ونزوئلا طی هفته‌های اخیر به دلیل تحرکات ضد دولتی وابسته به خارج و دخالت‌های آشکار برخی کشورهای منطقه در کنار آمریکا و اتحادیه اروپا و صهیونیست‌ها با شرایط بحرانی مواجه شده است. یکی از نکات قابل توجه در قبال تحولات این کشور مباحث مطرح شده از سوی موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپاست. اتحادیه اروپا با موحریت موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه، در زمینه دستگیری «خوان گوایدو» رهبر مخالفان ونزوئلا به دولت این کشور هشدار داد.
این اقدام موگرینی در حالی دخالت در امور داخلی یک کشور مستقل و عضو سازمان ملل است که در باب آن چند نکته قابل توجه است. نخست آنکه اروپا با سیاست تحریم به بحران ونزوئلا دامن می‌زند که واهی بودن ادعای اقدام برای حل بحران این کشور را نشان می دهد حق قانونی و مشروع نظام ونزوئلا برخورد با عوامل بحران و ناامنی است بویژه اینکه گوایدو با رویکرد به بیگانگان خیانت کار بودنش به ملتش آشکار است و اقدام اروپا عدم پذیرش این حق ونزوئلا است. بسیاری از ناظران سیاسی بر این عقده‌اند که اروپا با بحران‌سازی در ونزوئلا چشم به منابع نفت این کشور دارد که نوعی استعمار نو و غارت گری منابع این کشور است. دوم آنکه همراهی اروپا با آمریکا علیه ونزوئلا رسوایی این اتحادیه و نشانه ای بر عدم استقلال آن است اروپا با دخالت در امور ونزوئلا نشان می دهد که به بلوغ سیاسی نرسیده و قابل اعتماد نیست . در این میان همراهی اروپا با آمریکا ابهامات در باب صداقت اروپا در اجرای کانال مالی با ایران را بیشتر می‌سازد در این میان بسیاری بر این عقیده‌اند که غرب با دخالت در امور ونزوئلا رویه‌ای غلط را در آمریکای لاتین پایه گذاری می کند که پیش‌تر نمود آن را در آفریقا و غرب آسیا صورت داده که به بحران گسترده در لیبی و سوریه منجر شده است.
سوم آنکه برخی بر این عقیده‌اند که اروپا با همراهی با آمریکا در ونزوئلا به دنبال کاهش فشارهای آمریکا بر این اتحادیه در عرصه ناتو و اقتصاد است در حالی که این کوتاه آمدن زمینه ساز تشدید فشار آمریکا برای تسلیم سازی همه جانبه اروپاست. اروپا اگر به دنبال مقابله با آمریکاست در ونزوئلا نباید با آن همراهی کند اروپا با رویکرد علیه ونزوئلا اعتبار جهانی خود به عنوان بازیگری در جستجو صلح را زیر سوال می‌برد که قطعا به منزوی شدن این اتحادیه منجر می شود چهارم آنکه برخی دخالت ونزوئلا را برگرفته از بحران‌های اقتصادی داخل این کشورها می دانند. اروپا با بحران سازی در ونزوئلا به دنبال سرپوش نهادن بر بحران‌های داخلی در حوزه اقتصادی و نیز اختلافات شدید در میان اعضا است چنانکه امروز برگزیت و آینده روابط انگلیس و اروپا به یک بحران برای اتحادیه مبدل شده است. نکته بسیار مهم آنکه ادعای اروپا مبنی بر بشر دوستی در ونزوئلا در حالی که همین اروپایی ها در برابر سرکوب مردم بحرین، عربستان و کشتار مردم یمن سکوت کرده‌اند و یا در قبال فلسطین راه همسویی با اشغالگران را دارند، ادعایی واهی و یک رسوایی برای این اتحادیه است. اروپا هرگز نمی‌تواند ادعای ناجی بودن را سر دهد در حالی که خود زمینه ساز بحران در بسیاری از نقاط جهان بودهچنانکه پس از ۱۷ سال حضور در افغانستان در قالب ناتو نتوانسته‌ای ذره‌ای از بار مشکلات مردم این کشور بکاهد. 

^{نویسنده: قاسم غفوری}