از زمان انقلاب اسلامی جاده انقلاب پر بوده از راه‌زن‌هایی که برای به انحراف بردن انقلاب و انقلابیون تله‌گذاشتند و چاه کندند. این روزها این تله با کلید واژه محدودیت توان دفاعی جمهوری اسلامی و تکیه بر ایجاد انشقاق در جامعه در حال ادامه یافتن است. چیزی که اگر آنی غفلت سراغ‌مان آید و اسیر سیاسی بازی و برداشت‌های جناحی شویم معلوم نیست مسیرمان را چقدر با جاده مستقیم انقلاب انحراف اندازد. بر همین اساس با توضیح چرایی تلاش دشمن برای محدودیت دفاعی جمهوری اسلامی درباره ضرورت توجه به توان دفاعی گفته و در نهایت راهکاری برای پیروز بیرون آمدن از این میدان نبرد را بیان می‌کنیم.
احساس خطر دشمن
واقعیت ماجرا این است که بعد از هشت سال مقاومت و دفاع مشروع جمهوری اسلامی ایران در مقابل رژیم بعث و تجاوزات آشکار این رژیم و توان کشور انقلابی در پیشبرد اهداف صلح طلبانه و معرفی عراق به عنوان متجاوز، دشمن که در لوای عراق در تلاش برای نابودی انقلاب مردمی بود احساس خطر کرده و سعی داشت مانع از توسعه و پیشرفت صنعت دفاعی کشور شود.
در این مسیر به عناوین واهی و با سوء استفاده از مضامین حقوق بشری تحریمهای متعددی را بر صنعت دفاعی تحمیل کرد و به خیال خود می‌خواست مسیر افزایش توان دفاعی را سد کند. چیزی که در ادامه با رزمایشها و آزمایشهای موشکی در کشور خلاف آن به دشمنان ثابت شد و شکنندگی تحریمهای بی اثرش را بر صنعت دفاعی کشور به وضوح دید. بر همین اساس با شکست تحریمها در کاهش توان دفاعی دشمن فکر چاره افتاد و راهکار دیگری را مبتنی بر دو اصل پیگیری کرد. اول اجماع جهانی و دوم نفوذ در داخل و ایجاد شکاف در بین مردم بر سر توان دفاعی کشور.
کلید واژه شدن توان موشکی توسط دشمن
این روزها که بعد از کلید واژه شدن توان هسته‌ای کشورمان تعهدی به نام برنامه جامع اقدام مشترک شکل گرفته است بهانه جدیدی با کلید واژه جدید برای ما و از پیش تعیین شده برای دشمن بر سر زبانها افتاده و آن مذاکره بر سر توان دفاعی و قدرت موشکی جمهوری اسلامی ایران است.
این روزها می‌بینیم که با وجودی که سران اروپا به ظاهر از برجام حمایت می‌کنند اما در تلاشند تا تعهد دیگری را در خصوص ایجاد محدودیت دفاعی با ایران منعقد کنند، چیزی که بارها و به صراحت از سوی مسئولان داخلی و رهبر معظم انقلاب بر اجرایی نشدنش تاکید شده و بارها عنوان شده توان دفاعی جمهوری اسلامی قابل مذاکره نیست.
اما امروزه این توان موشکی و قدرت دفاعی کلید واژه مشترکی در صحبتهای سران امریکا و اروپا شده است تا با فضاسازی و القا به افکار عمومی جهان تلاشی عمیق در مسیر سد کردن توان دفاعی و قدرت موشکی ایران به وقع بپیوندد. هر چند که این کلیدواژه سازی همه حربه دشمن برای پیشبرد اهداف او نیست.
تلاش دشمنان برای ایجاد شکاف در جامعه
در کنار تاکیداتی که توسط سران کشورهای غربی بر اعلام نگرانی از توان موشکی جمهوری اسلامی صورت می‌گیرد فضایی در داخل کشور از سوی دشمنان القا می‌شود که مذاکره نکردن بر سر توان دفاعی و قدرت موشکی مانعی برای بهبود معیشت مردم و رونق اقتصادی شده است در واقع این حربه‌ای است تا وحدت مردمی و هماهنگی آنها را در دفاع از نیروهای مسلح که تا کنون با وجود فراز و نشیب‌هایی که برای منطقه ایجاد شده امنیت را به داخل کشور آورده اند، بشکند. و مردم را مقابل نیروهایی که از جان گذشته به برقراری امنیت و دور کردن تهدیدات تروریستی دشمنان مشغولند قرار دهد. گاهی در این بین هم تحریکات جناحی صورت می‌گیرد تا به نام کارهای جدیدی و نو تلاش برای محدودیت نیروهای مسلح تبلیغ شود! اینها با حربه کلیدواژه سازی در صورت هوشیار نبودن مردم و مسئولان می‌تواند در مدت زمانی اندک دشمن را به اهدافش برساند. اما اصلا چرا باید در مقابل توان دفاعی و موشکی حساس باشیم؟
تجربه تاریخی
اولین نکته‌ای که ما را به افزایش توان موشکی و دفاعیمان باید حساس کند مرور تجربیات تاریخی تلخ از ضعف دفاعی جمهوری اسلامی ایران است، تجربه تلخ تجاوز عراق و صدام به ایران با تصور نداشتن توان دفاعی یکی از کامل‌ترین تجاربی است که هنوز هم آثار این یورش و تجاوز وحشیانه در بین خانواده‌های جمهوری اسلامی قابل مشاهده است.
اما از این ماجرا گذشته تجربه تلخ اشغال انگلیس و روسیه در جنگ جهانی دوم به دلیل ضعف دفاعی کشور در کنار عهدنامه‌های ترکمنچای و گلستان به دلیل نداشتن توان مقابله از نمونه‌های بارز این تجربه تلخ تاریخی است که نداشتن توان دفاعی می‌تواند به تجاوز قدرت‌های جهانی بر کشورمان منجر شود. کشورهای دیگر در نظام بین‌الملل نیز از این قاعده مستثنی نیستند. می‌توان از لیبی نام برد که چگونه با نابودی موشک‌هایش مورد تهاجم واقع شد.
تاکید بنیانگذار و رهبر جمهوری اسلامی
به جز تجربه تاریخی تاکید بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبر معظم انقلاب هم در افزایش توان دفاعی تاکیدات مهمی است که باید جدی گرفته شود. امام خمینی(ره) در سخنرانی در جمع ائمه جمعه و جماعات استانهای خراسان، باختران، که۲۱ خرداد ۱۳۶۲ انجام شد با تکیه بر اینکه «سستی در دفاع جایز نیست» فرمودند:« ما تا همان مسائلی که در اول جنگ گفتیم، تا آن مسائل تحقق پیدا نکند، ما در دفاع خودمان سر جای خودمان ایستاده‌ایم.اگر چنانچه ما از این مسائل غفلت کنیم یا اینکه بعض از منحرفین و منافقین بین مردم بیفتند و بگویند که خوب جنگ، او می‌گوید جنگ را تمام کنیم، شما هم قبول کنید، و بخواهند مردم را سست بکنند، بدانید که اسلام در خطر کفر است. اگر چنانچه امروز ما یک کلمه عقب‌نشینی کنیم، اگر ملت ما یک قدم سستی به خودش راه بدهد و عقب‌نشینی کند، نوامیسش، اموالش، جانهای جوانهایش همه‌اش به باد خواهند رفت.باید با قدرت به پیش برویم و با قدرت با همه کسانی که به ما می‌خواهند تجاوز و تعدی کنند مبارزه کنیم. و زندگی آبرومند نداشتن و زندگی زیر بار بودن، هزار مرتبه از اینکه انسان بمیرد، مردن بر او شرف دارد.»
همچنین مقام معظم رهبری بارها فرمودند که «قدرت ایران قابل مذاکره نیست» و در دیدار با نخبگان که اخیرا برگزار شد فرموده‌اند: «ملّتی که از لحاظ سیاسی وابسته است، مجبور است توسری‌خوری را برای خودش بپذیرد؛ توسری‌خور خواهد شد... دشمن ما از اقتدار ما، از حرکت ما... بشدّت عصبانی است... دشمن هرجور که بتواند، از دور و نزدیک، وضع کشور را دقیقاً مورد مراقبت قرار داده و از افزایش اقتدار کشور بشدت نگران است... اینها سالهای متمادی صاحب این کشور بودند و همه چیز این کشور زیر دست اینها بوده، [امّا] انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی این را از اینها گرفته... علاوه‌ی بر این، با وجود خصومت‌ورزی آمریکا، قدرتمند شده‌ایم... این در دنیا خیلی چیز مهمّی است که ملّتها ببینند بدون قرار گرفتن زیر سایه‌ی قدرتها هم یک ملّت ممکن است رشد کند و حرکت کند.دشمن، با اقتدار جمهوری اسلامی مخالف است؛ هرچه عنصر و مایه‌ی قدرت در جمهوری اسلامی است، دشمن با آن مخالف است. ما باید علی‌رغم دشمن، سعی کنیم عناصر قدرت را در داخل جمهوری اسلامی افزایش بدهیم. کی همان علم است ... یکی قدرت دفاعی است؛ همین مسئله‌ی موشک‌ها و این حرف‌هایی که سروصدا می‌کنند، باید روزبه‌روز این قدرت دفاعی افزایش پیدا کند، و البتّه می‌کند؛ به کوری چشمشان، روزبه‌روز هم افزایش پیدا خواهد کرد ... سوّم قدرت اقتصادی است ... قدرت اقتصادی هم با وابستگی به این و آن حاصل نمی‌شود... من با سرمایه‌گذاری‌های خارجی‌ها در کشور موافقم... منتها تکیه‌ی اقتصاد کشور نباید به ستونی باشد که ممکن است با نعره‌ی مثلاً یک ترامپی بلرزد... آن ستون مورد اعتماد در اقتصاد کشور بایستی مربوط به درون کشور و داخل کشور باشد.»
وحدتی عاقلانه
در چنین شرایطی سوال مهم این است که باید چه کرد؟! وقتی از هر طرف مورد خصومت دشمن قرار داری و حتی دشمن برای انشقاق داخلی هم نقشه دارد چه چیزی می‌تواند راهکار اساسی برای بیرون رفتن از این ورطه تلقی شود؟!
آنچه می‌توان در پاسخ به این پرسش عنوان کرد توجه به این مطلب است که ما در داخل و خارج از کشور بر اساس مسئولیت و شرایط مان راه‌هایی برای جلوگیری از این حربه دشمن داریم. مردم عادی وظیفه خطیر وحدت و اجازه ندادن به دشمن برای فریب و به حاشیه راندن آنها که قدرت اصلی انقلاب اسلامی محسوب می‌شوند را دارا هستند. در کنار این مسئولان باید تلاش بسزایی در بیان نظرات در چارچوب منافع ملی به جای تامین منافع حزبی و جناحی داشته و همچنین به این امر توجه کنند که هر اقدام خلاف منافع ملی را کنار بگذارند. رسانه‌ها نیز نقش به‌سزایی در روشنگری و رونمایی از حربه‌های متفاوت دشمن و ایجاد وحدت بین مردم و مسئولان را دارا هستند. و البته همه این افراد مسئول و مردم عادی و حزبها باید گوش به فرمان رهبری در تصمیم گیری‌های بزرگ و گذشتن از پیچ تاریخی باشند.
نویسنده: مائده شیرپور
دریافت صفحه با کد QR