مهدي رجبي:
سازمان خصوصي سازي درحالي طبق مصوبه هيئت واگذاري پيش ازظهر ديروز اقدام به عرضه هزار سهم باشگاه راه‌آهن به ارزش پايه 5 ميليارد و 900 ميليون تومان در فرابورس كرد كه واگذاري اولين باشگاه فوتبال كشور و خصوصي سازي آن به دليل عدم وجود مشتري ناكام ماند.
چنين اتفاقي در نخستين گام ورود باشگاه هاي فوتبال به ساختار خصوصي سازي، قطعا خيلي از مجهولات را براي بسياري از مديران ما حل مي كند.
در شرايطي كه باشگاه راه آهن قصد داشت به عنوان اولين باشگاه دولتي وارد فرابورس شود و سهامش را به مشتري بفروشد، اتفاقي افتاد كه شايد قابل پيش بيني هم بود.
در فوتبالي كه مديريت بر مبناي هزينه انجام مي شود و باشگاه هاي ما جز زياندهي و بدهكاري، دستاورد ديگري ندارند، طبيعي است كه سرمايه گذار براي خريد چنين باشگاه هايي دستش را در جيبش نكند و از خير ورود به فوتبال بگذرد.
حالا فرض كنيد استقلال و پرسپوليس هم وارد چنين چرخه اي شوند. فكر مي كنيد چقدر در اين راه موفق خواهند بود؟ شايد وضعيت آنها كمي بهتر باشد و مثل راه آهن نباشند كه يك مشتري هم نداشت، اما قطعا سرمايه گذار، روي اين تيم ها هم حساب باز نمي كند. مگر آنكه مثل خيلي از مديران دولتي قبلي تنها به دنبال كسب شهرت باشد و به اين اميد سهام اين دو باشگاه را خريداري كند كه عكسش را بر جلد نشريات ببيند.
اين شايد تنها برد آدم هايي باشد كه بخواهند سهام تيم هاي پرطرفدار را بخرند و در قبال آن بايد در خيلي از موارد بازنده باشند.
فوتبال ما با اين ساختار و تشكيلات نمي تواند مشتري هايي دست به نقد داشته باشد تا بتوانند گرهي از مشكلاتشان را باز كنند. مگر آنكه سرمايه گذاران اهداف ديگري را دنبال كنند.
