کودتای ناکام علیه دولت ترکیه پیامدهای بسیاری در عرصه داخلی و بیرونی ترکیه داشته است. یکی از مهمترین این تاثیرات را در روابط ترکیه با کشورهای غربی می‌توان مشاهده کرد. این امر در سه حوزه قابل توجه است. نخست در قالب روابط با اتحادیه اروپا. مواضع مقامات آنکارا و اروپا نشان می‌دهد که از یک سو شکافی دو جانبه در اروپا در قالب ترکیه ایجاد شده بگونه‌ای که برخی حامی و برخی نیز مخالف ترکیه شده‌اند. آنکارا از یک سو از عدم محکومیت کودتا توسط کشورهای اروپایی و عدم سفر آنها به ترکیه ابراز گلایه کرده و از سوی دیگر انتقادهای آنها در باب بازداشت کودتاچیان را دخالت در امور داخلی خود و مغایر با روابط دوستانه دانسته است.
آنچه بر میزان تنشها افزوده، اقدام اروپا در عدم اجرای تعهدات خود برای لغو روادید میان ترکیه و اروپا بوده بگونه‌‌ای که اوغلو وزیر خارجه ترکیه تا اکتبر به اروپا فرصت داده تا این توافق اجرایی شود. ترکیه تهدید به اخراج پناه‌جویان در صورت عدم تحقق این مهم کرده است. بعد دیگر تنش میان ترکیه و غرب را در روابط ترکیه با ناتو می‌توان مشاهده کرد. در حالی ترکیه از ستون‌های ناتو قلمداد می‌شود که مواضع ناتو در عدم همراهی با ترکیه در بازداشت و محاکمه کودتاچیان نارضایتی آنکارا را به همراه داشته است. البته وابستگی ترکیه و ناتو چنان است که این تنشها چندان تاثیری بر مناسبات آنها نخواهد داشت هر چند که اختلافات و دلخوری میان طرفین ادامه می‌یابند. بعد سوم روابط ترکیه با غرب در قالب مناسبات آن با آمریکا تعریف می‌شود. در حالی واکنش دیرهنگام آمریکا به کودتا و ادعاهای حقوق بشری واشنگتن مبنی بر مخالفت با بازداشت مخالفان، موضع منفی آنکارا را به همراه داشت که افشای نقش آمریکا در کودتا و نیز اقدام واشنگتن در عدم تحویل دادن گولن که ترکیه آن را محور کودتا می‌داند به این تنشها افزود. نکته مهمتر آنکه تحرکات آمریکا در مناطق کردنشین سوریه تهدیدی برای امنیت ملی ترکیه شده است بگونه‌ای که آنکارا این اقدامات را عدم پایبندی آمریکا به تعهداتش در قبال امنیت ترکیه می‌داند.به هر تقدیر می‌توان گفت که روابط میان ترکیه و غرب دورانی تنش آلود را سپری می‌کند در حالی که از یک سو مناسبات طرفین بسیار به هم تنیده است و از سوی دیگر هر کدام عقب‌نشینی در مقابل دیگری را برابر با امتیازدادن مجانی می‌دانند لذا برآنند تا از تمام ظرفیت‌های خود برای تحمیل خواسته‌های خود به طرف مقابل بهره گیرند. رویکردی که موجب می‌شود تنشها میان طرفین تا مدت‌ها ادامه داشته تا شرایط آینده معادلات جهانی ساختاری را به آنها تحمیل نماید.