تمامی نگاه علاقه مندان به کشتی به بازگشت دوباره محمد بنا به اردوهای تیم ملی کشتی فرنگی و از سرگیری دوباره اردوها زیر نظر معمار کشتی فرنگی یا به قول برخی ها آقای خاص کشتی بود که متاسفانه خبر کناره گیری او شوک بزرگی بود که باورش خیلی سخت است. مدیر تیم‌های ملی کشتی فرنگی که مدتی اردوهای تیم ملی را در اعتراض به بی‌توجهی به این رشته ترک کرده بود، سرانجام با کناره‌گیری رسمی، جدایی خود را از تیم ملی کشتی فرنگی اعلام کرد.
در المپیک ۲۰۱۲ لندن با درخشش تیم محمد بنا که سه مدال طلا گرفت، بهترین نتیجه تاریخ ورزش ایران رقم خورد. یادمان نمی رود مشت‌های گره کرده مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در المپیک را که با غرور در سالن مسابقات قدم می زدند و این افتخار آفرینی را نتیجه مدیریت خود می نامیدند.
آنهایی که پس از قهرمانی کشتی فرنگی در المپیک هر روز با رسانه ها مصاحبه می کردند و سینه جلو می دادند و بادی در قب قب می انداختند که چه کردیم و چه خواهیم کرد. از درایت هایشان برای ملت شریف و کشتی دوست ایران سخن می گفتند. همانها که شانه به شانه بنا قدم می زدند تا دیده شوند و قول دادند کشتی فرنگی را که با درایت و پشتکار مربی کاربلد و زحمت کشی همچون محمد بنا دنیا را تسخیر کرده بود ارج نهند و این کارشناس و استعداد یاب بکر را همچون گوهر نگهداری کنند اما افسوس که این وعده ها فقط وعده بود همانند وعده هایی که همه به آنها آشناییم.
محمد بنا چه می خواست که به او ندادند؟ دغدغه‌های بنا مگر غیر از افزایش امکانات در جهت رشد و اعتلای کشتی فرنگی بود؟ خواندن نامه خداحافظی بنا گویای خیلی چیزها است.او در نامه کناره گیری اش نوشت: «با این که بیش از گذشته کشتی را دوست دارم و به آن عشق می‌ورزم، تصمیم گرفته‌ام مدتی از کشتی دور بوده و به استراحت بپردازم.
در این سال‌ها و پس از هشت سال حضور مداوم در کشتی فرنگی، سعی کردم با وجود مشقات فراوان، کمکی کرده باشم تا پرچم مقدس کشورم به اهتزاز در آید. اگر رفتم، به خاطر کشتی بود و اگر آمدم هم به خاطر منافع کشتی بوده است.
محمد بنا، همواره خود را سرباز کشتی ایران می‌داند، اما در شرایط فعلی صلاح را بر این می‌دانم که شاید نبودن من تلنگری به دست اندرکاران ورزش باشد تا به فکر کشتی فرنگی بیفتند، به فکر همان ورزشی که سه مدال طلا در المپیک گرفت و از اعتبار ورزش ایران دفاع کرد، اما با پایان المپیک مورد بی‌مهری قرار گرفت.
در شرایط کنونی نه تنها امکانات ویژه برای ورزش اول ایران در نظر گرفته نشده، بلکه بی‌توجهی‌ها به اوج رسیده و مشکلات بسیاری سد راه موفقیت کشتی فرنگی است که گفتن آنها تکرار مکررات است. بنابراین تصمیم گرفتم از سمت خود کناره‌گیری کرده و مدتی به استراحت بپردازم.
از مربیان و کشتی‌گیران درخواست می‌کنم با جدیت بیشتر از قبل به تلاش خود ادامه دهند تا موجبات موفقیت کشتی فرنگی در عرصه های بین‌المللی فراهم شود.
به امید روزی که ورزش ایران بتواند سکوهای جهانی و المپیک را فتح کرده و شادی که کمترین حق مردم ایران است، به هموطنانم هدیه شود. در خاتمه از ملت شریف ایران پوزش می‌طلبم و دست همه را می‌بوسم.»
چند بار این نامه را خواندم. به نظر شما درد بنا چیزی غیر از سربلندی کشتی فرنگی بود؟ جواب خیر است. چرا آقایان افتخار آفرینی های کشتی فرنگی که اشک شوق در چشمانمان جاری می کرد را فراموش کرده اند؟ پس چرا یک صدم هزینه های فوتبال بی خاصیت را هم از آن دریغ می کنند؟
این بی تدبیری ها و خلف وعده ها در حالی اتفاق می افتد که کشور رقیبی همچون آذربایجان تور پهن کرده و سرکیسه را شل کرده است و از این بلاتکلیفی و بی سروسامانی فدراسیون کشتی دارد شاه ماهی های خوبی شکار می کند.
به هر حال کمتر از ۴۰ روز تا آغاز مسابقات جام جهانی در تهران باقی مانده است حواشی، بی برنامگی، بی پولی و سایر مشکلات، مهمترین اخباری است که از اردوی کشتی فرنگی به گوش می رسد. شاگردان محمد بنا به عنوان مدافع عنوان قهرمانی سه دوره اخیر، در خاک خود میزبان بهترین کشورهای کشتی جهان هستند اما متاسفانه برترین فرنگی کاران کشورمان به هیچ عنوان در روزهای طلایی خود به سر نمی برند و همچنان غرق در حواشی و البته شوک رفتن سرمربی خود هستند.
در حالی که دیگر رقبای کشتی فرنگی ایران بلافاصله بعد از المپیک لندن با جوانگرایی صورت داده و برنامه ریزی هدفمند در اندیشه حضور موفق در المپیک بعدی بر آمدند، وضعیت این روزهای کشتی کشورمان جور دیگری است و هیچ خبر و برنامه ای از کشتی فرنگی در خصوص حضوری پر رنگ در جام جهانی شنیده نمی شود.
با نگاهی به امیدهای اصلی تیم کشورمان به خوبی می توان دریافت که کار برای چهارمین قهرمانی پیاپی کشتی فرنگی در تهران بسیار سخت‌تر از حد تصور بوده است. سوزاندن وقت را که بخواهیم کنار بگذاریم ، می‌رسیم به کشتی گیرانی که پس از پایان المپیک حتی یک پشتک هم نزده اند و چه برسد که بخواهند کشتی بگیرند.
با این وصف ، هر علاقه مند به کشتی متوجه می شود که تکرار قهرمانی در جام جهانی سخت تر از گذشته شده است. حضور تیم هایی قدرتمند مانند روسیه و آذربایجان به همراه گرجستان و بلاروس نیز بی‌تردید کار را سخت تر از گذشته خواهد کرد و شکی نیست که بزرگترین عامل تاثیر گذار در بوجود آمدن چنین شرایطی بی محلی به طلایه دار المپیک لندن است.
همگان به خوبی می دانند که نبود محمد بنا در کنار فرنگی کاران مانند خانه بی پدر است.
به طور حتم کشورهایی مانند آذربایجان و روسیه که در سال های اخیر حسابی از بنا و شاگردانش داغ دیده اند به دنبال تلافی تمام آن ناکامی‌ها آن هم در خاک ایران هستند و قطعا برای تیم کشتی فرنگی ایران که در المپیک لندن عملکرد خیره کننده ای داشت اصلا مطلوب نیست که در جام جهانی تهران ناکام بماند.
نمی دانيم سیاست وزارت ورزش در خصوص بلاتکلیفی فدراسیون کشتی چیست؟ نمی دانیم سیاست فدراسیون کشتی چیست؟ چرا خطیب همچنان بر مسند کار قرار گرفته و انتخابات برگزار نمی شود که همه وضعیت خود را بدانند؟ چرا بنا می آید و به همین راحتی او را از دست می دهیم؟ برای مردم ورزش دوست قابل هضم نیست که کشتی فرنگی اینگونه شده است؟ دوباره قرار است زنگ تفریح رقبا شویم؟
چهارمین قهرمانی دست یافتنی است؟
فرنگی کاران کشورمان که طی سه سال گذشته توانستند قهرمانی مسابقات جام جهانی را بدست آورند، قبل از رفتن بنا هم روی کاغذ یکی از پرامید ترین تیم های این مسابقات به حساب می آمدند اما با این حال نبود آقای خاص کشتی بالای سر این سرمایه ها و نداشتن تمرینات منظم پس از المپیک لندن سبب شده تا علاقه مندان به کشتی تا حدود زیادی به درخشش مجدد کشتی فرنگی در جام جهانی و کسب چهارمین قهرمانی پیاپی دلسرد شوند.
فرنگی کاران کشورمان نخستین بار پس از المپیک پکن در ایروان ارمنستان موفق شدند با شکست ترکیه در فینال مسابقات، قهرمانی جام جهانی ۲۰۱۰ را بدست آوردند. در آن مسابقات نفرات جوان و البته پر امیدی چون محمد فقیری، امید نوروزی، سعید عبدولی، حمید ریحانی، طالب نعمت‌پور، حبیب اخلاقی، امیر علی اکبری ، بابک قربانی و بشیر باباجان زاده حضور داشتند و در نهایت نیز شاگردان بنا با اقتدار نخستین قهرمانی در جام جهانی و استارت موفقیت در المپیک لندن را زدند.
پس از آن شاگردان بنا در جام جهانی کشتی فرنگی در بلاروس موفق به شکست ۴ بر سه روسیه شدند تا دومین قهرمانی این بار در سال ۲۰۱۱ به دست آید. در این مسابقات نیز نفرات نامداری چون محسن حاجی پور، امید نوروزی ، سعید عبدولی، فرشاد علیزاده، حبیب اخلاقی، طالب نعمت‌پور، بابک قربانی، امیرعلی اکبری و بشیر باباجان زاده برای تیم کشورمان روی تشک رفتند.
سومین قهرمانی تیم کشتی فرنگی کشورمان هم در شهر سارانسک روسیه در سال ۲۰۱۲ رقم خورد. در این مسابقات تیم ایران پس از غلبه بر آذربایجان ، روسیه ، بلغارستان و بلاروس توانست راهی فینال شود و در مسابقه پایانی نیز با شکست ترکیه سومین قهرمانی پیاپی شاگردان بنا رقم خورد. در این مسابقات هم نفرات شاخصی چون حمید سوریان، امید نوروزی، سعید عبدولی، فرشاد علیزاده، حبیب اخلاقی، طالب نعمت پور، بشیرباباجان‌زاده و داود گیل نیرنگ برای کشورمان روی دایره طلایی حاضر شدند.
دریافت صفحه با کد QR