نام ۱۲ نفر به عنوان کاندیدای شهرداری تهران از سوی سازمان امور اداری و استخدامی کشور اعلام شده است که در این بین نام عباس آخوندی، علی ربیعی و البته خانم ابتکار پررنگتر از سایرین به چشم میخورد و با وجود اینکه هنوز رایزنیها به شکل رسمی آغاز نشده است اما برخی از تحلیلگران آخوندی را لابیگرتر از سایرین برشمرده و بر این باورند که وی برای تصدی این پست لابیگری کرده است.
فارغ از لابیگر بودن یا نبودن آخوندی و همچنین فارغ از اینکه وی به شرط حضور در شهرداری عطای وزارتخانه عریض و طویل راه و شهرسازی را به لقای آن بخشید، بخش عمده نگرانیهای موجود از بر منصب نشستن آخوندی چیزی نیست جز آنکه تمام معضلات و مشکلاتی که تا پیش از این وجود داشت بار دیگر دامن پایتخت را بگیرد. مشکلاتی که از بافت فرسوده آغاز شده و به حملونقل ختم خواهد شد اما در این میان چیزی که تنها بدهکار نیست، نوع نگاه و توجه متولیان است که بار دیگر و دیگر نسبت به تکرار یک اشتباه اقدام میکنند.
عقبگرد بزرگ
کارشناسان و تحلیلگران اقتصادی در تحلیل قرار گرفتن آخوندی در منصب شهردار تهران با مبنا قرار دادن برخی فعالیتهای وی به خصوص در حوزه حملونقل و مسکن این نکته را مطرح میکنند که اگر آخوندی به عنوان شهردار تهران انتخاب شود، شهرداری تهران هم مانند حوزه وزارت راه و شهرسازی یک عقبگرد وحشتناک خواهد داشت.
انتخابی غیرسیاسی
این نکته را محمدصادق کوشکی عنوان کرده و میگوید: آنچه مسلم است اولویت تصمیمگیری در شورای شهر بیش از هر چیزی باید مسائل شهری و حل مشکلات شهروندان و فارغ از هرگونه نگاه فراجناحی باشد که در حال حاضر این چنین نیست.
این گروه از تحلیلگران با مبنا قرار دادن این مساله که اگر آخوندی با نحوه مدیریت خود قادر به حل مشکلاتی از این دست بود بیشک میتوانست حوزه وزارت و راه و شهرسازی را متحول کند و اینکه به اذعان خود نتوانسته اقدامی در جهت حل مشکلات بردارد و بهترین راه را استعفا دانسته است پس به خوبی بیانگر آن است که وی اگر بر مسند شهرداری تکیه بزند نه تنها شاهد هیچ تحولی نخواهیم بود بلکه بازگشت به عقب را نیز تجربه خواهیم کرد.
به اعتقاد این افراد اگر آخوندی توانایی کار داشت در طول حضورش در وزارت راه و شهرسازی میتوانست نسبت به بهبود این حوزه اقدام کند اما اینکه در این شش سالی که وزیر راه و شهرسازی بودند کوچکترین قدمی برای بهبود وضعیت مسکن یا حملونقل ریلی و جادهای برمیداشتند.
به گفته این منتقدان وجود برخی سوءمدیریتها در زمان وزارت وی منجر به بروز مشکلات گستردهای در حوزه جادهای شد که حجم بالای تلفات و سوانح ریلی و هوایی و همچنین توقف فعالیت پروژههای مسکن مهر و البته تحسنهای پیدرپی رانندگان کامیون را میتوان به این سوءمدیریت نسبت داد که اگر این معضلات درست مدیریت میشد قطعا شاهد بروز چنین معضلاتی نبودیم.
از سوی دیگر برخی مخالفان حضور وی در شهرداری از لابیهای گسترده وی پرده برداشته و میگویند آخوندی در طول مدت حضورش در وزارت راه و شهرسازی توانست ۵ بار از مجلس رای اعتماد بگیرد که البته و این مساله به خوبی نمایانگر قدرت لابیگری وی است که با وعده نسبت به اخذ رای اقدام میکند.
این نکته را ابطحی عضو فراکسیون نمایندگان ولایی مجلس مطرح کرده و میگوید: قطعا اگر آخوندی توانایی اداره کلانشهر تهران را داشت این توانایی را در زمان وزیر بودن در وزارت راه و شهرسازی میتوانست نشان دهد اما بررسی کارنامه وی در طول ۶ سال گذشته کاملا این نکته را رد میکند. ابطحی همچنین با تاکید بر اینکه شورای شهر در چنین زمینهای نباید جناحی و سیاسی عمل کند میگوید: سابقه لابیگری آخوندی نشان میدهد که وی به خوبی خواستههای دوستان خود را تامین و آنان را راضی میکند و این دقیقا همان چیزی است که در استیضاح اخیر آخوندی که منجر به رأیآوری مجدد وی شد قابل مشاهده بود.
از سوی دیگر برخی افراد بروز حوادث طبیعی مانند زلزله وسیل را مدنظر قرار داده و میگویند؛ تجربه بروز زلزله در استان کرمانشاه و سرپل ذهاب و عدم حضور آخوندی در روزهای اول به خوبی نشان میدهد که وی نمیتواند به عنوان یک فرد مسئولیتپذیر در سمت شهر داری تهران ایفای نقش کند و جا دارد تا اعضای شورای شهر که با حضور وی موافق هستند بار دیگر کارنامه سوءتدبیر و مسئولیتناپذیری وی را مدنظر قرار داده و آنگاه کلاه خود را قاضی کنند که آیا وی میتواند فرد قابل قبولی برای این سمت باشد و یا خیر.
این افراد با تاکید بر این مساله که شهر تهران و معضلات و مشکلاتی که به عنوان یک کلانشهر با آن روبهروست نیازمند یک مدیری جهادی و پای کار سات بر این مساله تاکید دارند تا زمانی که چنین روحیهای در شهردار تهران وجود نداشته باشد نمیتوان انتظار داشت تا گرهای از مشکلات این شهر باز شود و همین که شهر بتواند با وجود این حجم معضلات روی پای خود بایستد بیشک باید شکرگذار بود و بس.