوده است که یک نکته مشترک در آنها وجود دارد و آن نادیده گرفته شدن آن از سوی مدعیان حقوق بشر در غرب و سازمان ملل است. نخست آنکه رژیم صهیونیستی اجازه نداد کشتی «زیتونه» به نوار غزه برسد.
در حالی رئیس کمیته بین‌المللی ویژه شکست محاصره غزه اعلام کرد کشتی «امل ۲» آماده اعزام به این منطقه است که رژیم صهیونیستی از ورود کشتی مردمی امدادرسانی به غزه با نام «زیتونه» جلوگیری کرد در حالی که جان میلیون‌ها انسان از جمله زنان و کودکان بی‌شماری به این کمک‌ها وابسته است. دوم اقدامات ترکیه در خاک عراق است. بر اساس گزارش‌های منتشره ترکیه از یک سو نیروهای خود را در عراق پیاده کرده و از سوی دیگر به بمباران شهرهای عراق می‌پردازد. سران ترکیه از جمله اردوغان رئیس جمهور رسما به دخالت در امور عراق پرداخته و اختلاف‌افکنی دینی را از محورهای رفتاری خود قرار داده است.
مجموع این دو مسئله در حالی بر چالشهای منطقه افزوده که نهادهای مدعی حقوق بشر و سازمان ملل در برابر آنها سکوت کرده‌اند. البته این امر تازگی ندارد چنانکه در همواره در برابر جنایات صهیونیست‌ها و محاصره غزه سکوت کرده‌اند و یا در برابر تجاوزات بیگانگان به عراق و کشتار مردم به دست ائتلاف آمریکایی به اصطلاح مقابله با تروریسم اقدامی صورت نداده‌اند اما رفتار کنونی آنها در حالی صورت می‌گیرد که در هفته‌های اخیر تمام محافل رسانه‌ای و سیاسی غربی با ادعای بشر دوستی به موضع‌گیری در قبال حلب سوریه پرداخته و خواستار پایان عملیات ارتش سوریه و متحدانش در این منطقه شده‌اند. این رفتار در حالی صورت می‌گیرد که پرونده حلب نشان می‌دهد آنانی که غرب و سازمان ملل در لوای کمک‌های بشر دوستانه از‌آنها حمایت می‌کنند،گروه‌های تروریستی هستند که جز کشتار مردم و ویرانی شهرها هیچ چیزی در کارنامه خود ندارند.
چنین رفتارهایی از جمله سکوت صورت گرفته در قبال ربایش کشتی امداد رسان زیتونه به غزه، توسط صهیونیست‌ها، باردیگر این حقیقت را نشان می‌دهد که برای کشورهای غربی و سازمان ملل واژه‌ای به نام حقوق بشر معنا ندارد و ادعاهای بشر دوستی آنها صرفا بهانه و توجیهی برای رفتارهای گزینشی آنها است. این رفتار یک درس بزرگ در خود دارد و آن اینکه ملت‌های آزادی‌خواه جهان از جمله ملت فلسطین برای رسیدن به حقوق خود یک گزینه بیشتر ندارند و آن تکیه بر اراده مقاومت و وحدت سراسری است. کشتی زیتونه را می‌توان نمادی از حقوق بشر غربی دانست که حاصل آن استمرار محاصره یک و نیم میلیون انسان بی‌گناه است که به اذعان جهانیان در بدترین شرایط به سر می‌برند و وضعیت آنها را می‌توان نسل کشی جدید در قرن بیست و یکم دانست.
دریافت صفحه با کد QR