خوشبینی در ذات خود خصلت بدی نیست، البته با امیدوار بودن فاصله دارد، با واقع بینی هم بیگانه است، چرا که خوشبینی و فرد خوشبین سعی می‌کند یک موضوع را براساس خواسته و نیاز خود تحلیل کند و بگوید که انشا الله خیر است!
رفتارها و واکنش‌هایی از سوی برخی مسئولین در کشور اتفاق می‌افتد که نمی‌دانیم نام چنان رفتاری را چه بگذاریم؟ خوشبین، امیدوار واهی، دلسپرده، سرسپرده! اما هر چه هست برخی از این ویژگی‌ها و خصلت‌ها برای کشور، مردم و انقلاب زیان بار است.
تاریخ را بنگریم به نمونه‌های بسیاری از نوع تصمیم گیری‌ها و قراردادهایی بر می‌خوریم که شاید از نظر مسئول آن زمان، بهترین کار بوده است و به آن افتخار هم کرده باشد حتی با وجود منتقدین و مخالفین پر و پا قرص، اما باز هم کار خود را کرده است. تبعات و زیان آن تصمیمات اکنون هم پس از گذشت سال‌ها از آن واقعه و تصمیم وجود دارد یا حداقل در اذهان باقی مانده است چرا که ثبت در تاریخ است.
احادیث، حکایات و ضرب المثل‌های بسیاری درباره اشتباه و تصمیم نادرست یا این که چرا برخی دوبار از یک سوراخ گزیده می‌شوند در ادبیات ما وجود دارد.
به یکی از احادیث که از حضرت رسول اکرم(ص) نقل شده توجه کنید؛ «ابا عزه الجمحی در واقعه جنگ بدر اسیر شد و به پیامبر(ص) عرض کرد؛ ای محمد! من عیال وار هستم، منت بر من بگذار و آزادم نما. حضرت او را آزاد کرد، به این شرط که دیگر به جنگ با مسلمانان بر نگردد. ابو عزه به مکه برگشت و گفت من محمد(ص) را مسخره نمودم و در جنگ احد دوباره علیه مسلمانان به جنگ برگشت. پیامبر(ص) نیز دعا نمود که ابو عزه فرار نکند، پس او اسیر مسلمانان شد و دوباره به پیامبر عرض کرد که من عیال وار هستم و آزادم کن. رسول الله(ص) فرمودند؛ آیا آزادت کنم تا به مکه برگردی در گروه قریش فریاد بزنی که من دوبار محمد را مسخره نمودم! سپس فرمودند مؤمن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود.
حدیث نبوی که نقل شد چند پیام‌ در خود دارد، نخست این که درس به آیندگان می‌دهد، فریب دشمن را حتی در صورتی که او شکست خورده و عاجز است، نخورد، و اگر یکبار به او فرصت دادید برای بار دوم باید با او قاطع برخورد کنید نه این که بار دیگر فرصت سوء استفاده برای او مهیا شود.
مذاکرات هسته‌ای و توافقی که بر سر آن، میان ایران و آمریکا به امضا رسید بی شباهت با حدیث نبوی نقل شده نیست. توافقی را امضا و اجرا کردیم که تاکنون هیچ سود و منفعتی به ایران نرسیده است. تنها کشور متعهد به توافق جمهوری اسلامی ایران است که تاکنون حتی فراتر از آن چیزی که باید باشد رعایت کرده است. گزارش‌های آژانس بین المللی انرژی این ادعا را ثابت می‌کند.
علی ایحال که باز هم می‌بینیم دست اندرکاران دستاورد هسته‌ای، همچنان اصرار به اجرای برجام دارند و در این راه حتی با خروج آمریکا از آن، به مذاکره با اروپا برای ادامه برجام نشسته‌اند به این امید که آنها بتوانند منافع ایران را تأمین کنند.
نافرجامی برجام اظهر من الشمس بود، همان شد که پیش بینی می‌شد، اما چرا دولت سعی و تلاش خود را بر روی کنوانسیون‌ها و قوانینی متمرکز کرده است که نه تنها از تبعات منفی برجام کمتر ندارد، بلکه اگر آنها را در کشور اجرا کنیم، از دستاورد برجام بیشتر به کشور زیان وارد می‌کند.
روز گذشته نمایندگان مجلس شورای اسلامی لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با جرایم سازمان یافته فرا ملی (پالرمو) را تصوب کردند. کنوانسیون پالرمو نیز از همان دست لوایحی است که باعث و بانی خسران به ایران است.
یک لایحه دیگر که از اهمیت زیادی هم برخوردار است به نام «اف ای تی اف» از سوی دولت محترم به مجلس آمده است که روز گذشته در صحن علنی مجلس بررسی شد و برای بررسی بیشتر ۲ ماه به تعویق افتاد.
برای دفاع از لایحه پیوستن ایران به «اف ای تی اف» آقای سید عباس عراقچی به مجلس رفته بود و در صحن علنی مجلس سخنانی را مطرح کرد که یادآور زمان مذاکرات هسته‌ای با آمریکا بود.
آقای عراقچی معاون سیاسی وزیر امور خارجه در دفاع از پیوستن ایران به اف ای تی اف چنین گفت؛ «منافع ملی کشورمان در پیوستن به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم است. هیچ مشکلی از این ناحیه برای کشور ایجاد نخواهد شد.»

^{نویسنده: محمد صفری}