رئیس جمهور آمریکا پیشنهاد دیدار با رئیس جمهور ایران را مطرح می‌کند، اما نمی‌گوید که محور گفت وگوهای این دیدار چیست؟ هر چند مقامان آمریکا شرط و شروطی را مطرح کرده‌اند، اما هدف خود را از دیدار با رئیس جمهور ایران اعلام نکرده‌اند.
مذاکرات هسته‌ای با محور فعالیت‌های هسته‌ای ایران با آمریکا انجام شد، مذاکرات بر سر موضوع هسته‌ای ایران یک پروسه طولانی را سپری کرد تا به یک توافق رسید، توافقی که قرار بود تحریم‌های اقتصادی را لغو کند.
شاید اگر آمریکا از آزمون برجام می‌توانست سربلند بیرون بیاید، (که البته بعید بود) ایران نیز می‌توانست بر روی موضوعات دیگر که آمریکا مشتاق آن است، به پیشنهاد مذاکره ترامپ و دیدار با رئیس جمهور کشورمان حسن روحانی فکر کند، اما آمریکا با وجود توافق هسته‌ای و امضایی که پای آن کرده است، برجام را زیر پا گذاشت و نه تنها تعهدات خود را اجرا نکرد، بلکه سیاست‌های خصمانه تر و تحریم‌های بیشتری را علیه ایران وضع کرد.
اکنون این پرسش پیش می‌آید که پس چرا برخی همچنان چشم امید به مذاکره جدید با آمریکا دارند و اصرار می‌کنند که از فرصت پیشنهاد رئیس جمهور آمریکا به ایران باید استقبال کرد؟!
آمریکا نه تنها در ماجرای برجام آزموده شده است بلکه پیش از این نیز در زمینه موضوعات دیگر هم نتوانست اعتماد ایران را جلب کند و با وجود توافقاتی که انجام شد، نقض عهد کرد، از قرارداد الجزایر گرفته تا توافقاتی که بر سر عراق و افغانستان صورت گرفت.
حال اگر ایران پیشنهاد رئیس جمهور آمریکا برای دیدار و گفت وگو با رئیس جمهور کشورمان را بپذیرد چه اتفاقی خواهد افتاد؟
تصور این که چنین مذاکراتی مشکلات میان دو کشور را حل خواهد و باعث خواهد شد خصومت‌های آمریکا علیه ایران پایان یابد، یک تصور بچگانه است، تصوری که نشان از پایین بودن شعور سیاسی آنهایی که اصرار بر دیدار و مذاکره ایران و آمریکا پس از خروج ایالات متحده از برجام دارد.
حتی موافقان مذاکره با دولت ترامپ پیشنهاد رفراندوم برای انجام مذاکره را مطرح می‌کنند، با توجه به این که چنین رفراندومی ‌غیر قابل پذیرش است، سیاستی است که در چارچوب جنگ روانی آمریکا با ایران قرار دارد.
آمریکایی‌ها از یک سو اعلام می‌کنند که از مردم ایران حمایت می‌کنند و از سوی دیگر دست به تهدید نظامی و تحریم اقتصادی می‌زنند که زیان اصلی آن به مردم کشورمان وارد می‌شود.
رفراندوم ساز و کاری دارد و شرایطی خاص، آیا می‌توان برای همه امور کشور رفراندوم برگزار کرد؟ پس نقش مسئولین که با رأی مردم چه به طور مستقیم و چه غیر مستقیم به مسئولیت رسیده اند، چه می‌شود؟
مردم، مسئولین را برگزیده‌اند تا کشور را اداره کنند، ضعف در مدیریت مسئولین که باعث به وجود آمدن شرایط اقتصادی موجود شده است، با برگزاری رفراندوم برای مذاکره با آمریکا برطرف می‌شود؟ آیا مذاکره با آمریکا و احتمال رسیدن به یک توافق دوجانبه به حل مسائل اقتصادی کشور می‌انجامد؟!
هنگامی که وکیل ترامپ رسماً اعلام می‌کند که از اغتشاشات ایران حمایت می‌کند، سیاست براندازی نظام از سوی ایالات متحده را به اثبات می‌رساند. آیا همه مردمی‌که اکنون در برخی شهرها دست به تظاهرات و اعتراض زده‌اند، ضد انقلاب و ضد نظام هستند؟
نمی‌توان همه مردم را در این چارچوب تقسیم بندی کرد، آن‌ها مطالباتی دارند که مسئولین بر اساس مسئولیتی که بر عهده دارند باید پاسخگوی آن باشند، گره گشایی از مشکلات اقتصادی کشور که به ضعف مدیران در سطح کلان آن باز می‌گردد، نمی‌تواند صد در صد ارتباطی به سیاست‌های آمریکا علیه ایران داشته باشد. بیشترین عامل مشکلات موجود، بدمدیریتی مسئولین است.
مردم به این نکته توجه دارند که ۵ سال از عمر کشور صرف مذاکره و اجرای توافق هسته‌ای شد، اما حاصل آن را ندیدند.
مردم نسبت به وعده‌های داده شده که محقق نشد، اعتراض دارند و قطعاً و یقیناً به این امر واقف هستند که اگر باز هم با آمریکا مذاکره شود و توافقی به دست آید، نه تنها مشکلات حل نخواهد شد، بلکه صد چندان می‌شود. آمریکا در کنار جنگ اقتصادی، یک جنگ روانی را نیز علیه ایران آغاز کرده است، پیشنهاد ترامپ هم در چارچوب جنگ روانی با جمهوری اسلامی است. نپذیرفتن پیشنهاد مذاکره، برای آمریکا جنبه تبلیغاتی دارد، حکام این کشور دست رد ایران را، از دست دادن فرصت برای ایران تبلیغ می‌کنند در حالی که آمریکا چندین بدعهدی که مهمترین آن برجام است پشت سر خود دارد.
موافقان مذاکره با آمریکا پس از ناکامی برجام و خروج واشنگتن از آن به این پرسش پاسخ دهند که با وجود ذوق زدگی از دیدار ترامپ و اون، نتیجه این دیدار چه شد؟ آیا اختلافات و دشمنی‌های آمریکا با کره شمالی به پایان رسید و اکنون همه مشکلات اقتصادی کره شمالی حل شده است؟ هر چند تفاوت‌های زیادی میان ایران و کره شمالی در مواجهه با آمریکا وجود دارد و همین تفاوت‌ها است که ایران را در مقابل تهدیدات آمریکا قدرتمند و توانمند ساخته است. آمریکا به همپیمانان خود رحم نمی‌کند، آیا می‌توان به چنین کشوری دلخوش بود؟ یک جریان سیاسی هر گاه در سپهر سیاسی کشور با ناکامی روبرو می‌شود موضوع رفراندوم را مطرح می‌کند حال آن که بخش زیادی از شرایط موجود به خاطر عملکرد آنها است.

^{نویسنده: محمد صفری}