?>?> خواب خرگوشی برج مراقبت | سیاست روز
يکشنبه ۲۸ آبان ۱۳۹۶ - ۲۰:۲۹
کد مطلب : 101885
سیاست روز بدعهدی در تحویل هواپیماهای ایرباس را بررسی می‌کند؛

خواب خرگوشی برج مراقبت

خواب خرگوشی برج مراقبت

داستان بدعهدی‌ها ادامه دارد و گویی متولیان و تصمیم‌گیران اقتصادی کشور نمی‌خواهند بپذیرند که چه کلاه گشادی بر سرمان رفته است. کلاه گشادی که ما را تا پای میز مذاکره با آمریکایی‌ها کشاند و آنها را به این باور رساند که امضا کردن برجام می‌تواند تعهدی محکم را برای ایران و سایر کشورهای درگیر به ارمغان بیاورد غافل از آنکه نه تنها تعهدی را به بار نیاورد بلکه با گذشت قریب به ۲ سال هنوز هم در تحقق حق و حقوق‌های ایران که در مفاد این توافقات گنجانده بودند ابهام وجود دارد.
رفع تحریم‌های بانکی؛ فراهم شدن انتقال بین بانکی و برقراری ارتباط بین‌المللی میان بانک‌های ایرانی و خارجی و همچنین میسر شدن ورود برخی کالاهای داروهای مورد نیاز بیماران و تسهیل تجارت میان شرکت‌های ایرانی و خارجی و نیز اجازه خرید و ورود هواپیماهای ایرباس و... از جمله مواردی بود که مقرر شده بود با امضای برجام و پذیرفتن برخی موارد از سوی ایران درخصوص مسایل هسته‌ای کشور عملیاتی شود و دست‌اندرکاران این مساله با علم به بدعهدی کشورهایی همچون آمریکا تن به امضای آن دادند اما گذر زمان آن هم در طولانی‌مدت که در کوتاه‌ترین زمان ممکن نشان داد که نه این کشورها و نه متولیان آنها و نه حتی شرکت‌هایی که تحت نظارت آنها فعالیت می‌کنند ابایی از بدعهدی ندارند و هرکجا که منافع بیشتری برای آنها داشته باشد، به آن سو حرکت می‌کنند حتی اگر به قیمت زیر پا گذاشتن قوانین مشتری‌مداری و اصول حرفه‌ای تجارت باشد.
داستان ورود هواپیمای ایرباس۳۲۰ A از جمله مواردی است که به خوبی پرده از بدعهدی این کشورها و شرکت‌های تحت نظارتشان برداشته اما اینکه چرا متولیان ما؛ این مساله را باور ندارند سوالی است که امید می‌رود به زودی پاسخ آن را بیابیم.

شرح ماوقع
داستان از آنجا شروع شد که پرورش مدیرعامل سابق هواپیمایی کشور در مراسم ورود ۴ فروند ای‌تی‌آر ۷۲- ۶۰۰ از فرانسه به فرودگاه مهرآباد، اعلام کرد که تا پایان سال ۲۰۱۷ (یعنی در حدود یک ماه دیگر)؛ ۴ فروند ایرباس ۳۲۰ A وارد ناوگان هوایی کشور می‌شود اما در شرایطی که تنها یک ماه به پایان وعده وی باقی مانده اخبار و گزارشاتی منتشر شده مبنی بر اینکه ایرباس تصمیم گرفته در پایان خط تولید محصولات خود، رجیستر هواپیماهای ۳۲۰ A سفارش داده شده از سوی ایران را به شرکت‌های هواپیمایی دیگری تغییر دهد.
گفته می‌شود این مهم در راستای ناتوانی ایران در تأمین فاینانسور برای خرید هواپیماهای برجامی رخ داده به این ترتیب که ایرباس نیز از چند شرکت هواپیمایی دیگر دنیا برای فروش هواپیماهای ۳۲۰ A بازاریابی کرده و گویا هواپیماهایی که برای به فروش به ایران کاندید کرده بود را به تازگی کشورهای دیگری فروخته است. براساس این اخبار شرکت‌های ایر آسیا (مالزی)، ایر ایندیا (هند)، اویانا برازیل (برزیل) و سعودی عربین ایرلاینز (عربستان) از جمله خریداران ایرباس‌های ۳۲۰ A ایران هستند که به دلیل عدم تأمین مالی آنها، شرکت فرانسوی ایرباس، رجیسترهای شرکت‌های هواپیمایی غیرایرانی را بر روی بدنه هواپیماها ثبت کرده است.

تناقضات پی‌درپی
البته این اتفاق در حالی رخ داده که فرهاد پرورش، مدیرعامل سابق هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران و رئیس فعلی هیئت مدیره هما در ۲۷ اردیبهشت‌ماه امسال در حاشیه مراسم ورود ۴ فروند هواپیمای ‌ای‌تی‌آر ۷۲ ۶۰۰ طی یک نشست خبری گفته بود: ایرباس براساس قرارداد تا پایان سال ۲۰۱۷ قرار است ۴ فروند ایرباس ۳۲۰ A را علاوه بر ۲ فروند ۳۲۱ که بهمن سال ۹۵ و یک فروند ۳۲۰ که در فروردین سال‌جاری تحویل داده بود، به ایران‌ایر واگذار کند. وی همچنین از واگذاری ۵ فروند ایرباس ۳۲۱ و ۴ فروند هواپیمای ۳۲۰ تا پایان سال ۲۰۱۸ خبر داده بود.
به سخن دیگر بنابر اظهارات فرهاد پرورش، شرکت ایرباس طبق قرارداد باید تا پایان سال ۲۰۱۷ (پایان آذرماه امسال) ۴ فروند ایرباس ۳۲۰ A و تا پایان سال ۲۰۱۸(پایان آذرماه ۹۷) ۵ فروند ایرباس ۳۲۱ و ۴ فروند هواپیمای ۳۲۰ را به شرکت هواپیمایی هما تحویل دهد. البته همراستا با وی نیز فخریه‌کاشان قائم‌مقام وزیر راه نیز بارها اعلام کرد که زمان تحویل هواپیماها، طبق زمان‌بندی مندرج در قرارداد انجام خواهد شد و تا پایان آذرماه امسال (پایان ۲۰۱۷) ۴ فروند ایرباس ۳۲۰ A به هما تحویل داده خواهد شد.
نکته قابل تامل‌تر آن است که مدیرعامل سابق هواپیمایی کشور در همان زمان مدعی شد ایران برای خرید ۷ فروند هواپیمای برجامی و ۲ فروند ای‌تی‌آر که در مهرماه به آنها افزوده شد؛ به طور تمام نقدی و از محل منابع صندوق توسعه ملی از شرکت‌های هواپیماسازی ایرباس و ای‌تی‌آر خریداری کرده و قرار شده تا با تعیین فاینانسور، مابه‌التفاوت نقدی و اقساطی این هواپیماهای وارد شده به کشور، به عنوان پیش‌پرداخت برای خرید تعدادی از هواپیماهای بعدی در نظر گرفته شود.
آنچه از شواهد امر بر می‌آید این اقدام شرکت‌های همچون بوئینگ در عدم تحویل ایرباس و فروش آن به سایر کشورها نه تنها به مساله عدم وجود فایننسور که به ترس آنها از تهدیدهای پوشالی ترامپ باز می‌گردد که منجر به آن شده تا راه دیگری در پیش بگیرند که بتواند همچنان خوش‌خدمتی خود را به کشورهایی همچون آمریکا نشان دهند.
براساس گزارشاتی که در این راستا منتشر شده با این اتفاقات و با در نظر گرفتن این مساله که بسیاری از بانک‌ها، مؤسسات اعتباری و شرکت‌های واسطه‌گر در فاینانس، به دلیل سخرانی جنجالی اخیر ترامپ درخصوص عدم پایبندی ایران به برجام و تقاضایش از کنگره برای ورود به این قضیه، حاضر به ورود به موضوع تضمین و تأمین مبلغ فاینانس برای خرید ایرباس‌های مذکور در قرارداد با ایران نیستند چراکه در حال حاضر مجلس نمایندگان آمریکا طرح منع فروش بوئینگ به ایران را تصویب و آن را برای تصویب در سنا به این مجلس فرستاده و در صورتی که این طرح در مجلس سنا نیز به تصویب برسد، برای اجرا و قطعی شدن نیاز به امضای رئیس‌جمهور این کشور دارد که احتمال تأیید آن از سوی ترامپ با توجه به سخنرانی‌ها و مواضع تندش در زمینه پاره کردن برجام، بسیار بالاست.

عمق فاجعه
این مساله به خوبی نشان می‌دهد که متولیان هواپیمایی و وزارت راه و شهرسازی در این مسیر با چه مشکلاتی روبه‌رو هستند مشکلاتی که یک سر آن به بدعهدی دنباله‌دار این کشورها و شرکت‌های تحت امرشان باز می‌گردد و سر دیگر آن به پول‌های از پیش پرداخته شده در این مورد که احتمال دسترسی به آنها بیش از حد بعید است.
عدم دسترسی و بر باد رفتن این منابع به یک طرف اما اینکه کارشناسان برآورد کردند که با این حجم پول نقدی که بابت خرید ۹ فروند هواپیمای قبلی به ایرباس و ای‌تی‌آر پرداخت شده و قابل بازگشت هم نیست می‌توانستیم بیش از ۳ برابر همین تعداد هواپیمای نو و تازه نفس با عمر کمتر از ۵ سال خریداری کنیم به نوعی عمق فاجعه است چراکه این نوع خرید‌ها نه فاینانسور می‌خواست و نه اجازه کشوری مانند آمریکا و علاوه بر تامین نیاز داخل می‌توانست عین اقتدار و سربلندی کشور را حفظ کند.
البته نکته قابل توجه تر آن است که متولیان می‌توانستند به جای تکیه کردن بر متولیان بدعهدی مانند آمریکا و اروپا از مولفه‌های جایگزینی مانند روسیه و یا حتی سایر کشورهایی که توانایی حضور در این عرصه را دارند بهره بگیرند تا دیگر با همچین مشکلاتی مواجه نمی‌شدند.
حال با این وجود؛ سوال اساسی که امید می‌رود سکانداران وزارت راه و شهرسازی از جمله وزیر بین‌المللی آن پاسخ دهند این است که برای حل این مشکل که بارها آن را از معدود دستاوردهای دولت در دوره پسابرجام عنوان کرده‌اند؛ چه راهکاری پیش‌رو دارند و چطور این شکست را توجیه می‌کنند؟ یا به قولی تکلیف در برابر چنین شکست بزرگی چیست؟
آیا همچون برج مراقبتی که در خواب خرگوشی به سر می‌برند باز هم با دادن وعده‌ای دورتر پاسخ به این سوالات را به زمان دیگری موکول می‌کنند و یا اینکه اشتباهات خود را مبنی بر بدعهدی و خصمانه بودن نوع نگاه غربی و آمریکا را پذیرفته و تلاش خواهند کرد تا راه درست و منطقی در پیش بگیرند تا علاوه بر حفظ عزت نفس و اقتدار ایران؛ بتواند بخشی از مشکلات این چنینی را حل کنند.

https://siasatrooz.ir/vdcaa6n6m49nwa1.k5k4.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی