اقتصاد شهری بر مبنای تقاطع جغرافیا و اقتصاد تعریف می شود ،اقتصاد به بررسی انتخاب های افراد با توجه به منابع کمیاب می پردازد.
شهر و شهرنشینی در ایران اگرچه سابقه تاریخی زیادی دارد، ولی طی دهه های اخیر در ابعاد کمی و کیفی خود تحوالت بی سابقه ای را تجربه کرده است.امروزه در کنار عوامل سنتی، نیروهای جدیدی به سازمانده اقتصاد شهری و تحول نظام شبكه شهری کشور می پردازند.جغرافیدان ها با پاسخ به این پرسش که فعالیت های مختلف در کجاها شكل می گیرند، به مطالعه نحوه استقرار اشیاء در فضا می پردازند.اقتصاد شهری، اقتصاد و جغرافیا را به یكدیگر پیوند داده و به بررسی انتخاب های جغرافیایی یا مكانی خانوارهای حداکثرکننده مطلوبیت و بنگاه های حداکثرکننده سود می پردازد.به علاوه اقتصاد شهری، ناکارآمدی های انتخاب های مكانی را تشخیص داده و سیاست های عمومی جایگزین جهت گسترش انتخاب های کارآ را مورد بررسی قرار می دهد.ایفای نقش مناسب شهرداری ها در اقتصاد و مدیریت بهینه شهری نیازمند دسترسی به اطلاعات آماری مناسب است و از طرف دیگر به دلیل در دسترس نبودن اطلاعات منسجم از وضعیت اقتصادی مناطق شهری وشهرداری ها،نمی توان انتظار داشت برنامه ریزی در این خصوص در حد مطلوب انجام شود.در ایران برداشت مدیران از اقتصاد شهری عموما امور و حقوق مالیه شهرداری است ، اما این اقتصاد شهری نیست ،تامین مالی بخش بسیار کوچكی از اقتصاد شهری است.
شهرداری ها باید بتوانند سیاست های اقتصادی شهری راتدوین کنند. امروزه با گسترش شهرها و با توجه به پیشرفت سریع علوم و تكنولوژی در جهان امروزی و تحوالت روزافزون اقتصادی و اجتماعی، درك و شناخت موضوعات اقتصاد شهری بیش از پیش ضرورت می یابد.مسائلی نظیر رشد و توسعه شهرها، حمل و نقل، مسكن، حاشیه نشینی و مهاجرت، اشتغال و بیكاری، رفاه اقتصادی، استفاده مناسب تر از امكانات اقتصادی، مشکلات زیست محیطی و آلودگی های صوتی ، تجارت جهانی و... همگی به نوعی در قالب مفاهیم اقتصاد شهری معنا پیدا می کنند.
نویسنده: دکتر محمود آصفی
