يكسال گذشت. درست ۳۶۵ روز از حماسه خرداد ۹۲ گذشت و حالا رئيسدولت يازدهم، اولين سالگرد پيروزياش را نيز جشن گرفت. به سلامتي مبارك باشد. امروز را هم ميتوان جشن گرفت. هرچند همه خواستههاي رئيسجمهور (به شكل دقيق) برآورده و عملي نشد. هرچند هنوز بيكاري، تحريم، تورم و... ادامه دارد. اما به هرحال جشنها برگزار ميشود.
ايرادي وارد نيست. اصلا تا آخر اين هفته را نيز ميتوان به بهانههاي مختلف نامگذاري كرد و هر روز را نيز، نامي درخور نهاد. اما حال مردم ما با جشنها و سخنرانيها خوش نميشود. نشاط عمومي با برگزاري جشني كه عدهاي خاص در آن حضور مييابند و به تعريف و تمجيد ميپردازند، حاصل نميشود.
آقاي سخنگو از ارائه گزارش به مردم در سالروز انتخابات گفته بود، اما آيا تعبير يكي از همان ميهمانان ويژه جشن «این همه آمدند زدند و رقصیدند و رفتند» باعث نشاط جامعه شد؟ گزارشي به مردم داده شد؟
بگذريم. عليرغم برخي شعارها، آنچه در عمل بود، نقض سخنان گذشته بود، اما از امروز چه؟ باز هم بايد همه كاسهها و كوزهها را از بلندي قدرت بر سر دولت گذشته شكست؟ از امروز هم ميشود با كنايه، سخن گفت و با بازي با كلمات، «بعضي مردم» را هدف گرفت؟ آيا زمان كار جهادي فرا نرسيده است. حماسه اقتصادي سال گذشته را كه در صندوقچه فراموشي گذاشتيم. حالا چه؟ حالا هم مشكل اقتصاد را با آمار و تورم نقطه به نقطه حل ميكنيم و فرهنگ را هم بيخيال شويم چون ما نبايد از شلاق استفاده كنيم؟ چون اهالي فرهنگ خودشان بلدند خودشان را ارشاد كنند؟ چون نيازي به گشت ارشاد نداريم... عزم ملي هم كه حتما فقط براي زمانهاي خاص لازم است و بعد از آن ديگر نيازي نيست! مديريت جهادي هم كه تعبير زيبايي است اما...
آقايان دولت. حالا وقت عمل شماست. حالا ديگر نميتوانيد بگوييد پارسال دولت قبل... چون حالا يكسال است كه عنان كار در اختيار شماست و هرگونه كه خواستهايد راندهايد. حالا وقت چشاندن طعم خوش اميد بر مردمي است كه شعار تدبير شما راي دادند يا ندادند. از امروز مردم ديگر به شعارها دل خوش نميكنند. آنها مردان عملي ميخواهند كه بيش از يكسال گذشته دست بجنبانند و براي زندگي بهتر مردم كاري جدي و اساسي انجام دادند. حالا شماييد و تدبيرتان براي جاري كردن اميد در رگهاي جامعهمان. بسمالله...