صحنه جهانی همچنان در قالب یک کلید واژه متمرکز شده و آن برجام است. هر چند که به حاشیه راندن مسائل اصلی جهان نظیر مسئله فلسطین و جنایات گسترده رژیم صهیونیستی، استمرار حمایت آمریکا و بزرگان اروپا از تروریسم بویژه در سوریه، کشتار مردم افغانستان و ناتوانی نیروهای خارجی حاضر در این کشور در مقابله با این روند، سرپوش نهادن بر جنایات ائتلاف آمریکایی - سعودی در یمن، عدم آگاهی جهانی از دستاوردهای جبهه مقاومت در عرصه انتخابات و روند سیاسی نظیر دستاوردهای حزب‌الله در سوریه و جریان‌های مردمی در عراق، به حاشیه راندن بحران اقتصادی در جوامع غربی و سرکوب ملی‌گرایی که در این کشورها صورت می‌گیرد و... می‌تواند از دلایل و ریشه‌های این برجسته‌سازی برجام از سوی کشورهای اروپایی و آمریکا باشد.
مسئله‌ای که واهی بودن ادعای انزوای ایران را آشکار می‌سازد و خصوصاً اینکه اعلام خروج آمریکا از برجام با واکنش‌های گسترده جهانی همراه بود که محور آن را محکوم سازی آمریکا و تأیید بر پایبندی ایران بر برجام تشکیل می‌داد.
پس از خروج آمریکا از برجام چگونگی باقی ماندن برجام به یکی از مباحث اصلی محافل رسانه‌ای و سیاسی مبدل شده که نمود آن را در سفرهای دوره‌ای ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به چین، روسیه و اروپا و نیز رایزنی‌های درونی کشورهای اروپایی اشاره کرد.
در هفته‌های اخیر کشورهایی مانند انگلیس، فرانسه، آلمان در کنار ساختار اتحادیه اروپا مواضع متعددی در قبال برجام اتخاذ کرده‌اند که در مواردی نشانه سردرگمی این کشورها در همراهی و یا مقابله با آمریکاست. البته اختلافات داخلی میان کشورهای اروپایی که زمینه ساز چند صدایی میان آنها شده نیز باید به این روند افزود.
مجموع این تحولات در حوزه برجامی در حالی روی می‌دهد که در ورای آن چنانکه نکته اساسی مشاهده می‌شود یک کلید واژه در آن آشکار است و آن کلید واژه متوهم بودن است.
آنجلا مرکل صدراعظم آلمان در سخنانی می‌گوید ما برای حفظ برجام تلاش می‌کنیم اما نباید متوهم بود چراکه اروپا نمی‌تواند بر همه تحریم‌ها نظارت داشته باشد.
ماکرون نیز می‌گوید ما از شرکت‌های اروپایی در برجام حمایت می‌کنیم اما شرکت‌ها مستقل هستند و خودشان انتخاب می‌کنند که با ایران باشند و یا با آمریکا.
اینگونه ادبیات گفتاری هر چند که در ظاهر رنگ و بوی داخل اروپا را دارد، اما با توجه به تأکید ایران مبنی بر لزوم اطمینان دادن و تعهد عینی اروپا در باب آینده برجام می‌توان گفت که مخاطب اصلی این سخنان ایران بوده و سران غرب بر آن بوده‌اند تا این پیام را منتقل سازند که مطالبات ایران از ادامه برجام توهمی بیش نیست.
با توجه به این نوع ادبیات گفتاری می‌توان گفت که طرح مسدودسازی که از سوی اروپا برای تعهد بانکی و حمایت از شرکت‌های اروپایی در ایران مطرح شده نیز قابل اعتماد نیست. چراکه فعال کردن و یا اصلاح اساس‌نامه ۱۹۹۶ به حفاظت شرکت‌های اروپایی، بانک‌ها و حتی شرکت‌ها کمک نمی‌کند که از پیامدهای مجازات خزانه‌داری آمریکا در امان باشند.
یک شرکت اروپایی، بانک و یا دولت نباید به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم با همتایان آمریکایی کار کند تا پاسخ آمریکا را به دنبال نداشته باشد.
با این شرایط باید در نظر داشت که ادعای غرب مبنی بر مذاکره در باب موشک‌ها و جایگاه منطقه‌ای ایران برای آنچه اجرای صحیح برجام می‌نامند نیز یک توهم است چراکه اروپا عملاً نشان داده که زیر بار سلطه آمریکاست و نتوانسته رویکرد مستقلی از خود نشان دهد.
با توجه به نوع رفتارها و زیاده‌خواهی غرب باید به این امر توجه داشت که با رویکرد به اقتصاد مقاومتی و تکیه بر داشته‌های درونی، گام برداشتن در جهت توسعه توان هسته‌ای و موشکی و استمرار حضور فعال در منطقه باید این درس بزرگ را به غرب داد که به زیر سلطه درآوردن و تسلیم‌سازی ملت ایران و تحمیل زیاده‌خواهی‌ها به نظام اسلامی جز در یک واژه بیشتر قابل تعریف نیست و آن توهم است.
توهمی که غرب ۴ دهه است در آن گرفتار بوده و هر روز به دنبال اجرای طرحی برای تحقق آن است اما بیداری ملت و یکپارچگی نظام اسلامی این توهم را به کابوسی تلخ برای دشمنان ایران زمین از جمله غرب مبدل خواهد ساخت.
نویسنده: قاسم غفوری
دریافت صفحه با کد QR