یکی از اعضای ارشد جماعت اخوانالمسلمین مصر اخیرا اعلام کرد در پارلمان جدید این کشور قراردارد کمپ دیوید مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت و برخی از بندهای این قرارداد تغییر خواهد یافت. کمال هلباوی تاکید کرد این تغییر با هدف آن است که بندها و مواد عادلانهای در این قرارداد گنجانده شود. وی با اشاره به این نکته که زمان انعقاد این قرارداد در سال ۱۹۷۶، مصر تحت فشار قرار داشت، گفت: مردم خواهان این هستند قراردادی که تحت فشار به امضا رسیده است تغییر پیدا کند و از آنجا که پارلمان جدید، نماینده ملت مصر است ضرورت دارد که حداقل تغییرات در قرارداد کمپ دیوید بوجود بیاورد تا قراردادی مقبول برای ملت مصر و فلسطین باشد.
واقعیت این است که کشور مصر مهمترین کشور در مبارزه ضدصهیونیستی مردم منطقه محسوب میشود و اهمیت آن از تمامی کشورهای همسایه فلسطین، بیشتر است. دقیقا به خاطر همین اهمیت داشتن این کشور بود که آمریکا برای حمایت از اسرائیل، جریان حاکم بر قاهره را تحت فشار قرار داد تا به مصالحه با تلآویو برسد و قرارداد کمپدیوید را با رژیم اشغالگر قدس امضا کند. در واقع کیسینجر به عنوان یک سیاستمدار، صاحبنظر و کارشناس برجسته آمریکایی بر این اعتقاد بود که اعراب، بدون مصر نمیتوانند بجنگند و بدون سوریه نمیتوانند صلح کنند. دقیقا به همین دلیل است که آمریکا برای ایجاد تضمین برای امنیت اسرائیل، سعی کرد با مصالحه کمپدیوید، مصر را از جرگه دولتهای ضداسرائیلی خارج کند و همین ماجرا منجر به این شد که از سال ۱۹۷۳ به بعد تاکنون، هیچ جنگ جدی و یکپارچه میان اعراب و اسرائیل در نگرفت زیرا هیچ دولت دیگر عربی با توجه به نبودن مصر، حاضر به پذیرش ریسک جنگ با اسرائیل نبوده است.
در طی این سالها، مصر با سیاستمدارانی مانند انور سادات یا حسنی مبارک، در مسیر تثبیت جایگاه و موقعیت رژیم اشغالگر قدس گام برمیداشت و همین امر، یکی از دلایل مهم نارضایتی مردم از حکومت مصر بوده است. اینک اما وضعیت تغییر کرده است. انقلاب مصر حتی اگر ناقص مانده باشد، دستکم دارای ماهیت ضدصهیونیستی است و مردم مصر در اولین اقدامات انجام داده، به سفارت اسرائیل ریختند و دیپلماتهای اسرائیلی را فراری دادند. در واقع مردم مصر هرگز مانند دولتهای قبلی نمیاندیشیدند و میانهای با اسرائیل نداشتند و هرگز مردم فلسطین را تنها نگذاشته بودند اما جریان حاکم بر مصر، گرایش به آمریکا داشت و حاضر به انجام هیچ اقدامی علیه نظام اشغالگر قدس نبود. دقیقا به همین دلیل بود که در جریان محاصره غزه از سوی اسرائیل، دولت مصر برای تشدید محاصره، مرز خود را با غزه مسدود کرد و کمکرسانی به مردم تحت فشار و مظلوم غزه را ناممکن ساخت و این درحالی بود که مردم مصر با حفر تونلهای طویل، سعی در کمکرسانی به مردم غزه را داشتند و خودشان را در کنار فلسطینیان احساس میکردند.
در وضعیت کنونی، انتخابات مجلس مصر نشان داد که جریان اسلامگرای این کشور با ماهیت ضداسرائیلی، دست برتر را داراست. این جریان اکنون با چراغ خاموش و بدون آن که خیلی تند و سریع حرکت کند، در حال دستیابی به قدرت قانونی این کشور است و اهداف خویش را بتدریج، پی میگیرد و از جمله بنا دارد با ایجاد تغییراتی در قرارداد کمپدیوید، نوع رابطه میان مصر و اسرائیل را تغییر دهد. این اقدام شاید مهمترین کاری است که بر وضعیت سیاسی منطقه خاورمیانه اثر میگذارد و مرزهای مصر را که تاکنون برای اسرائیلیها، منطقه امن تلقی میشد، ناامن میسازد. این وضعیت بر دیگر کشورهای منطقه هم اثر مستقیم خواهد گذاشت و ایستادگی ملتها در مقابل اسرائیل را تشدید خواهد کرد. بیدلیل نیست که اسرائیلیها از تحولات مصر، احساس خطر میکنند و با کمک آمریکاییان، در تلاشند تحولات انقلابی کشور مصر را مهار کرده و از به قدرت رسیدن جریانهای انقلابی اسلامگرای ضداسرائیلی جلوگیری کنند.
من یقین دارم که یکی از انگیزههای اصلی مردم منطقه برای تغییر حکومتهای خود، تحقیری است که از جانب رژیم اشغالگر قدس متوجه آنان شده است و دولتهای این کشورها به جای مقابله و ایستادگی، تسلیم شدند و این تحقیر را پذیرفتند. اینک با قدرت یافتن مردم در این کشورها، تشدید رویکرد ضداسرائیلی، کمترین اتفاقی است که باید انتظار وقوع آن را داشت.