چند وقتی می‌شود که برخی آقایان تصمیم گرفته‌اند با راه‌اندازی کمپین و ایجاد شبکه‌های مجازی و سخنرانی‌های خاص! برای خود فضایی ایجاد کنند تا بتوانند موقعیت محبوبیت خود را محک بزنند. یکی از این افراد هم رئیس‌جمهور سابق است که با برگزاری سخنرانی در نقاط مختلف کشور، روزه سکوت سه‌ساله خود را شکسته و تلافی روزهایی که جواب خبرنگاران را سربالا می‌داد، می‌کند.
همین فعالیت‌ها داد برخی اصلاح‌طلبان و حامیان دولت را درآورده بود، تا جایی که در هر مناسبتی به این موضوع می‌پرداختند و از این اقدامات زودهنگام شاکی بودند. صدایشان را حتی به مقامات مختلف وزارت کشور هم رسانده بودند که چه نشسته‌ای که فلانی دارد پیش از موعد تبلیغات می‌کند.
اما حالا همین جماعت کمپینی راه انداخته‌اند که شعر آن «روحانی ۱۴۰۰» است. یعنی شخص رئیس‌جمهور فعلی را تا انتخابات سیزدهم ریاست جمهوری، رئیس دولت می‌دانند و برای این کمپین خود آدم جمع می‌کنند.
البته این پویش همین چند روز پیش به صورت رسمی آغاز به کار کرد، اما اصل ماجرا خیلی وقت است که کلید خورده است. کافی است عکس‌های سفرهای استانی رئیس‌جمهور در ماه‌های اخیر را با دقت بیشتری مرور کنید و ببینید که بنرهای عریض و طویل بنفش با عکس جناب روحانی و شعار «روحانی ۱۴۰۰» کم نبوده است.
جالب‌تر آنجاست که بدانید تقریبا همه این بنرهای و بیلبوردهای به ظاهر «ستاد مردمی استقبال» ساخته هنر ادارات دولتی است و تنها طبق برخی مصوبه‌های محرمانه باید پایین آن به جای عباراتی نظیر اداره کل فلان استان بهمان، این استقبال سیستماتیک را به نام مردم ثبت کنند.
حالا سوال اینجاست فضاسازی انتخاباتی در فاصله چندین ماه تا اردیبهشت ۹۶ تنها برای یک گروه و جریان ممنوع است و کراهت دارد؟ ایجاد فضای انتخابات از سوی هرکسی باشد، نه تنها درست نیست که خلاف قانون است و طبق قانون باید با آن برخورد شود.
اما حالا که این تخلف را حامیان مجری قانون انجام می‌دهند باید چه کرد؟
آیا رطب خورده‌ها می‌توانند هم منع رطب کنند و هم از مضرات بلع خرمای فراوان بگویند؟ اینکه دوستان اصلاح‌طلب و حامیان دولت، خیلی زود به صرافت تبلیغات زیرپوستی افتاده‌اند، کمی و یا شاید بیشتر خطرناک به نظر می‌رسد. اینکه جامعه از الان دچار التهاب شود و فکر و ذهن مردم درگیر مسئله انتخابات شود، قطعا به سود هیچ‌کس جز ماهیگیران آب گل‌آلود نیست. ضمن آنکه رهبری همین چند وقت پیش به حضرات هیئت دولت فرمودند «دولت به‌هیچ‌وجه خود را سرگرم بحث‌های انتخاباتی نکند و تا آخرین روز، برای حل مشکلات برنامه‌ریزی کند. بهترین تبلیغ برای دولتِ در رأس کار، اقدام و عمل است.»