سرانجام پس از ماه‌ها کشمکش و تقابل‌های سیاسی و کشمکش‌های خیابانی، سرانجام بایدن به عنوان پیروز انتخابات آمریکا معرفی و مراسم تحلیف وی در فضایی کاملا امنیتی برگزار شد. فضایی امنیتی که برای نخستین بار مراسم تحلیف با حضور ۲۵ هزار نیروی نظامی برگزار شد چنانکه گویی واشنگتن پایتخت آمریکا به پادگان نظامی مبدل شده بود. بایدن در حالی ریاست جمهوری‌اش را آغاز کرده است که نگاهی به رفتارهای وی نشان می‌دهد که او به دنبال اجرای سیاست قدرت هوشمند در در عرصه داخلی و خارجی است. حال سوال این است که قدرت هوشمند چیست؟ بر اساس تعاریف صورت گرفته قدرتی که تکیه بر نظامی گری و رفتارهای چکشی داشته باشد قدرت سخت گفته می شود. در همین حال به رویکرد سیاسی که با چاشنی‌های اقتصادی و رابزتی همراه است در قالب قدرت نرم عنوان می شود. قدرت هوشمند که از دوران اوباما بیشتر بر سر زبان‌ها افتاده است برگرفته از ترکیبی از قدرت نرم و سخت است بگونه‌ای که همزمان ابزار نظامی و سیاسی با هم به کار گرفته می شود. نگاهی به کارنامه بایدن و البته دموکرات‌ها نشان می‌دهد که آنها قدرت هوشمند را برای داخل و خارج آمریکا به کار گرفته اند که محور آن را یک جانبه گرایی و قدرت انحصاری آنها تشکیل می‌دهد. هر چند که اعتراض‌ها به ساختار حاکم بر آمریکا و اعتراض حامیان ترامپ امری انکار ناپذیر است اما رفتار بایدن و دموکرات‌ها دارای نکته‌ای قابل توجه است و آن اینکه آنها از یک سو از قدرت نظامی برای سرکوب معترضان استفاده می کنند در حالی که دموکراسی آمریکایی ادعای شنیدن مخالف و لزوم تقسیم قدرت با آنها را سر می‌دهد. در حوزه سیاسی نیز در کنگره برای حذف کامل ترامپ و حتی جمهوریخواهان اقدام می شود که طرح استیضاح ترامپ و مخالفت دموکرات ها با تقسیم قدرت در سنا نمودی از آن است. در عرصه جهانی نیز رفتارهای بایدن قابل توجه است. حضور نمایندگان تایوان به عنوان تهدید چین و نماینده گوایدو مخالف مادورو رئیس جمهور ونزوئلا در مراسم تحلیف بایدن سندی بر سیاست فشار یا همان قدرت سخت است در حالی که در حوزه سیاسی، آمریکا ادعای مذاکره با این کشورها را سر می‌دهد. در همین حال آمریکا در حالی از تغییر رفتار در خاورمیانه می گوید که حملات تروریستی اخیر در عراق را می‌توان قدرت سخت آمریکا برای بالابردن قدرت چانه زنی‌اش در عراق و منطقه دانست. به هر تقدیر سیاست‌های دموکرات ها و بایدن نشان می دهد که آنها به دنبال بهره گیری از قدرت هوشمند در قالبی دیکتاتوری هستند که هدف نهایی آن انحصار قدرت در داخل و یک جانبه گرایی آمریکا در جهان است هر چند در ظاهر از اجماع سازی و تعامل با جهان می گویند.
نویسنده: علی تتماج
