شگفت آور است. آنهایی که اصرار زیادی بر مذاکره هسته‌ای و رسیدن به برجام داشتند، اکنون نیز هر کاری میکنند تا اف.ای.تی.اف در ایران تصویب شود.
یادمان و یادتان هست که برای رسیدن به برجام چه وعده‌هایی که داده نشد، روزنامه‌ها ورسانه‌های حامی مذاکره با آمریکا و توافق هسته‌ای هر روز از مزایا و منافع برجام تیتر میزدند و مسئولینی که در مذکره هسته‌ای و توافق نقش اصلی و اساسی داشتند، باد به غبغب می‌انداختند و درباره آن با احترام سخن میگفتند که مبادا ترک بردارد جام برجام! اما از همان ابتدای توافق آن سبو بشکسته بود و آن پیمانه ریخته بود.
رسانه‌های حامی برجام با تیتر درشت می‌نوشتند زیان توافق نکردن روزی ۱۵۰ میلیون دلار است!!!
گزارش‌های اغراق آمیز و فریبنده همراه با سخنانی که از منابع موثق منتشر می‌شد، توقعات را در جامعه بالا برد، تا آنجا که بسیاری از مردم تصور می‌کردند دلار به زیر هزار تومان هم می‌رسد.
آنچه که هنوز و همچنان در اذهان باقی است آن اصرار و تأکید موافقان مذاکره و توافق هسته‌ای است، اصرار عجیبی از سوی آنها برای رسیدن به برجام وجود داشت. به گونه‌ای که حتی شاید شک بر انگیز هم بود، شک نه به آنها بلکه شک در میان مخالفان چرا که آنقر با اطمینان درباره نتایج و دستاوردهای برجام سخن گفته می‌شد که باعث آن شک می‌گردید.
اما خوشبختانه مخالفان و منتقدین هیچگاه پیش‌بینی‌های خود را غلط ندانستند و بر روی اعتقاد خود ایستادند.
اما پس از آن که دستاوردهای اقتصادی برجام از دسترس دور شد، برای ان دستاورد سازی انجام شد، دستاوردهایی که واقعی نبود.
پس از شکست در مرحله دستاورد اقتصادی، گفته شد که برجام سایه جنگ را از سر کشور دور کرد، در باره بارها ننوشته ایم، اما اکنون یک سیاستی از سوی اعضای تیم هسته‌ای در پیش گرفته شده است که آن نیز نمیتواند کارساز باشد.
آمریکا از برجام خارج شد و به واقع این توافق را از بین برد، اگر می‌بینیم که دیگر کشورها همچنان انگلیس، فرانسه و آلمان خود را پایبند به آن نشان می‌دهد، برای وقت گذرانی است، آنها نیز از همان ابتدا برجام را اجرا نکرده بودند، که اگر اجرا کرده بودند اکنون نباید بهانه میتراشیدند برای این که کانال مالی با ایران ایجاد کنند.
اکنون هیچ یک از کشورهای اروپایی تن به ایجاد کانال مالی با ایران برای برقرار کانال مالی نمی دهد در صورتی که در این ماجرا سه کشور اصلی اروپایی(انگلیس، فرانسه و آلمان نقش اصلی را دارند و اگر قرار برادامه برجام است آنها باید تصمیمات لازم را بگیرند و خود این کانال مالی را ایجاد گنند.
اما تاکنون اروپا یا نخواسته یا نمیتواند چنین کانال مالی ایجاد کند تا بتواند بخش کمی از برجام را اجرا کند. اروپا حتی اعلام کرده که زمانی هم نمیتوان برای آن تعیین کند تا بر اساس آن وعده بدهد!
اما دولت مشغول چه کاری است؟ در حالی که زمان میگذرد و این به زیان ایران است.
از برخی مسئولین نکاتی شنیده میشود که تازگی دارد، چون این مسائلی که به تازگی مطرح میشود نه در مذاکرات هسته‌ای پیگیری شده و نه در متن برجام وجود دارد.
عباس عراقچی معاون ظریف وزیر امور خارجه در نشستی گفته است که «اروپا نباید فراموش کند برجام قبل از این که توافقی اقتصادی باشد توافقی امنیتی است و با امنیت اروپا سروکار دارد.»
کمال خرازی رئیس شورای راهبردی روابط خارجی نیز گفته است؛ « اروپا در همسایگی غرب آسیاست و امنیت اروپا با امنیت در این منطقه ارتباط مستقیمی دارد. باید به خاطر داشت که حفظ برجام در امنیت منطقه و اروپا تاثیرگذار است.»
تنها هدفی که از مذاکرات هسته‌ای با آمریکا و ۱+۵ مطرح بود، بحث برچیده شدن تحریم‌های اقتصادی بود که دولت کنونی آن را به یک مطالبه عمومی تبدیل کرد.
با چنین سیاست هایی نمیتوان اروپا را وادار به اجرا و یا حتی ماندن در برجام کرد، کشور به یک عقلانیت شجاع سیاسی - انقلابی نیاز دارد تا بتواند تصمیم قاطع خود را در قبال بدعهدی‌های آمریکا و اروپا بگیرد.
و اکنون نیز بر سر پیوستن به اف‌ای تی با لطایف الحیلی سعی دارند تا دستگاههای ذیربط و افکار عمومی را به سوی موافقت با پیوستن به این سازمان که چهار زیر مجموعه زیانبار برای جمهوری اسلامی ایران دارد سوق دهند.
حتی با اظهار نظراتی که از مسئول نظام اسلامی بعید است، سعی میکنند تا بار فشار را از سوی بیرون افزایش دهند.
برخی نیز در حمایت از آن اظهار نظرات، زمان بیان را آن درست می‌دانند و می‌گویند؛ «چین و روسیه هم منتظر تصویب اف.ای.تی.اف در ایران هستند مواضع ظریف درباره پولشویی کاملاً درست و در زمان خود بوده است.»
با وجود چنین دیدگاه‌هایی نمیتوان انتظار داشت که مشکلات کشور حل شود چرا که مرحله به مرحله داشته‌ها به باد می‌رود و چشمها همچنان برای حل مشکلات به دست خارجی است.
نویسنده: سیاوش کاویانی
