سخنی با وزیر پاراگلایدر سوار!

شرایط اقتصادی بر مردم فشار وارد می‌کند، آستانه تحمل مردم کاهش یافته و باعث شده تا برخوردها و تنش‌های اجتماعی افزایش یابد.
پیشامد کنونی طبیعی به نظر می‌رسد، هر جامعه‌ای اگر با وضعیت اقتصادی موجود دست به گریبان بود اوضاع و شرایط اجتماعی آن نیز به هم می‌ریخت. جامعه نیازمند آرامش روحی روانی است، افکار عمومی از یک سو تحت فشار محدودیت‌های ویروس کرونا و نگرانی از ابتلای به آن هستند، از سوی دیگر وضعیت اقتصادی کشور آنها را به هم ریخته است. جامعه نیازمند آرامش است، حتی اگر اوضاع اقتصادی کشور بهبود هم نیابد، ایجاد آرامش با دوری از کارهایی که باعث واکنش و عصبیت جامعه می‌شود باید در دستور کار مسئولین قرار گیرد. برخی رفتارها و سخنان مسئولین باعث آزرده خاطری مردم است. داستان ملکه فرانسه «ماری انتوانت» که به همراه ندیمه و آرایشگرش مشغول آماده شدن بود را شنیده‌ یا خوانده‌اید.صدای اعتراض مردم به گوش ماری انتوانت رسید و او با تعجب پرسید انها چه میخواهند گفتند نان میخواهند ملکه گفت چه مشکلی است!؟ اگر نان ندارند کیک بخورند! فیلمی از پرواز یکی از وزرای دولت تدبیر و امید پخش شده که او با پاراگلایدر در خوانسار پرواز کرده و در واقع به تفریح و سرگرمی خود پرداخته است. نفس قضیه و ماجرا مشکلی ندارد هر کسی حق دارد تفریح کند و سرگرمی سالم داشته باشد.
وزرا و همه مسئولین هم از این حق مستثنی نیستند به ویژه آن وزرایی که تلاش بیشتری برای آسایش و آرامش مردم می‌کنند در این زمینه حق بیشتری دارند. اما تفریحات لاکچری و پر هزینه آن هم در شرایطی که مردم تحت فشار هستند بد سلیقگی کامل است. آقای جهرمی وزیر ارتباطات فیلم پرواز خود با پاراگلایدر را در فضای مجازی منتشر کرده و این فیلم واکنش‌های منفی به همراه داشته است. طبیعی است که واکنش‌ها به این تفریح وزیر منفی باشد.اما می‌بینند وزیر ارتباطات برای تفریح و پرواز با پاراگلایدار به خوانسار رفته و سرگرم ترشح آدرنالین خود است! واکنش‌ها و نظراتی که مردم برای فیلم پرواز آقای وزیر نوشته‌اند، انتقادی و گلایه آمیز است. مردم توقع ندارند که در شرایط حاکم بر کشور وزیر دولت تدبیر و امید با بی خیالی تمام به سفر برود، با گلایدر پرواز کند و فیلم آن را هم با افتخار منتشر کند. جوانان زیادی بیکارند، که حتی توان تشکیل خانواده هم به خاطر شرایط موجود از آنها سلب شده است. رفتارهایی مانند رفتار آقای جهرمی در سطح جامعه بازتاب و بازخورد منفی دارد، که البته تبعات آن در جامعه با رفتارهای هنجارشکنانه دیده خواهد شد. 

^{نویسنده: سیاوش کاویانی}