تختی از جنوبی‌ترین محله‌های تهران به‌پاخاست اما بلندترین قله‌های پهلوانی و انسانیت را درنوردید.
به گزارش فارس، ۱۷ دیماه که می‌رسد یاد و نام یک پهلوان در دل‌ها می‌جوشد. مردی که پهلوانی و جوانمردی، وامدار اوست، اسطوره‌ای که به معنای واقعی کلمه اسطوره بود. به یاد داریم از زمانی که توان خواندن و نوشتن پیدا کردیم از زمانی که توانستیم با تاریخ کشورمان آشنا شویم، از زمانی که حس برتری ایرانی بودن را احساس کردیم، نام او را نیز آموختیم. نام او تختی بود.
یاد آقاتختی دل عاشقان جوانمرد را گرم می‌کند؛ کدام پهلوان را جز او می‌شناسید که در سرمای تاریک و طاقت‌فرسای زمستان، کت از تن بیرون آورده و به نیازمندی ببخشد؟ یا چون سرود ملی کشورش را جور دیگر می‌نوازند، سکوی جهانی را اشکبار رها کرده و پایین آید؟ یا چون می‌شنود هموطنان زلزله‌زده‌اش به او نیاز دارند، سراسیمه هر آنچه دارد در طبق اخلاص بگذارد و به آنها تقدیم کند؟
یاد تختی چو کنیم خوب در‌میِ‌یابیم که این پهنه پرطمطراق ورزش به چه اندازه از بزرگ‌مردی و جوانمردی خالی شده. یاد تختی چو کنیم خوب در می‌یابیم که چقدر پیدا کردن پهلوان سخت شده است؟ یاد تختی چو کنیم در می‌یابیم که چقدر واژه پهلوان را راحت خرید و فروش می‌کنیم؟ یاد تختی چوکنیم در‌می‌یابیم ...
تختی آن هنگام که در کوچه‌های بوئین‌زهرا، سنگینی کوله‌ای را با شوق بر دوش می‌کشید تا بر روی دل زخم‌خورده هموطنانش مرهمی باشد جاودانه شد. تختی آن هنگام که بخاطر پیروی از خط مولایش علی، جوانمرد لقب گرفت و نه بخاطر مدال‌های جهانی و المپیکش، جاودانه شد. تختی آن هنگام که فقط به عشق دمیدن روح شادی در قلب هموطنانش و به اهتزاز درآوردن پرچم سرزمین مادری‌اش، پشت حریفان را به خاک می‌مالید جاودانه شد.
وقتی به ۱۷ دی می‌رسیم تازه می‌فهمیم که چقدر این ورزش فقیر است. تا دلتان بخواهد می‌توان از مدال قهرمان‌ها گفت اما آیا می‌توان از پهلوانی هم چیزی نوشت؟ ناخودآگاه یاد آن جمله می‌افتم که: «فقر، چیزی را " نداشتن" است، ولی، آن چیز پول نیست... طلا و غذا نیست»
بلی جهان‌پهلوان‌ ما پهلوان عرصه دیگری بود، تختی از تبار پوریاى ولى بود، تختی از جنوبی‌ترین محله‌های تهران به‌پاخاست اما بلندترین قله‌های پهلوانی و انسانیت را درنوردید. چه فرق می‌کند که چند مدال و از چه آوردگاهی آورده باشد؟ اصلا مگر اینها مهم است؟ اگر مهم این بود که نام پهلوانان تمامی نداشت. مهم این است که او بخاطر روح پهلوانی‌اش، بخاطر روح بلند و آسمانیش تا ابدیت بر سرزمین قلب‌ها حکومت می‌کند.
۱۷ دیماه، چهل و پنجمین سالگرد درگذشت جهان پهلوان تختی گرامی باد. روحش شاد و راهش پررهرو باد...