دوشنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۸ - ۲۱:۳۲
کد مطلب : 113216

از این پس به جای «آنلاین» «آیلاند» بگوییم

به احترام معلمی که به معنای واقعی «آنلاین» است...

دنیای مجازی بی نهایت ما، نشان داده که می تواند بی نهایت کوچک هم باشد. شاید بتوانیم با تمسخر دیگران، از طریق صفر و یک های دنیای مجازی، مشتی Follower و Like در کاسه خود جمع کنیم.
بحرانی که جوامع امروز با آن دست و پنجه نرم می کنند این است که تعداد Follower و Like و تعداد بازدید از صفحه های کاربری، ارزش های حقیقی و انسانی را نشانه گرفته و به تعبیر مجازی، آنها را Dislike کرده است! امروز سرگرمی روز و شب عده ای در فضای مجازی و حتی فضای حقیقی، تمسخر و شوخی با افراد جامعه شده و متأسفانه به یک روند عادی هم تبدیل شده است.
هر تصویری را بارگذاری می کنیم و هر صدایی را پخش می کنیم.با هر چیزی، با هر کسی و از هر طریقی می خواهیم مثلاً خود را شاد نگه داریم و اندکی تأمل نمی کنیم که ممکن است این شبه شادی ها، برای خود و یا دیگران، اندوهی در پی داشته باشد. برایمان مهم نیست که چه می گوییم؟ قلب کسی را می شکنیم یا نه؟ حرمت افراد را زیر پا می گذاریم یا نه؟ به کودکان و نوجوانان رحم می کنیم یا نه؟ انسانیت را زیر پا می گذاریم یا نه؟ و ... خلاصه مهم، قهقهه کردن شده است.
دنیای مجازی بی نهایت ما، نشان داده که می تواند بی نهایت کوچک هم باشد. شاید بتوانیم با تمسخر دیگران، از طریق صفر و یک های دنیای مجازی، مشتی follower و like در کاسه خود جمع کنیم، اما قطعاً در دنیای حقیقی، صفر و یک های حاصل از آن، تعریف دیگری دارند و نمره مردودی محسوب می شوند.
این را با توجه به ماجرای معلمی که نزدیک به نیم قرن از عمر شریف خود را در شغل معلمی سپری کرده می گویم. همان که فقط به دلیل تلفظ ناصحیح یک کلمه خارجی - که احتمالاً بارها در سطح جامعه مانند آن را دیده ایم و شاید خودمان هم دچار آن شده ایم - از گزند فضای مجازی در امان نماند.
من «آنلاین» بودن را در لابه لای کانال ها و گروه های شبکه های اجتماعی و یا در تلفظ کردن چند حرف از یک زبان بیگانه نمی بینم، بلکه در زحمت های نزدیک به نیم قرن یک معلم در فضای حقیقی می بینم که مردمان سرزمینم را با دمیدن روح علم زنده و برخط نگه داشته و دانشمند و انسان فرهیخته تحویل جامعه داده است. مگر غیر از این است که امثال او به گردن تک تک ما حق دارند؟ بنابراین ما حاضریم که از این پس به جای واژه «آنلاین» بگوییم: «آیلاند»؛ و چه خوب می شد که فرهنگستان زبان و ادب فارسی هم برای اینکه احترام و ادب به پیشکسوتان این سرزمین در هر لباس و جایگاهی که هستند، هیچ وقت از یادمان نرود، به جای واژه «برخط»، واژه «آیلاند» را به عنوان معادل کلمه انگلیسی «آنلاین» به رسمیت بشناسد.
سخن بر سر پس و پیش کردن چند حرف نیست، بلکه سخن این است که این واژه نمادی باشد تا آیندگان از رهگذر همین قصه، گمان نکنند که اگر چند کلمه را توانستند درست ادا کنند، دلیل بر این می شود که علامه دهر هستند و گمان نکنند که راه و رسم زندگی را می دانند. همچنین برای ما «آیلاند» گفتن یک معلم با تجربه و متعهد، هزار برابر زیباتر و دلنشین تر از بی تدبیری و کم کاری مسئولینی است که در فضای مجازی، «آنلاین»، اما در فضای حقیقی «آفلاین» هستند. عده ای هم که معلم دوست داشتنی ما را تمسخر می کنند، ممکن است برای لحظه ای در فضای مجازی «آنلاین» باشند، اما قطعاً در دنیای ادب و احترام، «آفلاین» هستند. 

نویسنده: رضا صفری

https://siasatrooz.ir/vdcb8fb80rhb85p.uiur.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی