بر اساس یک گزارش جدید، فقط میزان بسیار کمی از نیازهای مالی پناهجویان روهینگیایی تامین شده است و این اقلیت مسلمان همچنان با مشکلاتی مواجه است.
نتایج یک تحقیق که اخیراً انجام شده است نشان میدهد فقط ۳۴ درصد منابع مالی که روهینگیاییهای آواره به آن نیاز دارند تاکنون جمعآوری شده است. ۱.۲ میلیون روهینگیایی با شرایط بسیار دشواری مواجه شدهاند و ۴۳۴ میلیون دلار برای رسیدگی به مشکلات آنها لازم است. با اینکه فعالان حقوق بشر به طور بیست و چهار ساعته در حال کمکرسانی به این مردم هستند، هنوز هم مشکلات زیادی باقی مانده و آنها به کمک مالی نیاز دارند.
گروه همکاری ISCG پس از گذشت ۱۰۰ روز از هجوم پناهجویان به بنگلادش گزارشی را درباره شرایط آنها منتشر کرده است. در حال حاضر ۸۳۰ هزار پناهجوی روهینگیایی در بازار کوکس اقامت دارند که ۶۲۵ هزار نفر از آنها از ۲۵ اوت از طریق مرز وارد بنگلادش شدهاند. این آوارهها در ۱۰ اردوگاه مختلف زندگی میکنند و جوامع بنگلادشی میزبان آنها هستند. یکی از این اردوگاهها با سرعت بسیار زیادی در حال رشد است و رکورد جهانی را شکسته است. افراد در این اردوگاه در کنار هم و بدون فاصله زندگی میکنند و به خدمات اولیه مانند توالت یا مرکز بهداشتی دسترسی ندارند. این گزارش نظارتی شرایط رسیدگی به مهاجران را از ۲۵ اوت تا ۳۱ اکتبر بررسی کرده است. در حال حاضر فقط به نیمی از ۱.۲ میلیون پناهجوی نیازمند، کمکرسانی شده است. در این گزارش به چالشها و کمبودهای باقی مانده نیز اشاره شده است. خطر شیوع بیماری خیلی زیاد است و امکان دارد توفان و بارانهای سنگینی رخ دهد. زمین کافی برای ایجاد شرایط بهتر برای اقامت ۸۳۰ هزار روهینگیایی ساکن در بازار کوکس وجود ندارد. گزارش مذکور نیازهای پناهجویان را که در ماههای آینده در اولویت هستند، اعلام کرد. این موارد شامل بهبود تغذیه، پیشگیری و مدیریت شیوع بیماریها و برنامهریزی مناسب برای اردوگاههای جدید هستند.
ارتش میانمار در ۲۵ اوت موج جدیدی از حملات را علیه مسلمانان روهینگیا آغاز کرد و کشتار مردم و آتشسوزی روستاها را به حدی افزایش داد که سازمان ملل متحد این اقدامات را پاکسازی قومی توصیف کرد. در پی این جنایات، مردم روهینگیا آواره شدند و به کشور همسایه یعنی بنگلادش فرار کردند. اکنون گروههای حقوق بشری در مرز دو کشور که تبدیل به محل اقامت پناهجویان شده جمع شدهاند تا به آنها کمک کنند اما نیازهایشان بسیار زیاد است و هنوز تلاشها به جایی نرسیده است.
«آنگ سان سو چی» رهبر حزب حاکم میانمار، که برنده جایزه صلح نوبل است مقابل این جنایات سکوت کرده است و واکنش او انتقاد جهانی را در پی داشته است. بنگلادش خواستار برگزاری نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل و بحث در خصوص بحران روهینگیا شد. براساس گزارش «نیوکرالا»، این اطلاعیه با حمایت ۳۳ کشور از ۴۷ کشور عضو شورای حقوق بشر سازمان ملل و همچنین ۴۰ کشور دیگر مواجه شد.
این اقدام پیرامون امضای توافقنامه دوطرفه «شیخ حسینه» نخستوزیر بنگلادش با میانمار در مورد بازگشت مسلمانان روهینگیا، صورت گرفت.طبق گزارش روزنامه «داکاتریبون»، اخیرا بنگلادش اطلاعیهای را به شورای حقوق بشر سازمان ملل ارسال کرده است. گفتنی است؛ بنگلادش قصد دارد تا در مورد وضعیت حقوق بشر سایر اقلیتهایی که در ایالت راخین میانمار زندگی میکنند، با اعضای شورای حقوق بشر مذاکره کند. ارتش میانمار دور جدید خشونت علیه ساکنان مسلمان استان راخین را به بهانه جست وجوی عوامل حمله چندی پیش افراد مسلح به شماری از نظامیان ارتش میانمار آغاز کرده است. ساکنان استان راخین ازسال ۲۰۱۲ آماج حملات گسترده تندورهای بودایی قرار دارند و براثر این حملات دستکم ۶۵۰ نفر کشته وصدها هزار نفر دیگر نیز آواره ویا مجبوربه زندگی در اردوگاههای این استان شدهاند. دولت میانمار حقوق شهروندی مسلمانان روهینگیا که در استان راخین زندگی میکنند را به رسمیت نمیشناسد و آنها را مهاجران غیرقانونی میداند که از کشورهای اطراف از جمله بنگلادش به این کشور وارد شدهاند. وجود چنین رویکردی در بین مقامات رسمی میانمار سبب شده تا خشونت بوداییان علیه مسلمانان در این کشور افزایش پیدا کند. به ویژه آنکه گزارشهایی وجود دارند که نشان میدهند دولت میانمار در تلاش است تا ترکیب جمعیتی استان راخین را به ضرر مسلمانان روهینگیا تغییر دهد.
این سیاستهای تغییر در ترکیب جمعیتی و خشونتها علیه مسلمانان در میانمار در حالی پیگیری شده است که دولت این کشور که پس از انتخابات پارلمانی نوامبر سال ۲۰۱۵ روی کار آمده است، مدعی گسترش دموکراسی و برقراری عدالت است. جبهه ملی برای دموکراسی به رهبری آنگ سان سوچی که پیروز انتخابات شد و دولت میانمار را تشکیل داد، وعده داد به حقوق و مطالبات مسلمانان روهینگیایی رسیدگی کند. این در حالی است که نه تنها آن وعدهها محقق نشد، بلکه خشونت علیه مسلمانان در میانمار همچنان ادامه یافته است.
در این شرایط این پرسش مطرح است که چرا سوچی که در حال حاضر قدرت را در میانمار در اختیار دارد، مقابل خشونت ارتش این کشور علیه مسلمانان روهینگیایی سکوت کرده است؟