?>?> سیاست روز - دعوای خانواده وزنه برداری به اوج رسید - نسخه قابل چاپ

کد QR مطلبدریافت صفحه با کد QR

دعوای خانواده وزنه برداری به اوج رسید

30 فروردين 1392 ساعت 21:45


بی شک حسین رضازاده و فدراسیونش در طول سه سال اخیر در کسب نتایج مطلوب بسیار موفق بوده‌اند.
وزنه برداران ایرانی در سه سال اخیر از رده نوجوانان گرفته تا بزرگسالان، از رقابتهای آسیایی گرفته تا بازیهای المپیک، همیشه نتایج کم نظیری را بدست آورده اند تا این فدراسیون از موفق ترین فدراسیونها شود. با این وجود، این گروه موفق گویا این بار زودتر از آنچه به نظر می رسید دچار مشکل شده و روز به روز بر عمق این مشکلات اضافه می شود.
مشکلاتی که حسین رضازاده را به عنوان رئیس فدراسیون وزنه برداری در بوته آزمایشی سخت قرار داده است. در این روزهای حساس هر تصمیم اشتباه و از روی احساس، نتایج جبران ناپذیری را به بار خواهد آورد. همانگونه که در فدراسیون تکواندو تجربه شد.
از اوایل زمستان سال گذشته بود که برخی انتقادها (البته به صورت خفیف) از المپیکی های وزنه برداری به گوش می رسید. محور انتقادها نیز در این رابطه بود که چرا آنها تمرینهایشان را از سر نمی گیرند و به صورت تلویحی اعلام می شد که پشتشان باد خورده است! این صحبتها چندان جدی نبود، چرا که دو – سه نفر آنها مصدوم بودند و سایرین نیز کماکان تمرین می کردند. با این وجود، پس از رقابتهای قهرمانی ایران و دعوت از ۱۲ وزنه بردار در نیمه اسفند ماه، مشخص شد که جای پنج وزنه بردار از شش المپیکی ایران در اردوی تیم ملی خالی است. از میان المپیکی ها تنها سعید محمدپور به اردو دعوت شده بود. اگرچه این اردو قرار بود دو هفته به طول انجامد و چندان دعوت نشدن وزنه برداران المپیکی مهم نبود، ولی از همین نوع دعوت مشخص شد که کادر فنی قصد دارد تلنگری به وزنه برداران بزند.
شاید در آن زمان، قصد فدراسیون وزنه برداری، تلنگر به ستاره هایش بود، اما گویا مشکل چیز دیگری است و این بار این قهرمانان بودند که در گوشه و کنار اعلام می کردند تا برطرف نشدن برخی مشکلات قصد حضور در اردوی تیم ملی را ندارند.
در آن روزها که اردوی تیم ملی در اهواز برگزار می شد، حتی این وزنه برداران معترض قصد برگزاری نشست با بزرگان ورزش کشور را داشتند، اما به هرحال این شرایط مهیا نشد تا اینکه بار دیگر پس از تعطیلات نوروز، ۱۶ وزنه بردار به دور دوم اردوهای تیم ملی دعوت شدند و این بار نیز نامی از پنج المپیکی نبود. مسئولان کادر فنی اعلام می کردند این پنج وزنه بردار آمادگی لازم برای حضور در اردوی تیم ملی را ندارند،
اما وزنه برداران اعلام می کردند که قصه چیز دیگری است. آنها یکصدا می گفتند که از رفتارهای سرمربی تیم ملی خسته شده اند و دیگر تحمل رفتار توهین آمیز را ندارند. البته گویا در این میان موضوع دیگری نیز مزیدی بر علت شده بود. برخی وزنه برداران که در نظرسنجی بهترین مربی سال ۱۳۹۱، محمد بنا را به عنوان بهترین مربی سال انتخاب کرده بودند، گویا زمینه های غضب بیشتر سرمربی تیم ملی را فراهم کرده بودند. این شرایط رفته رفته جو وزنه برداری را ملتهب می کرد.
یکی – دو روز از پایان تعطیلات نوروز گذشته بود که مسئولان تیم ملی ایران آماده حضور در رقابتهای نوجوانان جهان در ازبکستان می شدند.
بهداد سلیمی و سرمربی تیم ملی در گفت و گو با یکی از خبرگزاری ها وجود هرگونه اختلاف را تکذیب کردند، اما دو روز پس از این گفت و گوها، بهداد سلیمی به عنوان نخستین وزنه بردار در گفت و گو با ایسنا پرده از اختلافهای عمقی اش با سرمربی تیم ملی برداشت.
اختلافهای او و سایر وزنه برداران به قدری بود که در سخنان خود به کمتر از تعویض سرمربی تیم ملی قانع نمی شدند و توصیه های دوستانه برای رسانه ای نشدن ماجرا نیز چندان کارساز نبود، چراکه گویا آنها تصمیم خود را گرفته بودند. در این میان حتی سعید محمدپور به عنوان تنها دعوت شده به اردوی تیم ملی نیز از اخلاق بد سرمربی تیم ملی انتقاد کرد. این انتقادها در شرایطی رخ می داد که تیم ملی و کادر فنی ایران در ازبکستان قرار داشتند.
دعوای غیرمنتظره مقابل چشمان مردم
کمتر کسی باور می کرد که قویترین مرد جهان و سرمربی تیمهای ملی در یک برنامه تلویزیونی رو در روی هم قرار گیرند و بی محابا به یکدیگر بتازند.
چهارشنبه شب و در یکی از ساعات پربیننده سیمای جمهوری اسلامی، سلیمی و باقری در یک برنامه زنده شبکه یک رو در روی هم قرار گرفتند و تا آنجا که توانستند از شرمندگی هم در آمدند. بحث آنها به گونه ای بود که حتی اجازه سخن گفتن به مجری برنامه نیز داده نمی شد.
در پایان بحث، سلیمی به نمایندگی از جمع وزنه برداران درخواست تغییرات در راس مربیگری تیم ملی وزنه برداری را داد. با این وجود در پایان این بحث به نسبت طولانی، مسئله ناراحت کننده، التهابهای جدیدی بود که در این رشته ایجاد شده و با این برنامه تلویزیونی این اختلافها عمق بیشتری نیز پیدا کرد.
پس از این درگیری لفظی، هر فردی بنا بر دیدگاه خود به این موضوع نگاه کرد و حقی را از طرفی به طرف دیگر می داد، اما نکته بسیار حائز اهمیت این است که دوطرف ماجرا با جملات غیر قابل دفاعشان، بار دیگر نگرش عمومی منفی را نسبت به این ورزش به بار آورده اند. این گفت و گو به لحاظ اخلاقی به هیچ وجه قابل دفاع نبود.
حسین رضازاده در طول چند سال اخیر با حفظ اصول و رعایت برخی موازین توانسته ورزشی که روزی به گل نشسته بود را امروز به یکی از موفق ترین ورزشهای کشور بدل کند.
او بخوبی از همه ابزارها برای موفقیت استفاده کرده و امروز اگرچه مجموعه عریض و طویلی ندارد و انتقادهایی به آن وارد است، اما با این حال در کسب نتیجه که هدف غایی هر فدراسیون است موفق بوده است.
رضازاده اگرچه تجربه اینگونه رفتارها را در زمانی که خود ورزشکار بوده دارد، اما شاید این نخستین تجربه جدی او در زمینه ورزشکار سالاری باشد. قهرمان دو دوره المپیک خود روزی داعیه دار بسیاری از ورزشکار سالاری ها بود و اینک خود میراث دار این پدیده نه چندان دلپسند شده است.
شعار اینکه چند وزنه بردار جدید جای این نسل طلایی را خواهد گرفت، چندان منصفانه نیست و خود رضازاده نیز می داند رسیدن به این شعار بسیار سخت خواهد بود.


کد مطلب: 80787

آدرس مطلب :
https://www.siasatrooz.ir/fa/report/80787/دعوای-خانواده-وزنه-برداری-اوج-رسید

سیاست روز
  https://www.siasatrooz.ir