پومپئو وزیر امور خارجه آمریکا در جدیدترین موضع گیری درباره کره شمالی از استمرار تحریم‌ها علیه این کشور گفته است. این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که آمریکا بارها ادعای مذاکره با این کشور را مطرح و حتی دیداری میان ترامپ و کیم جونگ اون رهبر کره شمالی برگزار شده است. حال این سوال مطرح می‌شود که چرا آمریکا همچنان به سیاست تحریم ادامه می‌دهد.؟
پاسخ به این پرسش را رفتارهای آمریکا در منطقه می‌توان مشاهده کرد. آمریکا در حالی به تحریم کره شمالی تاکید می کند که همزمان در نشست اسه آن از سرمایه‌گذاری ۳۰۰ میلیون دلاری در منطقه برای آنچه تامین امنیت متحدانش نامیده صحبت کرده است. نوع رفتارهای آمریکا نشان می‌دهد که این کشور به دنبال آن است تا خود را متحدی قابل اعتماد معرفی نماید لذا استمرار تحریم‌های کره شمالی را مولفه‌ای برای نشان دادن این تعهد به متحدان منطقه‌ای خود می‌داند.
نکته دیگر آنکه آمریکا به دنبال استمرار بحران در شرق آسیاست تا سیاست فروش تسلیحات در منطقه را اجرایی سازد. تحریم‌ها و اعمال فشارها علیه کره شمالی مولفه‌ای برای رسیدن به این اهداف است.
نکته مهم دیگری که باید در نظر داشت نوع رفتار آمریکا در قبال چین است. ترامپ بارها این جمله را مطرح کرده است که چین باید پاسخگوی رفتارهای خود در قبال این کشور باشد و نمی تواند از کره شمالی به عنوان مولفه‌ای برای فشار بر واشنگتن بهره گیرد. با توجه به وابستگی کره شمالی به چین می‌توان گفت که آمریکا تلاش دارد تا با تحریم‌های گسترده کره شمالی فشارها بر پکن را ادامه دهند تا این کشور را وادار به تسلیم شدن نماید.
نکته دیگر نوع رفتار آمریکا در قبال خود کره شمالی است. آمریکا در حالی از مذاکره با کره شمالی گفته که عملا دست برتر با پیونگ یانگ بوده و واشنگتن اجبارا به سمت مذاکره پیش رفته است این رویکرد برای آمریکا یک شکست بزرگ است لذا به دنبال تغییر این موازنه است. آمریکا در حالی از ادامه تحریم‌ها می گوید که محافل رسانه‌ای غربی نیز هر روز گزارش‌هایی از بحران اقتصادی در کره شمالی خبر می‌دهند. آمریکا با این ترفند می‌خواهد چنان القا سازد که رویکرد آتی کره شمالی از روی ضعف و ناتوانی است تا با این تصور تحریم‌ها علیه سایر کشورها را نیز توجیه نماید. به هر تقدیر رفتار آمریکا بیانگر این مهم است که این کشور همچنان در تصور قدرت برتر است و با این القاها می‌خواهد تا انزوای جهانی خود را پنهان و بحران‌ سازی‌های جهانی خود را امری مجاز برای تحقق امنیت جهانی معرفی نماید. 

^{نوبیسنده: علی تتماج}