فتنه ۸۸ آنقدر مهم است که حتی پیشنهاد آشتی ملی هم نمی‌تواند برای آنهایی که در این فتنه نقش داشته‌اند راهگشا باشد و این راهگشا نبودن دلایل قاطعی دارد.
هنگامی که در سال ۸۸ و در بحبوحه انتخابات ریاست جمهوری، شکست نامزدهای اصلاح‌طلب انتخابات با دروغ بزرگ تقلب همراه شد، همه چیز از سوی آنها علنی و برهنه بیان شد.
نامزد شکست خورده انتخابات سال ۱۳۸۸ پشت تریبون و در مقابل خبرنگاران داخلی و خارجی قرار گرفت و پیش از آن که نتایج رسمی انتخابات از سوی وزارت کشور اعلام شود، خود را پیروز قاطع رقابت انتخاباتی اعلام کرد.
اصلاح‌طلبان در آن زمان به همین بسنده نکردند، بلکه پس از اعلام رسمی و قانونی نتایج انتخابات ریاست جمهوری، شکست خود را نپذیرفته و تقلب در انتخابات را پیش کشیدند، ادعای تقلب باعث شد تا اتفاقات پس از انتخابات رخ دهد که با فتنه عجین گشت.
هواداران نامزدهای شکست خورده با تحریک سران خود که به دخالت بیگانگان هم انجامید، آشوب و اغتشاش را در کشور دامن زدند، همه اقدامات آنها علنی و آشکارا انجام می‌شد، بیانیه‌ها، اعتراضات غیرقانونی، دعوت از هواداران خود به حضور در خیابان‌ها و تظاهرات، آشوب و خرابکاری، خسارت به اموال عمومی و بیت‌المال، حمله به مأمورین، ضرب وشتم مردم و از همه مهمتر و دردناکتر، هتک حرمت عاشورا و عزاداران آن، همه این اتفاقات در کف خیابان افتاد و از این صحنه‌های دلخراش فیلم‌های بسیاری برداشته و در شبکه‌های گوناگون پخش شد، حتی تصاویری منتشر شد که قلب واقعیت بود تا فتنه گران مظلوم نمایی کنند. بیانیه‌های سران فتنه در سطح گسترده و از شبکه‌های گوناگون پخش می‌شد، شاه کلید همه بیانیه‌ها و اظهارنظرات اصلاح‌طلبان و سران فتنه تقلب در انتخابات ریاست جمهوری بود. موج سنگینی از سوی دشمنان خارجی علیه ایران آغاز شد. آمریکا، اسرائیل و کشورهای اروپایی در این مقطع بیشتر از گذشته دست به کار شدند.
تحریم‌های گسترده و بسیار سنگین آمریکا و اروپا علیه ایران در جریان فتنه ۸۸ شکل گرفت، تحریم‌هایی که خود آنها از تعبیر «کمرشکن» استفاده کردند. تحریم‌ها آنقدر سخت و سنگین بود که جبهه دشمن تصور می‌کرد کار انقلاب اسلامی با این تحریم‌ها و فتنه‌ای که آغاز شد، تمام است.
اکنون پس از گذشت بیش از ۶ سال از فتنه ۸۸، تلاش‌های بسیاری از سوی برخی شخصیت‌ها انجام شد تا موضوع فتنه و حصر سران آن فیصله پیدا کند، اما آیا اقدامات زمان فتنه با آن همه هزینه‌های داخلی و خارجی را می‌توان نادیده گرفت و به سادگی از آن گذشت و بسیار سهل و آسان فراموش کرد و آشتی ملی را پیگیری نمود؟
نکته جالب در طرح موضوع آشتی ملی این است که اصلاح‌طلبان خود آن را مطرح می‌کنند و اصرار هم دارند که اکنون زمان آشتی ملی است! در حالی که آنها برای اهداف سیاسی خود چنین پیشنهادی را مطرح می‌کنند، اما آن غرور و تکبر سیاسی که در وجود آنها است اجازه نمی‌دهد به خاطر اشتباهات، اتهامات و جرایمی که در جریان فتنه ۸۸ تا بهمن ۸۹ مرتکب شدند، عذرخواهی کنند جبران مافات و مجازات شوند. چرا آن زمان که آشوب و اغتشاش را به پا کردند همه اقدامات آنها آشکار، رسانه‌‌ای و در انظار عمومی مطرح می‌شد، اما اکنون حتی حاضر نیستند علنی از کرده خود ابراز پشیمانی کنند.
توقع آنها، یعنی اصلاح‌طلبان و فتنه‌گران، توقع بسیار زیاد و البته نابجایی است، آنها طلب گذشت و فراموش کردن از نظام اسلامی دارند، در حالی که خود حاضر به عذرخواهی هم نیستند.
کشور اکنون با مسائل و مشکلات زیادی روبرو است، یقیناً موضوع حصر خانگی فتنه‌گران و نامزدهای شکست خورده اصلاح‌طلبان در انتخابات ۸۸ نه اولویت نظام است و نه اولویت مردم. مسائل اقتصادی، اکنون به خاطر توافق هسته‌ای، تحریم‌های اقتصادی، باز نشدن قفل تحریم‌ها پس از برجام، بیکاری، فساد اقتصادی، تولید و هر آنچه که در حوزه اقتصاد می‌گنجد، پاشنه آشیل است. باید ظرفیت دولت و دیگر قوا و دستگاه‌ها برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور تقویت شود، موضوع آشتی ملی هم، همچون تهدید نظامی یک موضوع فرعی فریبنده است تا از اصل دور بمانیم.
روز گذشته حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب، پس از آن که رسانه‌های داخلی و حتی خارجی به موضوع آشتی ملی پرداختند که در این میان برخی مخالف طرح آشتی ملی و برخی دیگر موافق بودند، اظهارنظر کردند که فصل الختام و خطاب است.
ایشان در دیدار مردم آذربایجان فرمودند، «مگر مردم با هم قهر هستند که بخواهند آشتی کنند؟ قهری وجود ندارد، البته مردم ما با کسانی که در سال ۸۸ به روز عاشورای حسینی اهانت کردند و با قساوت و لودگی و بی‌حیایی، جوان بسیجی را در خیابان لخت کردند و کتک زدند، قهر هستند و با آنها آشتی هم نمی‌کنند.»
حتماً فیلم آتش زدن یک موتورسوار به دست اراذل و اوباش و فتنه گرانی که در فتنه ۸۸ دست به این کار پلید و جنایتکارانه زدند، دیده‌اید، آیا می‌توان با عوامل و آمرین چنین اقداماتی آشتی کرد؟
نظام اسلامی در جریان فتنه و آشوب ۸۸ از خود سعه صدر و شکیبایی بسیاری به خرج داد و به همین خاطر هم مظلوم است. این مظلومیت که همراه با ظلم ستیزی است،با پشتوانه معنوی و دینی مردمی، باعث اقتدار و تداوم انقلاب اسلامی گشته، آنگاه فتنه‌گران حتی زحمت یک قبول تقصیر را به خود نمی‌دهند.
نه به آن فتنه، آشوب و اغتشاش که هزینه‌های بسیاری را به مردم و کشور تحمیل کرد و در اندیشه براندازی بود و نه به این آشتی ملی ساده! عذرخواهی رسمی و علنی کمترین کاری است که باید از سوی عاملان و آمران فتنه انجام شود.
