در پی برگزاری دو نوبت مناظره و طرح دیدگاه‌ها در این مناظره‌ها از سوی کاندیداها؛ نهایتا رییس جمهور به سخن آمده و به دفاع از عملکرد خویش و انتقاد از سخنان منتقدان پرداخت.
روشن است که مردم ضعف دولت را در رفع مشکلاتشان نه تنها احساس می‌کنند؛ بلکه دریافته‌اند که دولت خود به مشکل جدی آن‌ها تبدیل شده است.
آقای روحانی در اعتراض به نقدهای کاندیداهای ریاست جمهوری نسبت به عملکرد خویش گفته است؛ «اینکه می‌گویید هیچ کاری در هشت سال گذشته نشده، دارید به مردم ظلم می‌کنید. کشاورزی، صنعت، بخش زیادی از زیرساخت‌ها و فضای مجازی در دست مردم است. وقتی می‌گویید کاری نشده؛ یعنی ملت کاری نکرده است، چرا به ملت توهین می‌کنید. دولت که یک نفر نیست، صدها هزار نفر در سراسر کشور به‌عنوان مدیر، کارشناس و کارمند همه با هم میلیون‌ها نفر هستند که در کنار هم می‌شوند دولت. وقتی ما توهین می‌کنیم در واقع به میلیون‌ها نفر توهین می‌شود. بر چه مبنایی توهین می‌کنید. دست‌کم باید آمارتان درست باشد. وقتی آمار از مبالغ داخل بانک‌ها می‌دهید، می‌بینیم که آمارتان از کل نقدینگی کشور بیش‌تر است و این آمار دروغ است».
این گونه فرافکنی و نقد دولت خویش را توهین به مردم وانمود کردن؛ اوج مغلطه‌گرایی در استدلال است. آنچه مورد نقد قرار گرفته است؛ عملکرد دولت است نه کشاورزان و کارمندان! در واقع همین کشاورزان و کارمندان هستند که قربانیان اولیه سیاست‌های غلط دولت روحانی و در صف نخست معترضان به عملکرد او هستند.
سخنان جناب روحانی توهین مستقیم به شعور مردم ایران است. آیا ایشان نمی‌داند اگر مردم از رفتار و کردار دولت ایشان راضی بودند؛ نقد عملکرد ایشان و دولت متبوعشان ارزش‌افزوده و رایی ایجاد نمی‌کرد که کاندیداها با بیان آن به جلب آراء بپردازند؟! آنچه کاندیداها فعلا در مناظره‌ها بیان می‌کنند نظرات کمرنگ و مودبانه آن اعتراضاتی است که مردم در خیابان‌ها با شدیدترین کلمات علیه دولت و شخص ایشان بیان می‌کنند.
آقای روحانی فرموده‌اند؛ «وقتی می‌گویید رشد اقتصادی صفر بوده، این دروغ است. ما که نمی‌توانیم دروغ بگوییم. شاید حقیقت را قلب کنیم؛ اما واقعیت‌ها را که نمی‌توان به هم زد».
آقای روحانی شما حقایق را قلب نکنید و به صراحت توضیح دهید؛ مثلا در مورد بیکاری و اشتغال جوانان غیر از این است که شخص شما در سال ۱۳۹۲ وعده حل مشکل بیکاری حتی طی دو ماه اول دولت خود را دادید؛ اما اکنون، ضعیف‌ترین عملکرد را بر جای گذاشته‌اید. شما در جریان تبلیغات انتخاباتی سال ۱۳۹۲ وعده دادید که دولت شما با یک برنامه مدبرانه می‌تواند سه و نیم میلیون بیکار را دارای شغل کند. اما بر اساس گزارش مرکز آمار در زمستان سال ۱۳۹۹ جمعیت شاغلان ١٥ ساله و بیش‌تر در کشور به ٢٣ میلیون و ١٣٥ هزار نفر رسید در حالی که در فصل پایانی عملکرد دولت دهم یعنی بهار سال ۱۳۹۲ جمعیت شاغلان کشور ۲۲ میلیون و ۱۷۱ هزار نفر بود. بدین ترتیب دولت هشت ساله شما تا پایان زمستان گذشته به طور خالص توانسته ۹۶۳ هزار شغل ایجاد کند و دولت قبل در همین مدت خود به طور خالص یک میلیون و ۶۷۱ هزار شغل ایجاد کرده بود. این بود تدبیر شما؟
آقای روحانی! در مورد مسکن چه می‌گویید. بررسی‌ها نشان می‌دهد دولت شما در بین دولت‌های قبلی رکورددار کاهش تولید و عرضه مسکن بوده است. براساس آخرین آمارهای ارائه شده، طی سال ۹۹ در مجموع ۵۳ هزار و ۴۰۰ واحد مسکونی مجوز ساخت گرفته‌اند که در مقایسه با سال‌های گذشته، رکورد کم‌ترین ساخت و ساز سالانه در ۱۶ سال اخیر را به خود اختصاص داده است. در شاخص قیمت مسکن نیز بررسی داده‌های آماری (بانک مرکزی و وزارت راه و شهرسازی) نشان می‌دهد طی دوره دولت شما، در شهر تهران قیمت مسکن از متری سه میلیون و ۸۰۰ هزار تومان در تابستان ۹۲ با رشد ۶۴۷ درصدی به ۲۸ میلیون و ۳۸۹ هزار تومان در پایان بهمن سال ۹۹ رسیده است. در همین زمینه گزارشی که اخیرا منتشر شد، حکایت از آن داشت که زمان انتظار برای خرید مسکن در کشور به شرایط بحرانی خود رسیده و این مدت در شهر تهران حدود ۱۰۰ سال است. کمر چه کسانی در این بازی ضعف شما خرد شد؟
آقای روحانی! آمارهای رسمی دولت شما تایید می‌کند که دولت‌های یازدهم و دوازدهم در بخش مسکن بدترین کارنامه در همه دولت‌های پس از انقلاب را دارد. عملکردی که عمدتاً مربوط به عباس آخوندی در حد فاصل سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۷ رقم خورد.
اما در مورد جهش نقدینگی، تورم و ارز در دولت شما؛ بر اساس آمارهای بانک مرکزی در ابتدای فعالیت دولت تدبیر و امید در شهریور ماه ۹۲ حجم نقدینگی ۵۰۶ هزار و ۳۹۶ میلیارد تومان بوده که با احتساب افزایش سطح پوشش آماری بانک مرکزی و اضافه شدن ۸۰ هزار و ۹۰۰ میلیارد تومان به آمارهای نقدینگی در مجموع می‌توان گفت حجم نقدینگی تا پیش از آغاز به کار دولت ائتلاف درخشان
روحانی- جهانگیری! ۵۸۷ هزار و ۲۹۶ هزار میلیارد تومان بوده است. این عدد در پایان سال ۹۹ به سه میلیون و ۴۷۵ هزار میلیارد تومان رسیده که افزایش پنج و ۹ دهم برابری را نشان می‌دهد.
جناب روحانی آیا جز اینست که طبق بررسی آمارهای سال‌های گذشته و سوابق آماری، دولت فعلی شما به‌جز سال ۱۳۷۴ (دوره ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی) رکورددار نرخ تورم سالانه در ۶۰ سال اخیر یعنی از سال ۱۳۳۸ تاکنون بوده است. گرانی هولناکی که مردم عادی را بر زمین زده است، حاصل عملکرد درخشان دولت کاربلد شماست. دوباره آمار را دقت کنید رکورد شما ایجاد بیش‌ترین تورم ظرف ۶۰ سال اخیر است!
از شاخص منفی سرمایه‌گذاری و صفر شدن نرخ رشد اقتصادی، افزایش ۱۴۶ تا ۷۵۰ درصدی قیمت اقلام خوراکی، شش برابر شدن قیمت پراید و وضعیت آشفته تولید و توزیع و بهای خودرو، جهش نرخ سکه و اجاره بها، وضعیت اسفبار بورس، حیف و میل‌های ده‌ها میلیارد دلاری و افزایش شاخص فلاکت می‌گذریم و به نکته مهم اخلاقی که حضرتعالی در واکنش به انتقادات متذکر شده‌اید اشاره می‌کنیم.
فرموده‌اید؛ «اساس انقلاب ما برای این بود که یک نظام اسلامی سر کار باشد که بخش مهم آن اخلاق است؛ اما متأسفانه در این روزها این بخش صدمه جدی دیده است. اخلاق مهم‌تر از انتخابات است و آغاز اخلاق راست‌گویی و وفای به عهد است و این است که حقیقت‌ها یا حداقل واقعیت‌هایی را که روی زمین اجرا و عمل شده، تحریف نکنید».
جناب روحانی نباید از حق بگذریم سخن کامل و بجایی فرموده‌اید. اما واقعا بجای عبور از خیابان در ماشین‌های آنچنانی و ارزیابی رضایت مردم از دور و بر اساس لبخندی که بر لب دارند! به واقع پای در خیابان بگذارید و صادقانه و اخلاق‌محور از مردم بخواهید که نظرشان را در مورد وضعیت زندگی‌ای که برایشان رقم زده‌اید بپرسید. آن گاه خواهید دانست که که آنچه کاندیداها از ضعف عملکرد دولت شما و فلاکتی که برای مردم زجر کشیده و مومن ایران رقم زده‌اید؛می‌گویند درصدی اندک از آن چه در دل مردم می‌گذرد نیست. شما از خشم و نفرت مردم که هر روزه از وضعیتی که شما را در آن مقصر می‌دانند؛ صرفا رگه‌هایی بی‌رنگ در کلام کاندیداها دیده‌اید و شنیده‌اید. رگه هایی کمرنگ از اعتراض مردم در کلام کاندیداها، شما را ناراحت ساخته است؛ چه خواهد شد که در برابر تریبون صادقانه و صریح مردم بایستید تا مردم به شما آنچه در دل دارند به صراحت بگویند. آن وقت به شما خواهند گفت؛ آقای رییس جمهور آن خنده‌ای که از درون ماشین آنچنانی بر لب ما می‌بینید از سر رضایت از اعمال شما و دولتتان نیست. کارمان از گریه گذشته است؛ بدان می‌خندیم!
نویسنده: دکتر حسن کربلایی
دریافت صفحه با کد QR