ژنرال بازنشسته ارتش هند درباره اوضاع جنجالی کشمیر می‌گوید در این منطقه حکومت نظامی وضع نشده و کشمیر از نظر قانونی متعلق به هند و بخش جدایی ناپذیر آن است.
سپهبد سید عطا حسنین ژنرال بازنشسته ارتش هند است. آخرین سمت وی دبیر نظامی ستاد فرماندهی ارتش هند بوده است. حسنین سابقه فرماندهی نیروهای ارتش هند در ایالت جامو و کشمیر را نیز در کارنامه خود دارد.
سپهبد حسنین می‌گوید این نخستین سفر وی به ایران است اما پدرش که او هم افسر ارتش هند بوده ۵۱ سال قبل (۱۹۶۸) به ایران سفر کرده بود. به گفته این ژنرال بازنشسته ارتش هند، حسنین یک پسوند «رضوی» هم در نام خانوادگی خود دارد و از شیعیان هند محسوب می شود.
حسنین درباره آرزوی سفرش به ایران گفت: سال‌ها بود که آرزوی سفر به ایران را داشتم که نهایتا خداوند این فرصت را به من عنایت کرد و باید بگویم تمام مسلمانان هند از لحاظ فرهنگی نگاهشان به ایران است.
مطلع شدیم به دعوت وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران به ایران تشریف آوردید، هدفتان از سفر به ایران چه بود؟
ما دوستی با ایران را دنبال می‌کنیم زیرا روابط تمدنی و تاریخی با کشور ایران داریم و همیشه بهترین روابط را با ایران داشته‌ایم که باید این مناسبات را دنبال کنیم تا به یک درک راهبردی از یکدیگر برسیم و همچنین در زمینه اقتصادی و روابط مردم با مردم همکاری کنیم. من از طرف اندیشکده مهمی از هند به دعوت یکی از مهمترین اندیشکده‌های ایران به تهران آمده ام و به دنبال این هستیم که این روابط را از طریق چنین گفتگوهایی با قدرت پیگیری کنیم.
روابط دوجانبه ایران و هند را در حال حاضر چگونه ارزیابی می‌کنید؟ با توجه به اینکه شما یکی از مقامات بلندپایه نظامی ارتش هند بودید آیا این سفر در راستای روابط و یا همکاری‌های نظامی در آینده می‌تواند ارزیابی شود؟
سوال بسیار خوبی پرسیدید. همانطور که گفتم هند و ایران روابط تاریخی و تمدنی بسیار خوبی، به خصوص بعد از انقلاب اسلامی ایران، دارند که باید تلاش کرد این دو کشور بیشتر به یکدیگر نزدیک شوند و این روابط تبدیل به روابط اقتصادی، مردم با مردم و منجر به درک راهبردی دو کشور از هم شود. خصوصا بعد از سفر نخست وزیر هند به ایران در سال ۲۰۱۶ سطح این روابط بسیار ارتقا پیدا کرد. اما متأسفانه تحریم‌هایی علیه ایران اعمال شد که این تحریم‌ها باعث بروز برخی محدودیت ها برای هند شد و ما نتوانستیم آنطور که می‌خواهیم روابط با ایران را به پیش ببریم. اما مطمئنا با همکاری با یکدیگر می‌توانیم بر این تحریم‌ها فائق آییم.
تأکید می‌کنم که در هند شیعیان زیادی زندگی می‌کنند. حدود ۲۵ میلیون نفر شیعه در هند هستند که دومین یا سومین جمعیت بزرگ شیعیان در دنیا حساب می‌شوند و آنها در یکی از امن ترین کشور ها جهان زندگی می کنند و هند همه ادیان و مذاهب را به رسمیت می شناسد.
به تحریم‌های یکجانبه آمریکا علیه ایران اشاره کردید، این تحریم‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا این تحریم‌ها می‌تواند کشورهای تحت تحریم را به آن موضعی که آمریکا خواستار آن هست نزدیک کند؟
به نظر من تحریم‌ها علیه هر کشوری اعمال بشوند بسیار غیرمنصفانه هستند. ممکن است شما از نظر سیاسی و یا استراتژیکی با کشوری اختلاف داشته باشید اما درست نیست که مردم آن کشور را تنبیه کنید. با توجه به سابقه تاریخی و تمدنی ایران، انتظارم این است که به زودی ایران تحت رهبری کشور براین تحریم ها فائق خواهد آمد. مشاهدات من از خیابان‌های تهران حس کشوری که تحت تحریم است را منتقل نمی‌کند. امیدوارم برجام به وضعیت سابق خود برگشته و ایران هم مجدداً به سیر اصلی تحولات در جامعه جهانی بازگردد.
وضعیت بندر چابهار چه پیشرفتی داشته و هند چقدر از این طریق توانسته صادرات انجام بدهد؟
چابهار برای هند از نظر ژئواستراتژیکی یک بندر بسیار مهم است به خاطر اینکه در ۳۰ سال گذشته هند به دنبال دسترسی به کشورهای آسیای میانه، افغانستان، اروپا و روسیه از طریق کریدور شمال به جنوب بوده است. توافق بسیار مهمی توسط ایران افغانستان و هند امضا شد و نخست وزیر هند درسال ۲۰۱۶ برای امضای این قرارداد به ایران آمدند و اولین محموله غله از هند از طریق چابهار به کابل فرستاده شد. هنوز هم چابهار بسیار برای ما مهم است ولی تحریم‌ها یک مقدار مسئله ساز شده و با اینکه این بندر در لیست تحریم‌های آمریکا نیست ولی به خاطر تحریم یک سری مسائل بانکی و مالی بوجود آمده که مطمئن هستم ما بر آنها فائق خواهیم آمد. مجدداً تکرار می‌کنم که چابهار از نظر اقتصادی و راهبردی برای هند از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است.
اجازه بدهید برویم سراغ مسئله‌ای که طی سه ماه اخیر بسیار جنجالی بوده و باعث افزایش نگرانی شده و آن موضوع کشمیر است. جواهر لعل نهرو اولین نخست وزیر هند در خصوص کشمیر تأکید کرده بودند که "ما به یک همه‌پرسی آزاد در این منطقه متعهد هستیم". به نظر شما به چه دلیل دولت هند تا به حال برگزاری چنین همه‌پرسی را به تعویق انداخته و متوقف کرده است. ابتدا باید بگویم من به مدت دو و نیم سال فرمانده ارتش هند در کشمیر بودم و قبل از آن هم ۲۰ سال در آن منطقه خدمت کردم. درک جامعه جهانی از مسئله کشمیر بسیار ضعیف است. درباره همه پرسی در کشمیر باید بگویم این موضوع در قطعنامه ۴۷ سازمان ملل در سال ۱۹۴۸ مطرح شد که براساس آن رفراندوم وقتی برگزار می‌شود که سربازان کشوری که به آن منطقه تجاوز کردند به طور کامل از آنجا خارج شوند و هند هم حضور نظامی خودش را به یک حضور حداقلی کاهش دهد.
دریافت صفحه با کد QR