نشست سران گروه ۲۰ در هامبورگ آلمان در موجی از اختلافات داخلی میان اعضا و اعتراضات مردمی که با دخالت پلیس به آشوب کشیده شد برگزار شد، این نشست در شرایطی پایان یافت که بسیاری از کشورهای حاضر در نشست مدعیان حقوق بشر بوده و همواره با این ادعا به دخالت در امور کشورها پرداخته‌اند. جالب توجه آن است که در این نشست هیچ‌کدام از آنها سخنی در باب حقوق بشر و وضعیت بحرانی بسیاری از مناطق جهان به میان نیاوردند.
فلسطین به رغم چند دهه اشغال همچنان با موجی از کشتار و سرکوب همراه است چنانکه غزه از سال ۲۰۰۶ تحت محاصره سنگین قرار دارد و هر روز کودکان بیشماری قربانی این محاصره می‌شوند، یمن که بیش از دو سال است تحت تجاوز اعتلاف سعودی - امریکایی قرار گرفته وهر روز جنایات جدیدی را شاهد است که گسترش قحطی و وبا که جان میلیونها نفر را تهدید می‌کند بخش کوچکی از درد و رنج این سرزمین را تشکیل می‌دهد. جالب توجه آنچه مقامات کشورهایی مانند انگلیس و امریکا رسما در ادامه ارسال تسهیلات برای سعودی جهت کشتار غیرنظامیان یمن تاکید دارد.
سوریه و عراق همچنان قربانی تروریسم اجاره‌ای امریکا و شرکای منطقه‌ای آنان هستند در حالی که نهادهای حقوق بشر در برابر آن سکوت کرده و ائتلاف امریکایی مدعی مبارزه با تروریسم به کشتار غیرنظامیان ادامه می‌دهد. در کشوری مانند افغانستان که شانزده سال است تحت اشغال نیروهای غربی است همچنان کشتار مردم ادامه دارد. در حالی که تروریسم ایجاد شده در این کشور در حال گسترش در سراسر منطقه است در کشوری مانند میانمار مسلمانان در حال قتل‌عام شدن هستند، در حالی که همچنان مدعیان حقوق بشر سکوت کرده‌اند.
نکته قابل توجه وضعیت حقوق بشر در خود کشورهای غربی است آمارها از افزایش آمار نژادپرستی علیه مسلمانان حکایت دارد. سرکوب اعتراض‌های مردمی به نظام سرمایه‌داری را باید به این ماجرا افزود. در داخل امریکا نیز وضعیتی مشابه هستیم که کشتار سیاه‌پوستان به دست پلیس و تشدید وضعیت بحرانی مسلمانان نمونه‌ای از آن است. یکی از نکات مهم در جوامع غربی وضعیت بحرانی میلیون‌ها پناه‌جو است که جنگ افروزی‌های غرب آنها را آواره ساخته است، آمارها نشان می‌دهد میلیون‌ها پناه‌جو پشت دروازه‌های اروپا و امریکا در بدترین شرایط انسانی قرار دارد.
این شرایط در حالی در صحنه جهانی حاکم است که در نشست گروه ۲۰ درباره هیچیک از آنها سخنی به میان نیامد و حاضران صرفا مسایل اقتصادی یا همان مطالبات نظام سرمایه‌داری پرداختند. رویکردی که اعتراض‌های گسترده و تنفر جهانی از این نشست را می‌توان برگرفته از همین نگاه غیرانسانی گروه ۲۰ دانست. این روند نشان می‌دهد که گروه ۲۰ نه برای حل بحران‌های جهانی بلکه در چارچوب نظام سرمایه‌داری شکل گرفته است و اکنون به محلی برای قدرت‌نمایی کشورها در برابر یکدیگر مبدل شده و هیچ اراده‌ای برای حل بحران‌های واقعی جهان در آن وجود ندارد.