سياست روز آنلاين ؛ بسیاری از دختران جوان اتیوپی، برای فرار از فقر، راهی "دوبی" می شوند تا به عنوان مستخدمه در خانه های افراد مرفه کار کنند، اما اکثر آنان در شرایطی گرفتار می شوند که تا مرز بردگی پیش می رود.
به گفته پتر شرایبر، گزارشگر با سابقه تلویزیون کانال یک آلمان در آفریقا، علت رفتن این دختران به امیرنشین‌های عربی این است که در اتیوپی حقوق ماهانه آن ها برابر 8 یورو و در دبی 80 یورو است. عامل تعیین‌کننده دیگر، اجبار ازدواج دختران اتیوپی در سنین 14 تا 15 سالگی است که باعث می‌شود آنها فرار را بر قرار ترجیح دهند، چرا که در مناطق سنتی روستایی مجرد بودن برای یک دختر ننگ به شمار می آید.
وی افزود که در روزنامه‌های اتیوپی گزارش‌هایی درباره دخترانی که در دبی مورد آزار و تجاوز قرار گرفته و حتي وادار به خودکشی می‌شوند تا ارگان‌هایشان در معرض فروش گذاشته شود، منتشر می گردد، اما به زحمت می‌توان این مقالات را روشنگری نامید. دولت اتیوپی هم در واقع اقدامی جدی علیه تجارت انسان انجام نمی‌دهد. حواله ماهانه پول از دبی، برای دهها هزار خانواده مهم ترین محل درآمد است و دولت هم به همین علت اقدامی نمی‌کند.
گزارشگر آلمانی، با اشاره به سنت برده‌داری در کشورهای عربی، افزود که دلارهای نفتی باعث شده که مردم این شیخ نشین احساس خود برتر بینی نسبت به غیر عرب داشته باشند.
کارگران مرد در دبی بیشتر از هند، پاکستان و بنگلادش هستند و زنان مستخدمه عمدتا ً از اتیوپی و فیلیپین.
