در اوایل تیرماه ۱۳۶۶ رژیم بعث صدام با سلاح‌های شیمیایی که آمریکا و اروپا در اختیارش گذاشته بود، مردم مظلوم و بی دفاع سردشت را هدف سلاح شیمیایی قرار داد. در ۱۲ تیرماه ۱۳۶۷ نیز ناو وینسنس آمریکا با شلیک موشک‌ هواپیمای مسافربری ایران به شماره پرواز ۶۵۵ را به فراز خلیج فارس هدف قرار داد و ۲۹۶ سرنشین آن را به خاک و خون کشید. این دو جنایت بزرگ در حالی صورت گرفت که در آن زمان هیچ بازخواستی از آمریکا از سوی نهادهای مدعی حقوق بشر و سازمان ملل صورت نگرفت. این جنایت‌های بزرگ این پیام را برای ملت ایران داشت که از یک سو برای آمریکا هیچ اصل بشردوستانه و انسانی وجود ندارد و از سوی دیگر نهادهای بین‌المللی هرگز مستقل نبوده و ادعاهای بشردوستانه آنها صرفا یک نقاب است. نتیجه این حقایق آن شد که ملت ایران دریافت تنها گزینه عدم تکرار چنین جنایاتی، قوی شدن است. براساس همین واقعیت نیز جوانان ایران زمین در نیروهای مسلح با اتکا به توان داخلی برای قوی ساختن توان دفاعی کشور گام برداشتند چنانکه امروز ایران در حوزه زمینی، دریایی، هوایی و پدافندی در ردیف بالاترین کشورهای جای قرار دارد.
این توان چنان بوده که پس از سرنگونی پهپاد متجاوز آمریکایی به حریم سرزمینی ایران توسط نیروی دریایی سپاه، و نیز هدف قرار گرفتن پایگان عین الاسد در انتقام گیری موشکی خون سردار سپهبد قاسم سلیمانی، آمریکایی جرات پاسخگویی نکرده و به سکوت بسنده کردند.
نکته مهم آنکه سکوت سازمان ملل و مدعیان حقوق بشر در برابر جنایتهای آمریکا علیه ملت ایران موجب استمرار این جنایات از سوی آمریکا شده است که دادن سلاح‌های شیمیایی به تروریستهای داعش برای کشتار مردم سوریه و یا دادن بمب‌های خوشه‌ای به عربستان و رژیم صهیونیستی برای کشتار یمن و فلسطین بخش کوچکی از این جنایات است. نکته قابل توجه آنکه به رغم این جنایتهای آشکار، سازمان‌ملل همچنان به همان سیاست‌های غیراصولی و غیرمستقل خود در همراهی کورکورانه با آمریکا ادامه می‌دهد که نمود آن را در مواضع اخیر این نهادها می‌توان مشاهده کرد چنانکه گوترش دبیرکل سازمان ملل در حالی موشک‌های ایرانی را عامل حمله یمن به آرامکو سعودی عنوان می‌کند که در برابر بمب‌های فسفری و خوشه‌ای که آمریکا به سعودی علیه مردم یمن داده، سکوت کرده است. شورای حقوق بشر در حالی علیه ایران صحبت می‌کند که این شورا در قبال نژادپرستی ساختار حاکم بر آمریکا و سرکوب تظاهرات ضدنژادپرستانه در این کشور و اروپا سکوت کرده است.
شورای حکام در حالی علیه ایران قطعنامه صادر می‌کند که شورا در برابر صحبت‌های اسپر وزیر دفاع آمریکا که رسما نوسازی تسلیحات هسته‌ای را اولویت آمریکا نامیده، سکوت کرده است. معاون دبیرکل سازمان ملل در نشست قطعنامه ۲۲۳۱ در شورای امنیت در حالی ایران را متهم به رفتارهای تهدیدآمیز علیه امنیت منطقه می‌کند که نگاهی بر تحولات سوریه واهی بودن ادعای وی را به خوبی آشکار می‌سازد. آمریکا با تحریم‌های موسوم به سزار، جان میلیون‌ها سوری را هدف قرار گرفته است در حالی که جمهوری اسلامی‌در ادامه روند راهکار سیاسی برای حل بحران سوریه دیروز نشست سه جانبه سران ایران، ترکیه و روسیه را برگزار کرد که خود سندی بر ماهیت صلح طلب جمهوری اسلامی است.
در جمع بندی کلی از آنچه ذکر شد می‌توان گفت که امروز ۱۲ تیرماه مصادف با سی و دومین سالگرد پرپرشدن لاله‌های ایرانی در جنایت ناو آمریکایی، ساختار نظام بین‌الملل و رفتارهای آمریکا بیانگر یک حقیقت است و آن اینکه همچنان ساختار سیاست زده استکباری بر جهان حاکم است و لذا تنها گزینه برای جلوگیری از تکرار چنان فجایعی قوی شدن در داخل و تقویت حامیان مقاومت برای اخراج آمریکا از منطقه است که زمینه ساز ثبات و امنیت منطقه می‌شود. در پایان باید گفت قربانیان جنایت آمریکا در سردشت و هواپیمای مسافری ۶۵۵ روحشان شاد و یاد وخاطره شان در تاریخ ایران زمین همیشه ماندگار باد.

^{نویسنده: قاسم غفوری}