سالروز بمباران وحشیانه سردشت است، دوباره به روزهایی برمی‌گردیم که رژیم بعث با کمک حامیان غربی و امریکایی خود بمباران سیاهی را در سردشت آغاز کرد که هزاران زن و بچه و غیرنظامی را شهید کرد. البته شاید آنهایی که در دم شهید شدند خوشبخت‌ترین قربانیان بمباران سردشت بودند.
آنهایی که مانده‌اند هنوز بعد از گذشت سه دهه هر روز در وجوشان بمباران شیمیایی صورت می‌گیرد و به جز تحمل غمی که برای از دست دادن عزیزانشان می‌خورند و صحنه‌های فجیعی که از بمباران وحشیانه دیده‌اند، باید آثار شیمیایی که سراسر وجودشان را گرفته، تحمل کنند. آنهایی که از سردشت زنده برگشتند، زندگی برایشان در همان بمبارانی که جهان ندید به پایان رسید هر چند که هنوز مهر باطل شد به شناسنامه‌هایشان نخورده است.
سردشت با شدیدترین سلاح شیمیایی زمان خود مورد هجوم واقع شد اما آنقدر در اتنشار عکس‌ها و تصاویر دلخراش کوتاهی شد، آنقدر چشم‌های زیادی روی جنایات در سردشت بسته شد که هنوز هم که هنوز است این جنایات با نام‌های دیگری تکرار می‌شود، یکبار علیه ساکنان غزه، یکبار علیه روهینگیا و گاهی در یمن، سوریه و عراق!
سال‌ها از قساوت آدم‌هایی که تصمیم گرفتند خوی انسانی خود را کنار گذاشته و در آنی سردشت را بُکشند گذشته است اما روح وحشی آنها در کالبد دیگرانی حلول کرده که هنوز با سلاح‌های شیمیایی و گلوله‌های سربی و هسته‌ای آدم می‌کشند و در پیش چشم جهانیان به دیگران تهمت کشتار می‌زنند.
سردشت تمام شد اما باید تلاش کرد که اوضاع راخین، الحدیده، دمشق، غزه، کابل، کرانه باختری، تدمر، موصل، الانبار، صعده و... سر و سامان بگیرد. باید تلاش کرد تا سلاح‌های شیمیایی از دست کشورهایی که خوی کشورگشایی دارند و در قرن بیست و یکم همچنان مانند دوران جاهلیت به کشورگشایی مشغول هستند دور بماند، باید از رژیم اشغالگر قدس خلع سلاح شیمیایی و هسته‌ای را شروع کرد و افکار عمومی را برای بازخواست از جانیان مطلع کرد.
لازم است که خون کودکان و بی‌گناهان سردشت گریبان خونخواران بین‌المللی را بگیرد اما این خونخواهی و مطالبه‌گری بی‌شک با با روشنگری‌هایی که رسانه‌ها و مسئولین صورت می‌دهند قابل پیگیری و بازخواست خواهد بود.
باید تلاش کنیم که سردشت دیگری در جهان متولد نشود، نباید بگذاریم که گناه قتل‌عام دیگر کشورها هم به گردن کمکاری ما در معرفی جانیان بین‌المللی بیفتد.
مسئولیم تا به مردمی که مقاومت را پیشه کرده‌اند و نمی‌خواهند شهرهایشان را که مورد تجاوز بیگانگان و زیاده‌خواهی خونخواران بین‌المللی قرار گرفته است، طبق آرمان‌های انقلاب که در قانون اساسی ذکر شده حمایت کنیم و نگذاریم در بی‌خبری محض مورد تهاجم شیمیایی و سلاح‌های کشتار جنگی قرار بگیرند.
مسئولیم و باید هر کدام از ما جایگاه‌مان را برای تکرار نشدن فاجعه انسانی سردشت پیدا کرده و براساس وظیفه‌ای که به گردن می‌‌گیریم تلاش کنیم تا سردشت دوباره‌ای از دل زیاده‌خواهی متولد نشود. باید براساس همان مسئولیت، مردم مقاومت‌پیشه را به جهانیان نشان دهیم، قطعا مردم جهان از رفتار متولیان و دولتمردانشان در قبال کشتار بی‌گناهان حمایت نخواهند کرد، مانند مردم عراق که بارها و بارها در طول جنگ تحمیلی ثابت کردند سیاستی همسان با صدام متجاوز ندارند. مردم عراق بودند که با مقاومت درباره خواسته نامشروع صدام باعث شدند که یک کشور برای نخستین‌بار از سلاح شیمیایی علیه مردم خود استفاده کند! و فاجعه حلبچه رخ داد، مقاومت مردم عراق در قبال صدام بود که باعث شد چندین بمب بدون ضامن انفجار، بر شهر تهران فرو ریزد، پس می‌شود با آگاهی دادن به مردمی که متولیشان دست به وحشی‌گری و یاغی‌گری زده است مانعی برای ادامه کشتار جمعی ایجاد کرد و از مردم خواست با مطالبه‌گری و کارشکنی در قبال نسل‌کشی مسئولانشان بایستند.
سردشت می‌تواند فصل مشترکی برای پیوند مقاومتی‌ها، صلح‌طلبان واقعی، وجدان‌های بیدار بین‌المللی به وجود آورد و مانعی باشد بر علیه دیکتاتورها و کاسبان سلاح که جیبشان با کشتار مردم و جنگ‌افروزی پر می‌شود.
نویسنده: سوشیانت آسمانی
