ونزوئلا این روزها میزبان نشست بزرگی است و آن برگزاری نشست سران جنبش عدم تعهد. این جنبش در دهه ۱۹۶۰ و در اوج جنگ سر میان دو قدرت شوروی سابق و آمریکا ایجاد گردید. هدف این جنبش نیز اعلام عدم تعهد به دو بلوک شرق و غرب و اعلام استقلال از جنگ ها و منازعات آنان بوده است. اکنون ۱۳۰ کشور در عضویت این جنبش قرار دارند و ریاست آن نیز در طول ۴ سال اخیر با جمهوری اسلامی ایران بوده و نشست ونزوئلا نیز برای واگذاری ریاست به این کشور برگزار می‌شود.
نشست مذکور در حالی برگزار می‌شود که بسیاری از ناظران سیاسی بر این عقیده‌اند که جنبش عدم تعهد چنان باید از ظرفیت‌‌های خود در عرصه های مختلف بهره نگرفته حال آنکه می‌تواند به عنوان یک قدرت جهانی ایفای نقش نماید. بخش عمده ای از جمعیت جهان، اقتصاد ، منابع انرژی ، ظرفیت‌های سیاسی و امنیتی در قالب این جنبش قابل شکل گیری است. آنچه در دنیای امروز مشاهده می‌شود از یک سو ناکارآمدی سازمان ملل متحد و از سوی دیگر مجموعه‌ای از بحران‌های امنیتی و سیاسی و اقتصادی است که سراسر جهان را فراگرفته است. هر چند که نظام دو قطبی با فروپاشی شوروری سابق به تاریخ پیوسته اما نظام سلطه با محوریت‌ آمریکا همچنان به دنبال بهره‌ گیری از فضای پر تنش برای القا نظام تک قطبی و سلطه یک جانبه خود بر جهان است. 
جنگ‌های خونین و وضعیت بحرانی اقتصاد جهانی و سراسری شدن بحران امنیتی در قالب گروه‌های تروریستی را رهاورد این دیدگاه می توان دانست. در این شرایط جنبش عدم تعهد از یک سو می‌تواند با بهره گیری از ظرفیت‌های ۱۳۰ عضو، تغییرات بنیادین در سازمان ملل را رقم زده و آن را از ابزار دست نظام سلطه خارج سازد و از سوی دیگر می‌تواند با انسجام سراسری برای حل بحران‌های اقتصادی، سیاسی و امنیتی جهان گام بردارد. آنچه لازمه تحقق این امر است انسجام درونی و ایجاد روحیه خودباوری در میان این جنبش است. اصلی که تاکنون کمتر شکل گرفته که نتیجه آن نیز استمرار انفعال این جنبش در معادلات جهانی و حتی درونی است. نشست سازمان ملل در روزهای آینده آغاز خواهد شد و آن زمان مناسبی است که جنبش عدم تعهد بتواند از فضای مذکور خارج و در مسیر پایان دوران انفعال گام بردارد. در این میان حمایت از مبارزان واقعی با تروریسم در قالب سوریه، عراق و متحدانشان و نیز مقابله با جنایات سعودی در یمن و صهیونیست‌ها در فلسطین می‌توان نقطه آغازی برای این مهم باشد که نتیجه آن ارتقا جایگاه جهانی عدم تعهد و رسیدن آن به جایگاه واقعی خود در معادلات جهانی خواهد شد.